Το να είσαι γονιός είναι δύσκολο και μπλα μπλα μπλα. Το θέμα είναι ότι στο τέλος της ημέρας και ύστερα από 10 ώρες υπεροπροσπάθειας, διαπραγμάτευσης και αγώνα, αναρωτιέμαι αν τα παιδιά μου ξέρουν ότι τα αγαπώ. Γιατί, αν στο τέλος της ημέρας μου, τα παιδιά μου δεν ξέρουν την απάντηση σε αυτήν την ερώτηση, νιώθω ότι έχω αποτύχει παταγωδώς. Πρέπει να ξέρουν ότι τα αγαπώ βαθιά και άνευ όρων κάθε ώρα και κάθε στιγμή.
Το γονεϊκό πείραμα των 10 λεπτών
Στις οικογένειες υπάρχει ο χρόνος που περνάμε μαζί με τα παιδιά μας και ο ποιοτικός χρόνος. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τη διαφορά, αλλά είναι μεγάλη. Για παράδειγμα το να καθόμαστε μαζί στην τηλεόραση πριν τον ύπνο δεν είναι το ίδιο με το να παίζουμε ή να διαβάζουμε βιβλία παρέα πριν τον ύπνο. Και είναι λογικό ότι τα παιδιά μας νιώθουν την αγάπη μας την ώρα που διαβάζουμε ένα βιβλίο μαζί, που μοιραζόμαστε μια ιστορία, που κάνουμε κάτι παρέα από το να περιφερόμαστε στο σπίτι χωρίς να ανταλλάσσουμε λέξη εκτός των βασικών. Φυσικά δεν είναι εφικτό να απασχολούμαστε όλη μέρα με τα παιδιά, ούτε για ώρες δηλαδή, τουλάχιστον τις καθημερινές, γιατί όλοι είμαστε φορτωμένοι με υποχρεώσεις, μικροί και μεγάλοι.
Επειδή, όμως δεν θέλω να αφήνω τα πράγματα στην τύχη τους, όσον αφορά τον ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου, έβαλα ένα πρόγραμμα στον εαυτό μου και κάποια όρια, με την υπόσχεση να τα ακολουθώ πιστά. Αποφάσισα λοιπόν, ότι για 10 λεπτά δεν θα αφήσω να με αποσπάσει τίποτα από αυτά και θα είμαι μαζί τους που ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα.
Τι θέλεις να κάνουμε; Για ποιο πράγμα θέλεις να μιλήσουμε; Σ’ αγαπώ
Αν και “10 λεπτά” ακούγεται εύκολο και σύντομο, δεν είναι, γιατί ο στόχος είναι να επαναλαμβάνεται κάθε μέρα. Σε αυτά τα 10 λεπτά ρωτάω το παιδί μου τι θέλει να κάνουμε, για ποιο πράγματα θέλει να συζητήσουμε και κλείνω πάντα την μικρή αυτή συνάντησή μας, που είμαι κυριολεκτικά αφιερωμένη πάνω του με την δήλωση της αγάπης μου.
Φυσικά περνάω περισσότερο -ποιοτικό- χρόνο με τα παιδιά μου κάποιες μέρες, και δεν υπαινίσσομαι πως όταν τηρώ το 10λεπτο, θεωρώ ότι ξεμπέρδεψα για σήμερα. Ωστόσο επειδή υπήρχαν μέρες που δεν βρήκα ούτε ένα ουσιαστικό λεπτό για τα παιδιά, αποφάσισα να ξεκινήσω με αυτό που μπορώ καλύτερα: 10 ποιοτικά λεπτά. Και πιστέψτε με λειτουργεί άψογα, γιατί όταν ανακοινώνω: “είναι η ώρα για το δεκάλεπτό μας“, τα παιδιά ενθουσιάζονται και το βλέπουν σαν παιχνίδι.
Πάμε να το αναλύσουμε λίγο.
Το γονεϊκό πείραμα των 10 λεπτών συμπεριλαμβάνει τα εξής:
1. Τι θέλεις να κάνουμε;
2. Για ποιο πράγμα θέλεις να μιλήσουμε;
3. “Σ’ αγαπώ”
1. Τι θέλετε να κάνουμε;
Ρωτάω λοιπόν “τι θέλετε να κάνουμε;”. Κάθε παιδί διαλέγει αυτό που θέλει να κάνει με τη μαμά ή τον μπαμπά ή και με τους δύο. Η δραστηριότητα που μπορούν να επιλέξουν μπορεί να γίνει εκτός και εντός σπιτιού. Τα παιδιά μου λατρεύουν το γεγονός ότι θα αποφασίσουν εκείνα τι είναι αυτό που θα κάνουμε και κάθε μέρα διασκεδάζουν και μόνο που συζητούν μεταξύ τους για το τι θα είναι αυτό που θα κάνουμε μαζί την επόμενη μέρα. Μερικές φορές φτιάχνουμε μπισκότα, ζωγραφίζουμε, παίζουμε ένα παιχνίδι στον κήπο, κάνουμε έναν μικρό περίπατο. Άλλες τους αρκεί να μου δίνουν μικρές παραστάσεις που έχουν ετοιμάσει από την προηγούμενη με χορό, θέατρο ή γυμναστικές επιδείξεις. Το πιο σημαντικό γι’ αυτά είναι ότι έχουν την αμέριστη προσοχή μου σε ό,τι κι αν κάνουμε.
2. Για ποιο πράγμα θέλεις να μιλήσουμε;
Το δεύτερο που κάνω είναι να τα ρωτάω πάντα για ποιο πράγμα θέλουν να μιλήσουμε – αν θέλουν. Συνήθως οι συζητήσεις αφορούν ιστορίες από το σχολείο και άλλες μιλούν για τις επιθυμίες τους π.χ “θα μου πάρεις κινητό όταν μεγαλώσω;”. Ξεκινώντας από απλές συζητήσεις, μέρα με τη μέρα φτάνουμε σε πιο βαθιές σκέψεις και προβληματισμούς που μας φέρνουν πιο κοντά. Το θέμα είναι πως καθημερινά τα παιδιά περιμένουν το δεκάλεπτό τους για να μιλήσουμε για κάτι σημαντικό και ξέρουν πως εκείνη την ώρα είμαι με τεντωμένα αυτιά και τίποτα και κανένας δεν πρόκειται να μας διακόψει.
3. “Θα σε αγαπώ πάντα, ό,τι κι αν γίνει”
Θυμάμαι στην δική μου οικογένεια, οι γονείς μας, επαναλάμβαναν πάντα τη φράση «Ποτέ μην ξεχνάτε». Έλεγαν αυτά τα δύο λόγια όταν μας έβαζαν για ύπνο το βράδυ και αργότερα κάθε φορά που έφευγα από το σπίτι ως έφηβη. Αυτή η φράση ήταν βαθιά και προσωπική. ήταν η υπενθύμιση των γονιών μου να μην ξεχνάμε ποτέ ότι μας αγάπησαν.
Θυμάμαι πόσα πολλά σήμαινε για μένα αυτή απλή φράση και τότε αλλά και τώρα που τελειώνω τα 10 λεπτά μου με κάθε παιδί μου, και τα κοιτάζω στα μάτια για να τους πω πόσο πραγματικά τα αγαπώ. Πάντα και για πάντα, ανεξάρτητα από το τι. Σίγουρα δεν μπορώ να θεραπεύσω μια δύσκολη αρρώστια ή την πείνα στον κόσμο, αλλά αυτό το είδος αγάπης – η αγάπη που έχει ένας γονέας για το παιδί του – έχει μια δική της δύναμη.
Αυτό το 10λεπτό το ονόμασα πείραμα των 10 λεπτών για έναν λόγο:
Είναι μια δοκιμή για να δούμε τι λειτουργεί για εσάς και την οικογένειά σας.
Προσωπικά στο σπίτι μας, υπάρχει ένα μέρος της ημέρας που μου αρέσει να ονομάζω “νεκρός χρόνος“. Είναι εκείνο το χρονικό διάστημα μετά το δείπνο και πριν από το κρεβάτι που απλά δεν κάνουμε τίποτα. Η τηλεόραση ανάβει και χαζολογάμε άσκοπα περιμένοντας να πέσει το σκοτάδι και στις 8:00 να σημάνει την ώρα για ύπνο. Παρόλο που τεχνικά περνάμε χρόνο μαζί ως οικογένεια, δεν είναι κατ’ ανάγκην ποιοτικός χρόνος. Δεν είναι κακό αυτό, αλλά νομίζω ότι μπορούμε καλύτερα.
Αυτό που κάναμε εμείς είναι ότι προσπαθήσαμε να μετατρέψουμε τον “νεκρό χρόνο” σε ποιοτικό χρόνο με το πείραμα των 10 λεπτών. Τώρα, αντί να σαπίζουμε στον καναπέ μετά το δείπνο, κάθε παιδί παίρνει 10 λεπτά με τη μαμά ή τον μπαμπά. Τα άλλα παιδιά μπορούν να παρακολουθήσουν τηλεόραση ή να διαβάσουν ένα βιβλίο ενώ περιμένουν τη σειρά τους. Τα παιδιά μας όχι μόνο αγαπούν αυτή τη νέα μας συνήθεια, αλλά την αποζητούν και δεν βλέπουν την ώρα να περάσουν τον ιδιαίτερο χρόνο τους μαζί μας. Αυτή η διαδικασία έφερε πραγματικά πολλή ευτυχία στο σπίτι μας.
Μετατρέψτε τον νεκρό χρόνο σε ποιοτικό. Δώστε στα παιδιά μόνο 10 λεπτά και θα πάρετε πολλά περισσότερα σε αντάλλαγμα. Και ακόμα κι αν το πείραμα των 10 λεπτών σάς φαίνεται λίγο, να θυμάστε ότι είναι μια πολύ καλή αρχή.
Απόδοση: Έλενα Θάνου από howdoesshe.com
