– Πρώτα πρώτα δίνοντάς της αγάπη και αποδοχή, που θα της δώσουν ασφάλεια για να αναπτύξει την προσωπικότητά της.
– Μαθαίνοντάς της να αγαπά η ίδια τον εαυτό της και να τον προστατεύει, βάζοντας όρια.
– Θυμίζοντάς της πως οποιοσδήποτε θέσει όρους για να την κάνει μέλος της παρέας, για να της δώσει την αγάπη του, ακόμα κι αν είναι κάποιος πολύ κοντινός της, δεν αξίζει το δώρο της αγάπης της. Καμία φίλη, κανένα αγόρι, ούτε ακόμα η μητέρα της, δεν έχουμε το δικαίωμα να την εκβιάσουμε συναισθηματικά για τη δική μας ικανοποίηση.
– Βγάζοντας από τη μηχανή του χρόνου δικές μου εμπειρίες που μου απέδειξαν πως οι άλλοι πάντα θα έχουν κάτι να πουν, να κρίνουν…
– Λέγοντάς της πως ο κόσμος πάντα θα έχει να τις προσάψει κάτι αρνητικό, μικρότερο ή μεγαλύτερο. Που, όμως, δεν έχει να κάνει μ’εκείνη, παρά με τη δική τους ανικανότητα ή απροθυμία ν’αντιμετωπίσουν δικά τους θέματα.
– Δείχνοντάς της έμπρακτα πως ο καθένας έχει το δικαίωμα της γνώμης του. Την οποία γνώμη μπορεί να την εκφράζει αλλά όχι και να την επιβάλλει.
– Θυμίζοντάς της πως η γνώμη της είναι προΐόν δικής της σκέψης. Κι όχι απόσταγμα των σημαντικών άλλων στη ζωή της, που θα την αγαπήσουν με… προϋποθέσεις.
– Δίνοντάς της χώρο και χρόνο, να δοκιμάσει, να αξιολογήσει, να επιλέξει, να κάνει πράξη…
– Επιβραβεύοντάς της κι όχι κρίνοντάς την.
– Αποφεύγοντας πληγές δικές μου που θα προκαλέσουν συναισθηματικούς εκβιασμούς.
– Δίνοντάς της την ελευθερία να βιώσει, να νιώσει, να μάθει…
Ως μητέρα της γνωρίζω πως χρειάζεται με τις πράξεις μου να υποστηρίξω όλα τα παραπάνω. Να τα εφαρμόζω και να τα τηρώ. Χρειάζεται να στέκομαι στο πλάι της για συμπαράσταση κι όχι για λογοκρισία. Να είμαι δίπλα της να την ακούω, να την αγκαλιάζω αλλά όχι να την πνίγω με το φόβο της υπερπροστατευτικότητας.
Είναι πολύ πιθανό να επιλέξει να ευχαριστήσει κάποιους σημαντικούς για εκείνη ανθρώπους ή και να επηρεαστεί από την κριτική τους.
Ίσως χρειαστεί να περάσει από το δύσβατο μονοπάτι που πέρασα κι εγώ. Αυτό, όσο κι αν αγχώνει εμένα, είναι ένα στάδιο που θα χρειαστεί να περάσει. Κι εγώ οφείλω να της δείξω εμπιστοσύνη ότι θα τα καταφέρει…
Αυτό που χρειάζεται να θυμάσαι αγάπη μου, είναι πως έχεις σύμμαχο τον ίδιο σου τον εαυτό. Άκουσέ τον, αγκάλιασέ τον, ζήσε μαζί του, μάθε τον, αγάπησέ τον. Μην τον κάνεις δώρο πότε στους άλλους. Μάθε να τον ευχαριστείς και θα σε ευχαριστεί κι αυτός. Καμία κριτική δεν αξίζει να σου στερήσει τη χαρά, να σου μειώσει την αυτοπεποίθηση.
Αγάπα τον εαυτό σου και δώστου φτερά να πετάξει ελεύθερος, μακριά από τις σειρήνες.
Γράφει η Χαρά Μαρκατζίνου
