Την ώρα τούτη, που σου γράφω το άρθρο αυτό, δύο- τρεις πάνες βρακάκια φιγουράρουν -χωρίς λόγο- στο δωμάτιο της μεγάλης μου κόρης. Υποτίθεται πως τις κρατάμε εκεί, μήπως και θέλουμε να τις φορέσουμε σε κάποιο μωράκι- κούκλα!
Τι συμβαίνει με την πάνα που τόσο μισείς τους πρώτους μήνες ζωής του μωρού; Γιατί παθαίνεις – εσύ- τέτοια εξάρτηση μαζί της; Και πως θα την κόψεις- εσύ- όχι το παιδί!
Στην πρώτη σου γνωριμία με την πάνα, από το μαιευτήριο κιόλας, κανείς δεν σε προειδοποίησε για το δέσιμο που θα δημιουργούσατε. Δεν είναι και λίγο πράγμα να ξυπνάς δέκα φορές σε μια νύχτα και η μόνη σου συντροφιά να είναι ένα πακέτο πάνες και μωρομάντηλα. Κι ύστερα, τα νούμερα της πάνας αλλάζουν, η επιλογή για την ιδανική πάνα, κάνει το δεσμό μεγαλύτερο, το είδος της πάνας και η μετάβαση στην πιο λεπτή ή στο βρακάκι, κάνει το δεσμό ανίκητο.
Υπάρχουν βέβαια και τα ατυχήματα, τότε που η πάνα έπαθε διαρροή, και οι φορές που ξέχασες να φέρεις δεύτερη μαζί και τρίτη αλλά αυτά τα γεγονότα τα βάζουμε μαζί με τις αναμνήσεις μιας πάνας.
Και μετά, το παιδί μεγάλωσε, έφτασε στην ηλικία που ειδικοί και το σώμα του είναι έτοιμο να κόψει την πάνα, αλλά εσύ δεν… δεν θέλεις να την κόψεις. Σε παλαιότερες δεκαετίες, οι μαμάδες προσπαθούσαν να κόψουν την πάνα στους 9 μήνες ή και νωρίτερα, με απίστευτο κόπο από μεριάς τους, μιας και το σώμα του παιδιού δεν ήταν έτοιμο. Όσο νωρίτερα έκοβε η μάνα την πάνα, τόσο μεγαλύτερη η υπερηφάνεια.
Βέβαια, 2-3- 10 ψυχολογικά μας έμειναν ως γενιά από το καμάρι της μάνας, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Και φτάσαμε στο σήμερα, που παιδιά φορούν πάνα ως τα 5 και οι μαμάδες χαρούμενες μιλούν για παιδιά ανεξάρτητα που θα αποφασίσουν αυτά να κόψουν την πάνα. Ας πούμε την αλήθεια! Είσαι εσύ που δεν θέλεις να μπεις στη νέα πραγματικότητα.
Κι εδώ θα σου εξομολογηθώ πως ναι, η περίοδος μέχρι να μείνει άνευ πάνας το παιδί με σιγουριά και χωρίς ατυχήματα- καθημερινά τουλάχιστον- είναι δύσκολη– για σένα- αλλά δεν είναι αιώνια. Είναι ένα μικρό διάστημα που ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
Προτού ξεκινήσω το coaching για τη διακοπή πάνας στη μεγάλη μου κόρη, πήρα γνώμες από διάφορες φίλες μαμάδες, που είχαν παιδιά και μεγαλύτερα και μικρότερα.
Σε μας, η διακοπή έγινε γρήγορα, μέσα σε μια εβδομάδα, χωρίς πισωγυρίσματα αλλά ήμουν προετοιμασμένη. Φίλες, με συμβούλευαν να μην κόψω τη βραδινή πάνα, να έχω πάνα μαζί για τις εξόδους ενώ άλλες έλεγαν, «γιατί από τώρα και που να τρέχεις σε ξένες τουαλέτες, δεν φοβάσαι τα μικρόβια!». Ξέχνα τα αυτά.
Κάνε τη διακοπή πάνας- για εσένα- και το παιδί – παιχνιδάκι.
Προετοίμασε το παιδί και προετοιμάσου κι εσύ:
Το μεγαλύτερο χαστούκι στην διαδικασία διακοπής πάνας για εμάς, ήταν η πρώτη φορά, που εμείς αποφασίσαμε να κόψει το παιδί την πάνα. Εμείς, χωρίς καμία εξάσκηση, αφήσαμε ένα παιδί που είχε μάθει να κάνει πιπί και κακά επάνω του, μόνο χωρίς πάνα. Και φυσικά, αποτύχαμε, τα ατυχήματα δεν σταματούσαν, σε βαθμό που πήρα την παιδίατρο να ρωτήσω μήπως το παιδί, έχει κάποιο λειτουργικό πρόβλημα, μιας και είχε φτάσει τους 30 μήνες που ο σφιγκτήρας της ουρήθρας – ο σφιγκτήρας του πρωκτού προηγείται- έχει ωριμάσει.
Οπότε, προτού βγάλεις την πάνα, δημιούργησε το κατάλληλο περιβάλλον,
Διάβασε τη συνέχεια στο shape.gr
