Το Cry it out κάνει κακό στη σχέση γονιού-παιδιού.
Ένα μωρό που το αφήνουμε να κλαίει, είναι λιγότερο πιθανό να στραφεί στους γονείς του όταν κάτι χρειάζεται. Το να είναι οι γονείς του εκεί όταν αυτό τους χρειάζεται, είναι η πιο βασική ανάγκη του μωρού και, αν σε αυτή τη φάση της ζωής του μάθει ότι μπορεί να βασίζεται σε αυτούς, θα το κάνει και αργότερα στη ζωή του, όταν θα χρειάζεται την υποστήριξή τους σε πολύ σοβαρά θέματα. Θα προσπαθήσουν πιθανώς να τα λύσουν μόνα ή θα στραφούν σε συνομηλίκους κάτι που θα μπορούσε να έχει ολέθριες συνέπειες (λάθος αποφάσεις, αίσθημα απόγνωσης, απόπειρα αυτοκτονίας).
Το Cry it out μπορεί να κάνει τα παιδιά ανασφαλή.
Μακροχρόνιες έρευνες έχουν δείξει ότι τα άτομα που αισθάνονται ασφάλεια, είναι πιο πιθανό να γίνουν ανοιχτά, δημοφιλή, ευπροσάρμοστα, συμπονετικά. Αντιθέτως, τα ανασφαλή άτομα, έχουν συχνά ασταθείς σχέσεις, έχουν άγχος (που εκδηλώνεται με κτητικότητα, ζήλεια και εξαρτήσεις) ή εκδηλώνουν αποφυγή (που φαίνεται από την έλλειψη εμπιστοσύνης και τη διστακτικότητα να βασιστούν σε άλλους). Οι γονείς που ακολουθούν τη μέθοδο του Cry it out, το κάνουν συχνά για να μη γίνουν τα παιδιά τους υπερβολικά εξαρτημένα από αυτούς. Όμως πληθώρα ερευνών δείχνουν ότι η συχνή σωματική επαφή, η άμεση ανταπόκριση του γονιού στις ανάγκες των παιδιών κατά τη βρεφική και παιδική ηλικία και η διαβεβαίωση από μέρους του ότι είναι πάντα εκεί για αυτά, βοηθούν στη διαμόρφωση ενηλίκων που αισθάνονται ασφάλεια και αυτοπεποίθηση, ικανών να δημιουργήσουν λειτουργικές σχέσεις.
Το Cry it out πολλές φορές δε λειτουργεί καθόλου.
Κάποια μωρά δεν τα παρατάνε. Αρνούνται να δεχθούν ότι οι γονείς τους είναι τόσο σκληροί ώστε να τα αφήνουν να κλαίνε μέχρι να τα πάρει ο ύπνος. Έτσι, αντί να κλάψουν και μετά να αποκοιμηθούν όπως θέλουν να μας πείσουν ορισμένοι υποτιθέμενοι ειδικοί, καταλήγουν να κλαίνε σπαρακτικά για ώρες. Κάποια καταλήγουν να κάνουν εμετό. Άλλα τρέμουν τόσο πολύ και αναστατώνονται σε τέτοιο βαθμό που, όταν πια οι γονείς συνειδητοποιούν ότι το CIO δεν πρόκειται να έχει αποτέλεσμα, το μωρό τρέμει ανεξέλεγκτα κι είναι τόσο ταραγμένο που ούτε ο πιο τρυφερός γονιός δεν μπορεί να το ηρεμήσει ή να το κοιμίσει.
Ακόμα κι όταν το Cry it out δείχνει να πιάνει, οι γονείς συχνά αναγκάζονται να ξαναρχίζουν την εκπαίδευση από την αρχή.
Πολλοί γονείς που ακολουθούν το CIO ακούν το παιδί τους να κλαίει για 30 λεπτά κάθε νύχτα πριν το πάρει ο ύπνος! Και, συχνά, πρέπει να ξαναρχίζουν από την αρχή την εκπαίδευση, μετά από κάθε άλμα ανάπτυξης, κάθε δόντι που βγαίνει, κάθε αναπτυξιακό σταθμό.
To Cry it out δε σέβεται τις ανάγκες του παιδιού μου.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι μετά από κάποιο διάστημα, (άλλοι λένε λίγες εβδομάδες, άλλοι λίγους μήνες, άλλοι 1 χρόνο), τα μωρά παύουν να έχουν ανάγκες κατά τη διάρκεια της νύχτας. Μα είναι δυνατόν; Είμαι ενήλικας και πάλι, υπάρχουν μέρες που χρειάζομαι κάποιον να με παρηγορήσει. Είχα μια δύσκολη εβδομάδα στη δουλειά, τσακώθηκα με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, έχασα κάποιον δικό μου, δε χρειάζομαι συμπαράσταση; Πώς θα μου φαινόταν και πώς αυτό θα επηρέαζε τη σχέση μου αν ο άντρας ή η γυναίκα μου έβγαινε από το δωμάτιο αφήνοντάς με να κλαίω μόνος/η;
Είμαι ενήλικας και παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν νύχτες που θέλω να πιω λίγο νερό ή πεινάω τόσο πολύ που θέλω να βάλω κάτι στο στόμα μου. Δε θα πεθάνω αν δεν ικανοποιήσω τις ανάγκες μου αυτές, αλλά και πάλι, δε θα αισθάνομαι πολύ καλά και δε θα μπορώ να κοιμηθώ ήσυχα και βαθιά. Αν εφαρμόζουμε το Cry it out, ουσιαστικά, θεωρούμε ότι οι ανάγκες του μωρού δεν είναι σημαντικές και αυτό είναι έλλειψη σεβασμού. Να τι λέει ο Δρ. William Sears για τους ειδικούς στην εκπαίδευση ύπνου: «Γονείς, αφήστε με να σας ενημερώσω. Τα δύσκολα προβλήματα στην ανατροφή των παιδιών δεν έχουν εύκολες απαντήσεις. Τα παιδιά είναι πολύτιμα και οι ανάγκες τους πολύ σημαντικές για να γινόμαστε θύματα φθηνών, επιφανειακών λύσεων».
Ο βαθύς ύπνος μετά από εφαρμογή Cry it out είναι συχνά αποτέλεσμα τραύματος.
Τα μωρά που αφήνονται να κλαίνε για να κοιμηθούν, όντως, κάποιες φορές, πέφτουν σε βαθύ ύπνο. Και οι γονείς τους όπως και οι ειδικοί στην εκπαίδευση ύπνου το θεωρούν μεγάλη επιτυχία της μεθόδου. Όμως, τα μωρά και τα μικρά παιδιά συχνά κοιμούνται βαθιά αφού έχουν βιώσει κάποια τραυματική εμπειρία. Επομένως, ο βαθύς ύπνος που έπεται του CIO δεν είναι απόδειξη ότι η μέθοδος λειτουργεί, είναι,αντιθέτως, ένα ανησυχητικό φαινόμενο.
Ο κόσμος μας χρειάζεται περισσότερη αγάπη.
Τα ποσοστά κατάθλιψης έχουν εκτοξευθεί στα ύψη. Το ίδιο και η βία και το έγκλημα. Ας ξοδεύουμε περισσότερο στο να παραστεκόμαστε στους άλλους, να συμπαραστεκόμαστε, να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Το να μάθει το παιδί σ’ αυτό το στάδιο της ζωής του ότι δεν μπορεί να βασίζεται στους γονείς του είναι ένα σκληρό μάθημα και μπορεί να αποτελεί τη ρίζα πολλών κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας κάθε δυνατή ευκαιρία να ξεφύγουν από την κατάθλιψη και τη βία;
Ας τα μεγαλώσουμε ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες τους τη νύχτα όπως και τη μέρα- είναι το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Πρωτότυπο άρθρο: www.phdinparenting.com. Το διαβάσαμε στο www.betterparents.gr
Διαβάστε επίσης:
Προκειμένου να φτιάξουμε ανεξάρτητα παιδιά, τα αφήνουμε να κλαίνε και να κοιμούνται μόνα τους
