Κυκλοφορεί συνήθως με την ρίζα άβαφη. Πηγαίνει στο σχολείο κάθε μήνα να ρωτήσει για την πρόοδο του παιδιού της.
Τηλεφωνεί στον παιδίατρο συχνά να ρωτήσει ακόμα και για το σπυράκι που εμφανίστηκε στο μικρό του δακτυλάκι. Θέλει να καθησυχαστεί, ότι είναι από τσίμπημα κουνουπιού.
Το βασικό θέμα συζήτησης, η βασική της έννοια, είναι το παιδί. Κι αυτό δεν είναι κακό. Ως ένα σημείο.
Με τον άντρα της δεν προλαβαίνει να έχει σχέση, διότι ο περισσότερος ο χρόνος της είναι αφιερωμένος στο παιδί, στη δουλειά και στο να βγει η καθημερινότητα. Το σεξ έχει γίνει άγνωστη λέξη, διότι μονίμως έχει πονοκέφαλο – και είναι αλήθεια, όχι δικαιολογία.
Δεν βάφεται συχνά. Κάθε απόγευμα είναι έξω από κάποιο φροντιστήριο ή γήπεδο ή σχολή χορού περιμένοντας το παιδί της. Δεν ακολουθεί ιδιαίτερα τις τάσεις της μόδας και δεν προλαβαίνει να γυμναστεί. Κάνει τόσες πολλές δουλειές καθημερινά, συν τη δουλειά της, που τύφλα να χουν τα γυμναστήρια. Κουράστηκε να παλεύει και με εκείνα τα 5 παραπανίσια κιλά, ίσως γιατί ο άντρας της έχει καιρό να την κοιτάξει με πόθο, ή ίσως φταίνε τα 5 παραπανίσια κιλά, ή ίσως τα 15 χρόνια γάμου. Η βασική της έξοδος είναι τα παιδικά πάρτι. Πηγαίνει σε όλα – μπορεί να κάνει κι αλλιώς; Όταν το παιδί μεγαλώσει και δεν έχει πια παιδικά πάρτι δεν της λείπουν καθόλου. Πήγε σε τόσα πολλά, που αυτός ο κύκλος έκλεισε (σαν να λέμε, «πήγα τόσο μπουζούκι στα νιάτα μου, που δεν με νοιάζει να ξαναπάω»). Συνήθως κάνει τα περισσότερα χατίρια στο παιδί της γιατί έχει κουραστεί να διαπραγματεύεται το κάθε τι. Ευτυχώς πηγαίνει για καφέ με φίλες αλλά οι βασικές έξοδοι είναι οικογενειακώς.
Έχει καιρό να θαυμάσει τον εαυτό της στον καθρέφτη. Έχει καιρό να νιώσει όμορφη καθώς καθρεφτίζεται στα μάτια των άλλων. Και δεν είναι ότι δεν είναι όμορφη. Είναι ότι δεν νιώθει πια έτσι.
Γράφει η Τζώρτζια Βρεττού
