1.Το άλλοθι της «πρωτάρας»
Η δικαιολογία της απειρίας ευσταθούσε την πρώτη φορά που δεν ήξερες πώς να σταματήσεις το μωρό να κλαίει/ να το θηλάσεις/ να το ρέψεις/ να το κάνεις μπάνιο/ να του κόψεις τα νύχια/ να του αφαιρέσεις τη νινίδα κ.ο.κ. Τώρα, που τα έχεις ξαναζήσει όλα, γιατί δεν θυμάσαι σχεδόν τίποτα;
2.Ο ελάχιστος ελεύθερος χρόνος
Αχ, αυτό το γλυκό διωράκι που είχα στη διάθεσή μου όσο το παιδάκι μου έκανε την μεσημεριανή του σιέστα. Για να υπάρξει ξανά αυτό το διωράκι πρέπει να συντονιστούν τα δύο παιδιά, να κοιμηθούν ταυτόχρονα, και να παραμείνουν κοιμισμένα για δύο ώρες. Ειλικρινά θεωρώ πιθανότερο να πιάσω το τζακπότ στο Τζόκερ.
3.Η αίσθηση του χιούμορ
Ευτυχώς, προσωρινά. Το μόνο που χρειάζεσαι για να την ανακτήσεις είναι λιγάκι ύπνο και τις σωστές μανάδες – πρότυπα:
4.Το πρόγραμμα της ημέρας
Είμαι σίγουρη πως όσο περνάει ο καιρός θα διαμορφώνεται ένα νέο πρόγραμμα που θα καλύπτει τις ανάγκες όλων των μελών της οικογένειας, αλλά προς το παρόν η ωραία απογευματινή ρουτίνα «κούνιες – παιχνίδι – μπάνιο – παραμύθι – γάλα – δόντια – ύπνος» έχει αντικατασταθεί από «κολικούς – ξυπνήματα – κουνήματα – κλάματα».
5.Η σχέση αποκλειστικότητας με «τη μεγάλη»
Είμαι η μαμά της και είναι η κόρη μου η μια από τις δύο κόρες μου. Δυστυχώς, το δεύτερο παιδί ακυρώνει την σχέση αποκλειστικότητας που υπάρχει ως τότε με το πρώτο παιδί. Κι αυτό είναι δύσκολο να το καταπιείς, τόσο εσύ όσο και το παιδί. Όπως γράφει ο Ματθαίος Γιωσαφάτ στο «Μεγαλώνοντας Μέσα στην Ελληνική Οικογένεια» (εκδ. Αρμός) «…Φέρατε ένα καινούργιο παιδί κι αυτό δεν του αρέσει. Σαν να φέρνει ο άντρας μια δεύτερη γυναίκα σπίτι και να λέει τις ίδιες βλακείες που λέμε στα παιδιά, αυτά που μου έλεγε η μάνα μου, ότι τάχα “είμαστε τόσο ευχαριστημένοι μαζί σου, που είπαμε να κάνουμε κι άλλο ένα παιδάκι”». Αν η Ισαβέλλα νιώθει όπως θα ένιωθα εγώ αν μου έφερνε ο Νικόλας στο σπίτι μια άλλη γυναίκα για να συμβιώσουμε όλοι μαζί, απορώ πως το παιδί δεν έχει πάρει ακόμα ένα κουζινομάχαιρο να μας σφάξει όλους.
6.Τα κιλά της εγκυμοσύνης
Μου το έλεγαν ότι δεν θα προλαβαίνω να φάω και εγώ από μέσα μου σκεφτόμουν «τς τς τς, μα τι υπερβολικές που είναι». Always look at the bright side of life!
Διάβασε τη συνέχεια στο missbloom.gr
