Είχα δει την ταινία “Η θεωρία των πάντων” το 2016, όταν ακόμα ο γιος μου ήταν 6 ετών και είχα συγκλονιστεί. Τώρα που ο εκπλητικός Στίβεν Χόκινγκ έφυγε από τη ζωή και επειδή ο γιος μου είναι πλέον 9 ετών, έχω πολλούς λόγους να την ξαναδώ και αυτή τη φορά μαζί του. Πολλές φορές το να εξηγήσεις με λόγια μεγάλες έννοιες και αξίες σε ένα εννιάχρονο παιδί δεν αρκεί. Ίσως να γίνεσαι και κουραστικός ή να μην το κάνεις καλά.
Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να μεταδώσεις σε ένα παιδί θεσμικές αλήθειες μέσα από αυτή την ταινία. Οι εικόνες και η υπέροχη ιστορία του Χόκινγκ που εκτυλίσσεται στην οθόνη μιλάει από μόνη της… τα μηνύματα και τα συναισθήματα ξεπηδούν αβίαστα, χωρίς να χρειάζεται η “μαμά”και ο “μπαμπάς” για να βάλουν “υπότιτλους”.
Πολλοί μου είπαν “μήπως είναι βαριά ταινία για ένα τόσο μικρό παιδί; Να βλέπει έναν άνθρωπο να παραλύει και να είναι καθηλωμένος σε ένα καροτσάκι;”. Όχι βέβαια. Αυτή η ταινία είναι μια προκλήση. Μια υπέροχη αληθινή ιστορία απ’αυτές που γράφει μόνο η ζωή… που διδάσκει πώς μπορείς να μεγαλουργήσεις ενάντια στις δύσκολες συνθήκες. Άλλωστε η “Η θεωρία των πάντων” καταλήγει ν’αποτελεί έναν ύμνο στη χαρά της ζωής… καθώς ο Χόκινγκ αντιμετωπίζει την “αδυναμία” του σαν ευκαιρία, σαν ευλογία. Κι αυτό δεν είναι σεναριακό τερτίπι, αλλά μια πραγματικότητα, κάτι που έχει δηλώσει και ο ίδιος στις συνεντεύξεις του.
Το “κόλπο” είναι να μπορείς να μετατρέψεις τη δυσκολία σε ευκαιρία… αυτό είναι ένα εργαλείο που προσπαθούμε καθημερινά να “βάλουμε στα χέρια των παιδιών μας.
Ίσως να μην υπάρχει τίποτα πιο εμψυχωτικό και ελπιδοφόρο από το να βλέπεις τον Στίβεν Χόκινγκ να νικά τη σωματική του δυσλειτουργία και να ζει. Για την ακρίβεια, όχι απλώς να ζει, αλλά να ρουφάει το μεδούλι της ζωής. Να ερωτεύεται να παντρεύεται, να κάνει παιδιά, πιστούς φίλους, να γυρίζει τον κόσμο, να μην σταματά ποτέ να μαθαίνει και να δημουργεί και παράλληλα να μας ανοίγει νέους ορίζοντες, επιστημονικά απάτητους.
Η μεγάλη κληρονομιά που αφήνει αυτή η προσωπικότητα στην ανθρωπότητα δεν είναι μόνο το έργο του, δεν είναι μόνο οι θεωρίες του που άλλαξαν τον κόσμο, αλλά είναι κυρίως η στάση του απέναντι στη ζωή. Κατάφερε να ζει με το μυαλό του και να είναι ευτυχισμένος. Κατάφερε να αποδείξει πως η ευτυχία είναι απόφαση και δεν εξαρτάται από τις συγκυρίες.
Κι αυτό είναι κάτι που θέλω να δει το παιδί μου. Να δει σε μια ταινία ότι αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στις ταινίες.
Λίγα λόγια για την ταινία “Η θεωρία των πάντων”
Η εκπληκτική ανθρώπινη ιστορία ενός από τα μεγαλύτερα μυαλά που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, του Στίβεν Χόκινγκ, ξεδιπλώνεται στη βιογραφική αυτή ταινία που σάρωσε τα Όσκαρ, τις Χρυσές Σφαίρες και τα Bafta. Ο θεατής ακολουθεί τον Χόκινγκ από το 1963, όπου σπουδάζει στο Κέιμπριτζ κι ερωτεύεται τη συμφοιτήτρια και μετέπειτα σύζυγό του Τζέιν Γουάιντ, μέχρι τη συνεχιζόμενη, από τα 21 του χρόνια έως και σήμερα, μάχη του, μετά τη διάγνωσή του με τη Νόσο του Κινητικού Νευρώνα που τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι.
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Μαρς Πρωταγωνιστούν: Έντι Ρεντμέιν, Φελίσιτι Τζόουνς
