Όταν η μαία έβαλε το πρώτο μου παιδί στην αγκαλιά μου, δεν ήταν παρά ένα τρεμάμενο «μπογαλάκι» που με κοίταζε ερευνητικά, άγνωστο και οικείο συγχρόνως. Θυμάμαι ακόμη τα παράξενα συναισθήματα εκείνων των πρώτων ωρών στο νοσοκομείο, όταν τον κράτησα στα χέρια μου, πώς όλα όσα είχαν γίνει μέχρι τότε συνοψίστηκαν σε εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Θυμάμαι να τον κοιτάζω και να ψιθυρίζω:
«Θα σε προστατεύω από κάθε κακό. Πάντα».
Ακούγεται κοινότυπο όταν το σκέφτομαι σήμερα, όμως εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε τίποτα πιο κατάλληλο να πω.
Με τον καιρό κατάλαβα πως αυτό που είπα τότε δεν ήταν σωστό.
Γιατί είναι αδύνατο να προστατέψεις κάποιον από κάθε κακό και δεν πρέπει να είναι αυτός ο σκοπός σου. Μεγαλώνοντας τα παιδιά θα αντιμετωπίσουν αναποδιές. Θα έχουν αποτυχίες στο σχολείο, καβγάδες με τους συμπαίκτες τους στην αθλητική ομάδα. Θα ερωτευτούν και θα ραγίσει η καρδιά τους – όλα αυτά είναι μέσα στη ζωή.
Από τη στιγμή που ένα παιδί γεννιέται, η προστασία του γίνεται το άγχος των γονιών του. Ισορροπημένοι κατά τα άλλα μαμάδες και μπαμπάδες αρχίζουν να βλέπουν κινδύνους σε κάθε τουβλάκι Lego, σε κάθε ενήλικα που κοιτάζει το παιδί τους λοξά, σε κάθε δέντρο με ψηλά κλαδιά στο οποίο το παιδί θα μπορούσε να σκαρφαλώσει. Ξαφνικά ο κόσμος γεμίζει κινδύνους και εμπόδια.
Βέβαια, πρόκειται για κάτι εντελώς φυσιολογικό. Η ασφάλεια του παιδιού σας είναι υψίστης σημασίας. Το πρόβλημα είναι ότι στις μέρες μας έχουμε τόσους πολλούς τρόπους να προστατέψουμε τα παιδιά μας, που φτάνουμε στην υπερβολή.
Υπάρχουν δύο λόγοι για τους οποίους δεν πρέπει να υπερβάλουμε με την προστασία:
1. Ο πρώτος είναι ότι τα παιδιά χρειάζονται τις προκλήσεις. Η εξέλιξή τους εξαρτάται απολύτως από τη δυνατότητα να ανοίξουν τα φτερά τους και να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Να πετύχουν τους στόχους τους και να νιώσουν πως αξίζουν και τα καταφέρνουν. Κάθε φορά που κάνετε για το παιδί σας κάτι το οποίο θα μπορούσε να είχε κάνει μόνο του, δεν του προσφέρετε παρά κακή υπηρεσία.
2. Ο δεύτερος λόγος που δεν πρέπει να είστε υπερπροστατευτικοί είναι επειδή όλα καταλήγουν να στρέφονται γύρω από το παιδί. Είναι πολύ κουραστικό για ένα παιδί να νιώθει πως είναι μέλος μας οικογένειας όπου όλα γίνονται γι’ αυτό. Η οικογενειακή ζωή έχει να κάνει με ισορροπία, έχει να κάνει με κάθε μέλος της οικογένειας ξεχωριστά, που σημαίνει ότι δεν πρέπει να στρέφουμε διαρκώς τα φώτα πάνω στο παιδί.
Montgomery Hedvig, Η μαγεία να είσαι γονιός
