1. Η ανατροφή των παιδιών συχνά είναι πολύ δύσκολη. Γιατί είναι πολύ δύσκολο για κάθε γονιό να ξεφύγει απ’τους εσωτερικούς περιορισμούς (συχνά ασυνείδητους) που’χει απ’τη δική του ανατροφή.
2. Το παιδί έχει ανάγκη το χνώτο της μάνας του, τη χροιά της φωνής της, ιδίως τον πρώτο χρόνο. Με τη ρουτίνα εμπιστευόμαστε τον κόσμο, υποχωρεί η απειλή του αφανισμού. Η μητέρα είναι καλό να τραγουδάει συνεχώς το ίδιο τραγούδι. Έχετε παρατηρήσει ότι αν αλλάξεις τα λόγια ενός παραμυθιού, το παιδί σε διορθώνει; Χρειάζεται την ασφάλεια της αρχικής αφήγησης».
3. Ο τρόπος που ανατρέφουν τα παιδιά οι γονείς σήμερα είναι καλύτερος γιατί ο κόσμος είναι πιο μορφωμένος και ενημερώνεται. Η ελληνική οικογένεια είναι πολύ καλύτερη σήμερα απ’ ό,τι παλιά. Παλιά τα παιδιά δεν είχαν καμία σχέση με τους γονείς. Η σχέση του αντρόγυνου ήταν ανύπαρκτη. Σήμερα οι σύζυγοι έχουν επαφή.
4. Όταν οι άνθρωποι είναι ανώριμοι, περιμένουν από τον άλλον να είναι τέλειος. Ενώ εκείνοι δεν προσφέρουν τίποτα, και τότε αρχίζουν να κατηγορούν ο ένας τον άλλον. Αν δεν έχεις πάρει αυτά που πρέπει μικρός, είσαι αχόρταγος, περιμένεις από κάποιον να σε πάει στα ουράνια. Κι όταν δεν σε πάει απογοητεύεσαι.
5. Είναι πολύ σημαντικό για τον πρώτο χρόνο ζωής του μωρού να υπάρχει ο ίδιος άνθρωπος στη ζωή του. Φυσικά το καλύτερο είναι να είναι η μαμά ή ο μπαμπάς ή ή γιαγιά. Αλλά ένα πρόσωπο, όχι πέντε.
6. Το να είσαι γονιός είναι μια πολύ δύσκολη δουλειά, όπως και το να είσαι θεραπευτής.
7. Από τη στιγμή που αρχίζεις να αγαπάς τον άλλον, αρχίζει μια περίοδος ρεαλιστικής εξιδανίκευσης, όπως κάνεις με το παιδί σου. Ξέρω ότι η κόρη μου δεν είναι η ωραιότερη στον κόσμο, αλλά για μένα είναι. Αυτό δεν φεύγει ποτέ. Μπορείς να είσαι ερωτευμένος και να κάνεις σεξ με τον ίδιο άνθρωπο μια ζωή.
8. Και η καλύτερη μητέρα και ο καλύτερος πατέρας, δεν μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις ανάγκες του παιδιού. Γι αυτό όλοι θα βγάλουν κάποιον θυμό στους γονείς.
9. Σε κάθε οικογένεια υπάρχουν στερήσεις απογοητεύσεις κλπ όπου μας επηρεάζουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Προτείνω, λοιπόν, με την έννοια της σχολικής εκπαίδευσης ν’αφεθούν στην άκρη τ’ άχρηστα πράγματα και να γίνονται μαθήματα απ’τους παιδικούς σταθμούς. Μαθήματα ζωής, δηλαδή, εισαγωγής στη ζωή. Πώς είναι ο εσωτερικός μας κόσμος. Η σχέση μας. Πώς θα επιλέξουμε ένα σύντροφό. Ένα επάγγελμα και πώς θα γίνουμε στη ζωή μας πιο ευχαριστημένοι, ώστε να βρούμε ένα νόημα.
