Η Ελιάνα Χρυσικοπούλου ενθουσιάζεται, καθώς βλέπει την βεντάλια των συναισθημάτων της κόρης της να ανοίγει κάθε μέρα και πιο πολύ.
Θυμώνει
Δεν έχω ξαναδεί τόσο πολλά νεύρα σε τόσο μικροσκοπικό άνθρωπο. Στους 20 μήνες ζωής έχει ήδη εμπεδώσει καλά το concept «αν δεν περάσει το δικό μου, θα στριγγλίζω μέχρι να μας ακούσει όλο το Φάληρο».
Ζηλεύει
Υποπτευόμασταν πως ίσως, εν όψει νέου μέλους στην οικογένεια, να προκύψει ένα μικρό θεματάκι ανταγωνισμού και έτσι αποφασίσαμε να της το φέρουμε με τρόπο. Ήρθε λοιπόν στο σπίτι ένα ψεύτικο μωρό, στο οποίο όλοι φερόμαστε τρυφερά, του μιλάμε γλυκά κ.ο.κ. Όλοι, εκτός από την άμεσα ενδιαφερόμενη.
Κάνει χιούμορ
Από το να κρύβεται πίσω από τις κουρτίνες και να χασκογελάει μόνη της μέχρι να τη βρούμε, μέχρι το να ζωγραφίζει το πρόσωπό μου με τα δάχτυλά της και να κακαρίζει από τα γέλια, η κόρη μου πλέον ανακαλύπτει τη χαρά του «σπάω πλάκα».
Επιμένει
«Να χαίρεσαι που το παιδί διαμορφώνει δυναμικό χαρακτήρα και δεν είναι loser» λέει η φίλη μου η Πέγκυ, αλλά κάπως δυσκολεύομαι να χαρώ την εικοστή φορά που σέρνει το σκαμπό στην κουζίνα για να ανέβει στον πάγκο και να κατεβάσει, πιάτα, ποτήρια, μπουκάλια, χασαπομάχαιρα.
Είναι γενναιόδωρη
Κάπου διάβασα το εξής συγκινητικό:
– Δείχνε ενθουσιασμό κάθε φορά που το παιδί σου σου προσφέρει κάτι, ακόμη κι αν είναι μια πέτρα που μόλις μάζεψε από κάτω. Είναι το μόνο πράγμα που έχει στην κατοχή του, κι όμως, επιλέγει να το χαρίσει σε εσένα.
Η δική μου κόρη, βέβαια, μάλλον μοιάζει περισσότερο με αυτό το πιτσιρίκι:
Ενθουσιάζεται
Έχεις δει ποτέ πόσο παράλογα χαρούμενα είναι τα σκυλάκια Jack Russell; Πάρε αυτό, πολλαπλασίασέ το επί δέκα και θα έχεις μια καλή εικόνα του πώς είναι να φέρνεις ένα τέλειο δώρο ή να ξαμολάς σε έναν παιδότοπο ένα δίχρονο.
Νιώθει περήφανη
Δεν έχω…
Διαβάστε τη συνέχεια στο missbloom.gr
