Όταν τα παιδιά νιώθουν στρες και είναι αγχωμένα, χάνουν την υπομονή τους, την αγάπη τους για διασκέδαση, την έμφυτη ικανότητά τους να κάνουν κάθε μέρα κάτι καλό. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τείνουν να κάνουν πράγματα που δεν έχουν νόημα. Αρχίζουν να διαμαρτύρονται, να επιμένουν να πάρουν πράγματα που έχει κάποιος άλλος, ή να θέλουν ένα πράγμα μετά το άλλο, χωρίς να ικανοποιούνται ποτέ και με τίποτα.
Σε τέτοιες στιγμές, όπως αυτές, εμείς οι γονείς μπορούμε να παίξουμε έναν πολύ θετικό ρόλο. Μπορούμε να θέσουμε όρια στη συμπεριφορά των παιδιών μας για να τους βοηθήσουμε να ανακουφιστούν από το στρες που νιώθουν και να ξανακερδίσουν την έμφυτη καλή κρίση και χαρά τους στη συνεργασία. Ο καθορισμός ορίων με τα μικρά παιδιά έχει μια διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσετε. Όταν νομίζετε ότι το παιδί σας είναι παράλογο, ορίστε τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε:
Ακούστε
Σκύψτε τόσο ώστε να το κοιτάτε στα μάτια και ρωτήστε τι συμβαίνει. Ζητήστε από το παιδί σας να σας πει γιατί φωνάζει ή γιατί πρέπει ντε και καλά να φορέσει το μπλε μπλουζάκι που το ίδιο έχει βάλει στα άπλυτα γιατί το λέρωσε. Έχει την ανάγκη να μιλήσει για την αναστάτωση που αισθάνεται, αν είναι δυνατόν, με κάποιον που δεν είναι αναστατωμένος.
Περιορίστε
Αν το παιδί επιμένει σε αυτή την αδικαιολόγητη συμπεριφορά, πρέπει να παρέμβετε. Πείτε του τι πιστεύετε ότι είναι λογικό και στη συνέχεια βεβαιωθείτε ότι η αδικαιολόγητη συμπεριφορά δεν συνεχίζεται. Αν πετάει παιχνίδια θυμωμένα, βάλτε το χέρι σας στο παιχνίδι που πρόκειται να ρίξει και πείτε του, “Δεν θα σε αφήσω να το πετάξεις”. Αν επιμένει να φάει και πέμπτο μπισκότο, για παράδειγμα, πάρτε το αγκαλιά, χωρίς τα μπισκότα, και πείτε του, “Όχι τώρα”. Αργότερα, μπορείς να φας άλλο ένα, αλλά όχι τώρα. Δεν χρειάζεται να βάλετε το παιδί τιμωρία, δεν χρειάζεται να του κάνετε κήρυγμα ή διαλέξεις και δεν απαιτείται καμιά σκληρότητα. Απλά παρέμβετε.
Τα παιδιά που είναι στρεσαρισμένα και αγχωμένα δεν μπορούν να σκεφτούν σωστά. Δεν μπορούν να επεξεργαστούν αυτά που τους λέμε, κι έτσι δεν κάνουν αυτό που ζητάμε. Δεν πρέπει να σας εκπλήσσει αυτή η συμπεριφορά. Πρέπει να παρέμβετε, ήρεμα αλλά σταθερά, για να δείτε ότι δεν συνεχίζουν να κάνουν παράλογα πράγματα.
Μείνετε κοντά του
Αυτό είναι το βήμα απελευθέρωσης του στρες. Αυτό που θα βοηθήσει το παιδί σας πάρα πολύ. Αφού προχωρήσατε στα βήματα και εμποδίσατε το παιδί σας να κάνει πράγματα που δεν έχουν νόημα, πιθανότατα θα έχει αρχίσει να κλαίει και να γκρινιάζει. Αυτό είναι εποικοδομητικό. Είναι ο τρόπος του παιδιού σας να απαλλαγεί από την ένταση που το έκανε παράλογο πριν. Εάν μπορείτε να παραμείνετε κοντά του ενώ κλαίει ή γκρινιάζει, θα συνεχίσει μέχρι να ξανακερδίσει την ικανότητά του να ακούει και να συνεργάζεται.
Διαβάστε επίσης:
Ένα παιδί που μεγαλώνει χωρίς κανόνες και όρια δεν είναι ένα παιδί ελεύθερο
