Θα αφήνατε την 12χρονη κόρη σας να βαφτεί σαν τις Καρντάσιαν;
Ούτε κι εγώ…
Δεν είχα έρθει ποτέ αντιμέτωπη με το θέμα του μακιγιάζ που να αφορά ένα 12 χρονο κορίτσι μέχρι που η συμμαθήτρια της κόρης μου ανέβασε φωτογραφίες στο Instagram με σχεδόν επαγγελματικό μακιγιάζ.
Για εμένα, το μακιγιάζ ήταν το λιγότερο. Αυτό που έριξε γροθιά στην αισθητική μου, ήταν η προκλητικά σέξι πόζα της – με το κεφάλι να γέρνει και τα μαλλιά ριγμένα στο πλάι – που θύμιζε αισθησιακές πόζες ενηλίκων. Θα αισθανόμουν πολύ άσχημα, αν η κόρη μου φωτογραφιζόταν έτσι και συνειδητοποιώ ότι θα έρθει η στιγμή που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσω το ίδιο πρόβλημα.
Ίσως να είμαι υπερπροστατευτική, όμως πιστεύω ότι τα παιδιά έχουν πολύ λίγο χρόνο για να είναι παιδιά, πριν μπουν στην εφηβεία, γι’ αυτό και θέλω να χαρεί την παιδική της ηλικία, όσο πιο πολύ γίνεται.
Από το να δοκιμάσει ένα κορίτσι το κραγιόν της μαμάς, κάτι που είναι απόλυτα φυσιολογικό μέχρι να φωτογραφίζεται μακιγιαρισμένη κοιτώντας λάγνα τον φακό υπάρχει μια τεράστια απόσταση.
Ξέρω ότι θα χρειαστεί να την καθοδηγήσω και ίσως να ορίσω κάποιους κανόνες. Κι εγώ στην ηλικία αυτή άρχισα να βάφομαι, όμως τώρα βλέπω φωτογραφίες παιδιών των φίλων μου και τρομοκρατούμαι.
Τα 14 χρονα σήμερα φαίνονται για 25 χρονών με το μακιγιάζ που επιλέγουν, με έντονο μολύβι φρυδιών και ρουζ. Όλα μοιάζουν με κλώνους των Καρντάσιαν. Το πιο λυπηρό είναι ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο look «ομορφιάς»: στις φωτογραφίες τους, όλες έχουν ίδια μαλλιά, πυκνά φρύδια, smokey eyes και φυσικά την ίδια – γνωστή ως duckface- πόζα. Τι απέγιναν το λαμπερό δέρμα, οι φακίδες και τα ροδαλά μάγουλα;
Τα σχόλια των φίλων των κοριτσιών κάτω από αυτές τις φωτογραφίες είναι υπερβολικά θετικά, ίσως και χυδαία, λες και η αξία του κοριτσιού βασίζεται αποκλειστικά στην εξωτερική της εμφάνιση. Έχω αποφασίσει να συμβουλεύσω την κόρη μου να μην αντιμετωπίζει έτσι τον εαυτό της, να της διδάξω ότι αυτό που αξίζει πραγματικά είναι η εσωτερική ομορφιά, το μυαλό και ο σεβασμός προς τον εαυτό της.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας έχουν κάνει νάρκισσους – απλά σκεφτείτε τις αμέτρητες selfie των περισσότερων. Δεν είμαι τόσο αφελής, ώστε να πιστεύω ότι η εξωτερική εμφάνιση δεν παίζει κανένα ρόλο στις διαπροσωπικές σχέσεις, όμως δεν θέλω τα παιδιά μου να θεωρούν ότι αυτό είναι το μόνο που αξίζει.
Όταν μπει στην εφηβεία, θα την παροτρύνω να χρησιμοποιεί μακιγιάζ που να την κολακεύει και όχι να την μετατρέπει σε στάρλετ της συμφοράς και ελπίζω, μέχρι τότε οι selfies να είναι μια παλιομοδίτικη συνήθεια και να εκτιμούμε έναν άνθρωπο γι’ αυτό που είναι κι όχι γι’ αυτό που φαίνεται.
