Εν όψει των ευρωεκλογών πολύς λόγος γίνεται για τις γυναίκες που καλό θα ήταν να μας εκπροσωπήσουν στις Βρυξέλλες, με την ελπίδα ότι θα διεκδικήσουν μία καλύτερη καθημερινότητα για τη σύγχρονη Ελληνίδα. Αναφέρονται στις ανισότητες των απολαβών μεταξύ ανδρών και γυναικών, καταδικάζουν τις αποτρόπαιες γυναικοκτονίες, μιλούν για για τον σεξισμό και τα πατριαρχικά στερέοτυπα που ήρθε η ώρα να καταρριφθούν. Θίγουν και ένα άλλο ζήτημα: αυτό της υπογονιμότητας και του δημογραφικού προβλήματος της Ελλάδας.
Φυσικά και θα το σκεφτείς καλά πριν γίνεις μητέρα στην Ελλάδα. Αλλά ας μιλήσω προσωπικά. Είναι γεγονός ότι με τη γραφειοκρατία είμαι εδώ και χρόνια τσακωμένη και τα λεπτά που έχει χρειαστεί να περάσω σε μία δημόσια υπηρεσία, θα κυλούσαν βασανιστικά, αν δεν επιστράτευα το χιούμορ μου και δε διακωμωδούσα όσα εκτυλίσσονταν πίσω από αυτά τα γυάλινα διαχωριστικά.
Δεν είχα ιδέα λοιπόν ότι από τη στιγμή που θα σταματούσα να εργάζομαι – κάπου στον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης μου- θα σταματούσαν και οι απολαβές μου και θα έπαιρνα τα χρήματα μου αναδρομικά. Εκείνη τη στιγμή τα χρειαζόμουν όμως. Δεύτερη έκπληξη όταν συνειδητοποίησα πόσο γρήγορα έπρεπε να επιστρέψω στην προηγούμενη εργασία μου. Μαζί με κάτι άδειες που κόλλησα στους τρεις μήνες και κάτι κλήθηκα να επιστρέψω στο γραφείο. Αυτά το 2021.
Να βγω δηλαδή – κάπως άτσαλα ομολογώ – από το παράλληλο σύμπαν όπου ο θηλασμός, οι αποστειρώσεις, το μπάνιο, τα αλλάγματα, οι ώρες του ύπνου ήταν η απόλυτη καθημερινότητά μου. Μέχρι τότε θεωρούσα έξοδο το σούπερ μάρκετ. Και ξαφνικά με κάλεσαν να βγάλω τις φόρμες (φυσικά και δεν είχα χάσει τα κιλά της εγκυμοσύνης) να ανοίξω ξανά το νεσεσέρ με τα καλλυντικά μου και να βρω λύση για το πού θα εμπιστευτώ το παιδί. Φρίκαρες; Υπάρχει και η εναλλακτική να ζητήσεις άδεια άνευ αποδοχών.
Διάβασε περισσότερα στο MissBloom.gr
