Τα παιδιά δεν χρειάζονται πολλές επιλογές, αλλά ενδυνάμωση: Πώς ενδυναμώνουμε συναισθηματικά και ψυχολογικά τα παιδιά μας

Τα παιδιά δεν χρειάζονται πολλές επιλογές, αλλά ενδυνάμωση: Πώς ενδυναμώνουμε συναισθηματικά και ψυχολογικά τα παιδιά μας

Οι νέες μαμάδες δίνουμε πολλές επιλογές στα παιδιά. “Θέλεις να φας μακαρόνια ή κρέας;”, “θέλεις να φορέσεις το μπλε φόρεμα ή τη φόρμα σου;”. Ερωτήσεις που οι παλιότερες γενιές δεν έκαναν στα παιδιά τους. Θέλουμε να έχουν επιλογές και να τους δίνουμε το δικαίωμα να επιλέξουν, να ακουστεί η άποψή τους. Τα ρωτάμε ακόμα και για πιο σοβαρές αποφάσεις, όπως “σε ποιο σχολείο θέλεις να πας” ή “σε πειράζει αν μετακομίσουμε”.

Τα παιδιά, όμως, δε χρειάζεται να έχουν “άποψη” για όλα. Όχι γιατί μόνο είναι μικρά και δεν μπορούν να έχουν αυτή την πίεση της απόφασης αλλά γιατί χρειάζονται ενδυνάμωση. Χρειάζονται να γνωρίζουν ότι οι γονείς είναι υπεύθυνοι και οι καθοδηγητές τους. Εκείνοι θέτουν τα όρια κι εκείνοι στηρίζουν. Είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξή τους.

Για να ενδυναμώσουμε τα παιδιά μας ψυχολογικά και συναισθηματικά πρέπει να βρούμε αυτή τη μαγική ισορροπία ανάμεσα στις επιλογές που δίνουμε (π.χ. όχι αν θα φας μακαρονια ή κρέας αλλά αν θα φας στο μπλε ή στο κόκκινο πιάτο) και στην “εξουσία” που έχουμε ως γονείς.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν είμαστε με τα παιδιά στην παιδική χαρά. Πρέπει να φύγουμε για πολλούς λόγους. Το παιδί δεν θέλει. Αν υποχωρήσουμε και κάτσουμε άλλη μισή ώρα τότε δεν θα προλάβουμε να μαγειρέψουμε ή θα έχει το παιδί υπερένταση. Δεν είναι σε θέση να μας πει το παιδί πότε θα φύγουμε. Για να το ενδυναμώσουμε αρκεί να πούμε “ξέρω ότι δεν θέλεις να φύγεις αλλά πρέπει. Δεν πειράζει αν εκνευριστείς, έχεις κάθε δικαίωμα να νιώσεις έτσι” κι αν θέλουμε μπορούμε να προσφέρουμε επιλογές “θέλεις να φύγουμε τραγουδώντας ή λέγοντας μια ιστορία στο δρόμο για το σπίτι;”.

Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ξεκάθαρα ποιος είναι υπεύθυνος για τα όρια, τους κανόνες και τις αποφάσεις του σπιτιού. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να τα συμπεριλάβουμε ώστε να νιώσουν ότι η φωνή τους έχει αξία. “Θα πάμε για ύπνο. Θέλεις πρώτα να βάλεις πιτζάμες ή να πλύνεις τα δόντια;”. Κι αυτό που είναι πολύ σημαντικό είναι να νιώθουν πάντα ότι ακούμε όσα λένε, αποδεχόμαστε τα συναισθήματά τους όποια κι αν είναι και πως πάντα θα παρέχουμε ένα ασφαλές περιβάλλον και αγάπη για να εκφράζουν αυτό που θέλουν.

Διάβασε επίσης:

Τα παιδιά γίνονται κακομαθημένα γιατί τους δίνουμε πολλές επιλογές

Ακολούθησε το TheMamagers στο Instagram

Διαβάστε περισσότερα

Best of network