Ένα 12χρονο κορίτσι που τραυματίστηκε στο Ντονέτσκ σε επίθεση που σκότωσε τον πατέρα του, πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο και ξεκινά νέα ζωή με τον παππού του.
Είναι ίσως το τέλος μιας περιπέτειας και η αρχή μιας νέας για την Κίρα Ομπεντίνσκι μετά από δύο μήνες. Πριν το εξιτήριό της σήμερα από νοσοκομείο τού Κιέβου, την επισκέφτηκε ο Ουκρανός πρόεδρος, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο οποίος της έκανε δώρο έα iPad.
«Δεν μπορούσε να διανοηθεί πως συνέβαινε αυτό σ’εκείνη. Όλοι μας χρειαζόμαστε θετικά αισθήματα αυτή τη στιγμή, το ίδιο και η Κίρα» λέει ο 67χρονος παππούς της Αλεξάντρ Ομπεντίσκι που θα έχει την επιμέλεια του εγγονιού του μετά το θάνατο του γιου του.
Αδιανόητη περιπέτεια
Η ζωή της 12χρονης έμελλε να αλλάξει δραματικά μέσα σε μερικές ημέρες.
Τις πρώτες εβδομάδες ρωσικής επίθεσης στη Ουκρανία, η Κίρα βρισκόταν σε καταφύγιο με τον μπαμπά της, Εβγκένι, τη σύντροφό του, Άνια και τα παιδιά της σε ένα υπόγειο γειτονιάς στη Μαριούπολη.
Το κτήριο επλήγη από ρωσική βόμβα και ενώ οι ομάδες διάσωσης κατάφεραν να σύρουν ζωντανούς από τα συντρίμμια όλους τους υπόλοιπους, ο Εβγκένι σκοτώθηκε, αφήνοντας τη μικρή -που είχε ήδη χάσει τη μαμά της δύο εβδομάδες μετά από τη γέννησή της- ορφανή.
Τις επόμενες ημέρες, η Άνια αποφάσισε πως έπρεπε να πάρει τα παιδιά από τη Μαριούπολη. Καθώς έφευγαν, ένα από αυτά πάτησε μια νάρκη.
Στο χάος που ακολούθησε, η Κίρα κατέληξε στα χέρια ενός Ρώσου στρατιώτη που τη μετέφερε, τραυματισμένη σε πρόσωπο και σώμα από τα θραύσματα της έκρηξης, σε τοπικό νοσοκομείο του ελεγχόμενου από αυτονομιστές Ντονμπάς.
Τις επόμενες εβδομάδες, η ιστορία της Κίρα χρησιμοποιήθηκε από τα ρωσικά μέσα ως παράδειγμα ανθρωπιάς των Ρώσων στρατιωτών απέναντι στους Ουκρανούς.
Ο παππούς της έλαβε μια βιντεοκλήση, κάτι που, αν και τον ανακούφισε, τον ανησύχησε εξίσου, καθώς υπήρχαν αναφορές για βίαιη μεταφορά Ουκρανών στη Ρωσία.
«Προσπαθούσα σκληρά να βρω κάποιον που να μπορεί να με βοηθήσει. Χτύπησα όλες τις πόρτες, του Ερυρθού Σταυρού, της κυβέρνησης, όλων» εξηγεί ο Αλεξάντρ και συνεχίζει: «Η Ιρίνα Βερεσούκ (σ.σ αντιπρόεδρος της κυβέρνησης) με κάλεσε στις 15 Απριλίου και μου είπε πως ήταν δυνατό να πάρουμε πίσω την Κίρα, όμως για να γίνει αυτό έπρεπε α πάω στο Ντονέτσκ. Με ρώτησε αν ήμουν έτοιμος να το κάνω αυτό, με εγγυήσεις ασφαλείας από τον πρόεδρος Ζελένσκι. Τους είπα πως ήμουν έτοιμος και με πήραν».
«Έπειτα πήγαμε στην Πολωνία, από εκεί στην Τουρκία, από την Τουρκία στο Ροστόφ στη Ρωσία κι από το Ροστόφ στο Ντονέτσκ» περιγράφει.
Φέρνοντας ξανά στη μνήμη του τη στιγμή που είδε την Κίρα γερή μπροστά του, λέει πως «ήμασταν και οι δύο πολύ συγκινημένοι».
Ο 67χρονος δεν μιλά στο παιδί για το θάνατο του μπαμπά του: «Δεν της αρέσει να μιλάμε γι’αυτό. Κι εγώ δε θέλω να το συζητώ. Οι ψυχοθεραπευτές δουλεύουν μαζί της. Είναι εντάξει, αν αναλογιστεί κανείς τι έχει περάσει».
«Ναι, την υιοθέτησα, είμαι ο επίσημος κηδεμόνας της τώρα, οπότε θα ζήσουμε μαζί. Θα μείνουμε στο Τσερνιβτσί προς το παρόν και μετά ποιος ξέρει τι θα φέρει το μέλλον. Θα δούμε πώς θα εξελιχθεί η ζωή» καταλήγει ο 67χρονος.
