Το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού φιλοξενεί στο "Θέατρον" του Κέντρου Πολιτισμού "Ελληνικός Κόσμος" την παράσταση "Η Αλίκη στη χώρα των ψαριών" του Γιάννη Ξανθούλη, σε παραγωγή της Μέθεξις και σκηνοθεσία του Χρήστου Τριπόδη. Ένα ανατρεπτικό, αλληγορικό παραμύθι, γεμάτο μουσική, χορό, τραγούδι και φαντασία, που μιλά για την αγάπη, την ελευθερία, την ισότητα και τον σεβασμό στη φύση και στη διαφορετικότητα.
Η ιστορία ξεκινά με την Αλίκη να ταξιδεύει με το καράβι της κι ένα ξαφνικό μπουρίνι να τη ρίχνει στη θάλασσα. Ένα δελφίνι τη σώζει, μεταφέροντάς την στα βάθη του ωκεανού, στην Ψαροχώρα. Όταν τα ψάρια την ανακαλύπτουν, ταράζονται και αποφασίζουν να τη φυλακίσουν. Η Αλίκη, για να σωθεί, προτείνει να γίνει δασκάλα και να τους μάθει τα "μυστικά των ανθρώπων". Όμως αυτά τα μυστικά, το χρήμα, η δύναμη, ο ανταγωνισμός, οδηγούν σύντομα τα ψάρια σε συγκρούσεις. Μέσα από αυτήν την περιπέτεια, η Αλίκη συνειδητοποιεί πως η πραγματική γνώση δεν βρίσκεται στην εξουσία, αλλά στις αξίες που δίνουν νόημα στη ζωή: Την αγάπη, τη φιλία, την αλληλεγγύη και τη συγγνώμη.
Μιλώντας στο TheMamagers, η ηθοποιός Λυδία Σγουράκη εξηγεί πώς το έργο του Ξανθούλη καταφέρνει να μιλήσει ταυτόχρονα σε παιδιά και ενήλικες μέσα από τη μουσική, το παιχνίδι και τη θεατρική φαντασία. Μιλά για τη δική της "βουτιά" στη χώρα των ψαριών, για το τι μαθαίνουν τα παιδιά από την παράσταση, αλλά και για τη σημασία της αλήθειας και της ευαισθησίας όταν παίζεις μπροστά σε ένα παιδικό κοινό.
Ο Γιάννης Ξανθούλης έχει γράψει ένα αλληγορικό παραμύθι με αναφορές στην κοινωνία μας. Πώς τα παιδιά αντιλαμβάνονται αυτά τα βαθύτερα νοήματα μέσα από τη θεατρική γλώσσα μέσα από παιχνίδι και τραγούδι;
Η Αλίκη στην Χώρα των ψαριών του Γιάννη Ξανθούλη είναι ένα σπουδαίο παραμύθι, το οποίο έχει νοήματα που αφορούν μικρούς και μεγάλους, όπως η αγάπη και ο σεβασμός. Τα παιδιά είναι πολύ έξυπνα και ευαίσθητα στα ερεθίσματα. Δεν υπάρχει πιο όμορφος τρόπος να αντιληφθεί μία έννοια από το τραγούδι, το παιχνίδι και τη μουσική. Φυσικά, τα νοήματα και το χιούμορ του έργου τα αναδεικνύει η σκηνοθεσία του Χρήστου Τριπόδη, που έχει χρόνια εμπειρίας στο παιδικό θέατρο.
Ποιο θεωρείς ότι είναι το πιο σημαντικό μήνυμα που κρατούν τα παιδιά (και ίσως και οι γονείς) από την παράσταση;
Το έργο ξεκινά με την Αλίκη να μεταφέρεται στο βυθό, αφού την έσωσε το Δελφίνι. Τα ψάρια αναστατώνονται με τον ερχομό ενός ανθρώπου στο βυθό. Η Αλίκη με την αθωότητά της προσπαθεί να τους μάθει τα μυστικά των ανθρώπων, θεωρώντας πως έτσι θα τα βοηθήσει να αποκτήσουν περισσότερη δύναμη. Δυστυχώς, στην αρχή τα μυστικά που τους αποκαλύπτει έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα και τα ψάρια αρχίζουν να τσακώνονται για το πιο είναι το πιο σπουδαίο. Έτσι, η Αλίκη αποφασίζει να κάνει μία τελευταία προσπάθεια και να διορθώσει αυτή τη συνθήκη, που άθελά της δημιούργησε, μιλώντας τους για την αγάπη, τη φιλία, την τιμιότητα, την καλοσύνη, την αλληλεγγύη και τη συγγνώμη. Καταλαβαίνω ότι τα παιδιά κρατούν αυτά τα μυστικά, γιατί συμμετέχουν κατά τη διάρκεια της παράστασης αλλά και μετά τη παράσταση μου λένε "Μπράβο που βοήθησες τα ψαριά να είναι αγαπημένα!".
Η δική σου Αλίκη γίνεται "δασκάλα” στον βυθό. Αν εσύ μπορούσες να διδάξεις κάτι στα παιδιά μέσα από το θέατρο, τι θα ήταν αυτό;
Φυσικά και για μένα οι μεγαλύτερες αρετές στους ανθρώπους είναι όλα αυτά που αναφέρονται στο έργο ως τα καλά μυστικά των ανθρώπων. Οπότε αυτά θα ήθελα να διδάξω σε κάθε παιδί. Η γνώμη μου είναι, παρόλο που δεν έχω δικά μου παιδιά ακόμη, πως όταν θες να διδάξεις κάτι σε ένα παιδί, δεν φτάνει να του το λες και να του το εξηγείς, αλλά οι πράξεις να επαληθεύουν αυτά που λες. Αυτό είναι κάτι που η παράσταση μας έχει. Η Αλίκη δεν μένει στα λόγια μιλώντας απλώς για αγάπη, αλλά την αποδεικνύει με πράξεις .
Τι σου έμαθε εσένα αυτή η "βουτιά" στον κόσμο της φαντασίας και της θάλασσας;
Η φαντασία είναι ένα από τα σπουδαιότερα προτερήματά μας. Θεωρώ πως είναι εργαλείο για την εξέλιξή μας και, δυστυχώς, πολλές φορές την καταπατάμε από πολύ μικρή ηλικία. Μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ πως πρέπει να ζούμε σε έναν φανταστικό κόσμο, όμως η φαντασία είναι μέρος μας και πρέπει πότε πότε να της επιτρέπουμε να υπάρχει. Ίσως η φαντασία να είναι ένας απ’ τους λόγους που διάλεξα να γίνω ηθοποιός. Η αλήθεια είναι πως αυτό το έργο το έχω αγαπήσει πολύ. Κρατώ κάτι πολύ σημαντικό. Το να συνυπάρχουμε τόσα διαφορετικά πλάσματα είναι δύσκολο και σπουδαίο. Θέλει ψυχραιμία και γνώμονα τον σεβασμό.
Υπάρχει κάποια σκηνή που βλέπεις ότι συγκινεί ή ενθουσιάζει περισσότερο το παιδικό κοινό;
Κάθε παιδί το αγγίζει κάτι διαφορετικό. Σίγουρα η σκηνή που εμφανίζεται η πετρελαιοκηλίδα και απειλεί τον βυθό πάντα έχει αντιδράσεις από τα παιδιά. Ξέρουν ότι είναι κάτι επικίνδυνο για τα ψάρια και προσπαθούν να βοηθήσουν να μην πάθουν κακό.
Τι σημαίνει για σένα να παίζεις μπροστά σε παιδιά, ένα κοινό τόσο αληθινό και άμεσο;
Δεν είναι η πρώτη φορά που παίζω σε παιδική παράσταση. Όταν πρωτόπαιξα δεν είχα καταλάβει, πρώτον, ότι είναι ένα αρκετά δύσκολο είδος, γιατί θέλει πάρα πολλή ενέργεια και αρκετές δεξιότητες, όπως χορό και τραγούδι, αλλά και αλήθεια. Το παιδικό θέατρο μπορεί να φαίνεται ότι ακουμπά σε ένα πρώτο επίπεδο για να είναι κατανοητό στα παιδιά, αλλά αν δεν το συνοδεύεις με αλήθεια το παιδί θα βαρεθεί. Τα παιδιά δεν είναι σαν τους μεγάλους, που θα κάτσουν ήσυχα και υπομονετικά, ακόμη και αν δεν τους αρέσει μία παράσταση. Δεύτερον, το πόσο σημαντικό είναι να παίζεις για παιδιά. Αντιλαμβάνομαι ότι το θέατρο είναι ένα μικρό μέρος της εκπαίδευσής τους. Πιστεύω ότι κάθε τι πολιτιστικό προσθέτει λίγο ακόμη στη παιδεία ενός παιδιού και ενός ενήλικα .
Αν μπορούσες να στείλεις ένα μήνυμα σε όλα τα παιδιά που θα δουν την "Αλίκη στη χώρα των ψαριών", τι θα τους έλεγες;
Θα ήταν ένας στίχος από ένα απ’ τα τραγούδια της παράστασής μας με τον τίτλο "Αγάπη". ...Είναι η αγάπη μονάχα η αγάπη που την ασχήμια του κόσμου πάντα μοχθεί να ξεμπλέξει…
Διαβάστε Επίσης
