Σκεφτείτε να δημιουργήσετε ένα σημείο «χαλάρωσης» ή «ηρεμίας» στο σπίτι σας (ορισμένοι δάσκαλοι το χρησιμοποιούν και στην προσχολική ηλικία).
- Χρησιμοποιήστε ένα μαλακό μαξιλάρι και παρέχετε βιβλία,
- ένα λούτρινο ζωάκι,
- λίγη απαλή μουσική και
- άλλες ηρεμιστικές δραστηριότητες σε ένα μέρος όπου οι άλλοι δεν θα ενοχλούν το παιδί.
Ενθαρρύνετε το παιδί σας να πάει στο σημείο όταν είναι θυμωμένο ή αναστατωμένο. Όχι ως τιμωρία, αλλά ως επιλογή και ευκαιρία να μάθει να ηρεμεί και να ελέγχει την απογοήτευση.
Όταν τελειώσει η έκρηξη θυμού, δώστε στο παιδί σας ξανά προσοχή, αλλά όχι σε αυτό που συνέβη.
Για παράδειγμα πείτε στο παιδί σας:
«Ω, πόσο μου αρέσει που αποφάσισες να ζωγραφίσεις ξανά στο καινούργιο μπλοκ που σου έκανα δώρο!»
Έτσι, θα ενισχύσετε συμπεριφορές που θέλετε να βλέπετε πιο συχνά.
Αν το παιδί σας, σας ζητάει κάτι για να σταματήσει να ουρλιάζει, μην ενδίδετε, γιατί έτσι θα μάθει ότι η συμπεριφορά του αυτή αποτελεί έναν πολύ αποτελεσματικό τρόπο για να σας χειρίζεται, δηλαδή να περνάει το δικό του και να παίρνει πάντα αυτό που θέλει.
Εάν το tantrum συμβαίνει σε έναν δημόσιο χώρο κι ενοχλεί τους παρευρισκόμενους εκεί, τότε πάρτε το παιδί σας και καθίστε για λίγο μέσα στο αυτοκίνητο ή σε κάποιο χώρο που δεν υπάρχουν άνθρωποι.
Αν φυσικά αυτό είναι εφικτό. Όταν ηρεμήσει, επιστρέψτε στην δραστηριότητά σας.
Αν επιχειρήσει να σας χτυπήσει, κρατήστε του τα χέρια. Αν επιχειρήσει να σας κλωτσήσει, κρατήστε το σε τέτοια απόσταση που να μην μπορεί να σας φτάσει, και πείτε του: «Όχι χτυπήματα».
Μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να γίνει σάκος του μποξ, γιατί θα το επαναλάβει.
Μπορούν να προληφθούν τα tantrums;
Δεν χάνετε τίποτα από το να δοκιμάσετε. Προσπαθήστε να εφαρμόσετε τις εξής παρακάτω στρατηγικές:
Εκφράστε ενσυναίσθηση.
Αντί να πείτε: «μην κλαις», επικυρώστε τα συναισθήματα του παιδιού σας λέγοντάς του:
«Καταλαβαίνω πόσο στενοχωρημένος/η είσαι αυτή την στιγμή, αλλά δεν καταλαβαίνω το γιατί… θα ήθελες να το συζητήσουμε;»
Έτσι, σιγά σιγά θα μάθει το παιδί να εκφράζει λεκτικά τα συναισθήματά του αντί να θυμώνει και να περιμένει οι άλλοι να μαντέψουν τι το ενοχλεί.
Διδάξτε τα υγιείς τρόπους αντιμετώπισης των συναισθημάτων θυμού τους:
Όπως να παίρνουν βαθιές εισπνοές ή να τρέχουν γρήγορα όταν νιώθουν θυμωμένα. Καλό είναι να μην τους επιτρέπετε να χτυπούν το μαξιλάρι ή άλλα αντικείμενα, γιατί είναι σαν να τους μεταφέρετε το μήνυμα ότι είναι «οκ» το να χτυπούν για να εκφράζουν την επιθετικότητά τους.
Διδάξτε το παιδί σας πώς να επιλύει μόνο του τα προβλήματά του χωρίς εκρήξεις.
Για παράδειγμα κάντε του ερωτήσεις όπως:
- «Αν φοράς πολλά ρούχα και ζεσταίνεσαι, τι πρέπει να κάνεις για να μην ζεσταίνεσαι;» ή
- «αν είσαι θυμωμένος με την αδερφή σου, τι μπορείς να κάνεις εκτός από το να φωνάζεις;»
Βεβαιωθείτε ότι ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες του παιδιού σας και μην κανονίζετε εξόδους όταν είναι πεινασμένο ή υπερβολικά κουρασμένο.
Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας κοιμάται αρκετά.
Με πολύ λίγο ύπνο, τα παιδιά μπορεί να γίνουν υπερβολικά, δυσάρεστα και να έχουν ακραίες συμπεριφορές. Ο επαρκής ύπνος μπορεί να μειώσει σημαντικά τις εκρήξεις. Μάθετε πόσος ύπνος χρειάζεται στην ηλικία του παιδιού σας. Οι περισσότερες ανάγκες ύπνου των παιδιών εμπίπτουν σε ένα καθορισμένο εύρος ωρών με βάση την ηλικία τους, αλλά κάθε παιδί είναι μοναδικό.
Προσπαθήστε να δώσετε στα νήπια κάποιο έλεγχο σε μικρά πράγματα.
Προσφέρετε μικρές επιλογές, όπως:
“Θέλεις χυμό πορτοκαλιού ή χυμό μήλου;» ή
«Θέλεις να βουρτσίσεις τα δόντια σου πριν ή μετά το μπάνιο;»
Με αυτόν τον τρόπο, δεν ρωτάτε: «Θέλεις να βουρτσίσεις τα δόντια σου τώρα;» που φυσικά θα απαντήσει: «όχι». Επιτρέψτε τον έλεγχο όταν δεν έχει πραγματικά σημασία. Αντί να καβγαδίζετε για ένα ρούχο που φοράει το παιδί σας και που δεν του ταιριάζει, για παράδειγμα, σκεφτείτε εάν αυτό μπορεί να είναι μια ευκαιρία να επιτρέψετε την αυτό-έκφραση και την ανεξαρτησία και εάν πραγματικά κάνει τη διαφορά δεδομένου του προγράμματος της ημέρας.
Αποσπάστε την προσοχή του παιδιού σας.
Προσπαθήστε να προσφέρετε κάτι άλλο στη θέση αυτού που δεν μπορεί να έχει. Ξεκινήστε μια νέα δραστηριότητα για να αντικαταστήσετε την απογοητευτική ή απαγορευμένη δραστηριότητα. Για παράδειγμα, εάν το παιδί σας πηδάει στον καναπέ, ζητήστε του να έρθει να σας βοηθήσει να «μαγειρέψετε» προσφέροντας ένα πλαστικό δοχείο και ένα ξύλινο κουτάλι. Στη συνέχεια, μπορείτε να το επαινέσετε για τη βοήθεια ή για το ότι ακολούθησε τις οδηγίες.
Αν έχετε δοκιμάσει όλα τα παραπάνω, αλλά το πρόβλημα εξακολουθεί να είναι έντονο, τότε μιλήστε με τον παιδίατρό σας.
Θα σας βοηθήσει να καταστρώσετε ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση αυτών των συμπεριφορών ή θα σας παραπέμψει σε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας που θα αξιολογήσει τις ανάγκες του παιδιού σας.
Πηγή: papadopsixologos.blogspot.com
