Η απάντησή μου σε όσους λένε “ήταν επιλογή σου να κάνεις παιδιά, μην παραπονιέσαι τώρα”

Η απάντησή μου σε όσους λένε “ήταν επιλογή σου να κάνεις παιδιά, μην παραπονιέσαι τώρα”

Είμαι μαμά, είμαι κουρασμένη και -ναι- μερικές φορές παραπονιέμαι.

“Όταν κάποιος μου σχολίασε στο Facebook “ήταν επιλογή σου να κάνεις παιδιά, μην παραπονιέσαι τώρα”, το σκέφτηκα για λίγο. Αυτό κάνω; Παραπονιέμαι; Επειδή μοιράζομαι το πώς νιώθω;

Κι αν παραπονιέμαι, αυτό σημαίνει ότι έχω αποσυρθεί…και πλέον δεν μου αρέσει η μητρότητα; Όχι, λατρεύω τα δυο μου παιδιά όσο τίποτα στον κόσμο, η αγάπη βασικά δεν είναι τόσο αρκετή ως λέξη για να εκφράσει το τι νιώθω για τα παιδιά μου. Απλά, δεν είναι κάθε μέρα τέλεια. Δεν φοράμε ασορτί ρούχα και παίζουμε όλη μέρα χαμογελώντας.

Πρόσφατα, πέρασα μία πολύ δύσκολη μέρα. Δεν ήταν τα χιλιάδες πράγματα που είχα να κάνει, ούτε ότι και τα δυο παιδιά μου ούρλιαζαν ταυτόχρονα, ούτε ότι έκανα όλη μέρα δουλειές στο σπίτι, μετά από μια νύχτα δύσκολη.

Δεν ήταν αυτά. Είχα μόλις ακούσει πολύ άσχημα νέα και δεν μπορούσα να το χειριστώ. Δεν είχα χρόνο και μπούχτισα. Όταν έκλεισα το τηλέφωνο, ένα από τα παιδιά μου κρατιόταν από το πόδι μου και το άλλο ήθελε αλλαγή πάνας. Έπρεπε να φάμε μεσημεριανό και δεν μπορούσα να επεξεργαστώ αυτό που μόλις είχα ακούσει στο τηλέφωνο.

Δεν φώναξα, ούτε έκλαψα, απλά έκατσα εντελώς σιωπηλή στον καναπέ και κοιτούσα τον τοίχο. Επέτρεψα στον εαυτό μου να νιώσει χάλια για λίγο πριν κοιτάξω τα παιδιά μου. Αυτό είναι δύσκολο, ότι προσπαθούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους ενώ εμείς δεν έχουμε χρόνο να διαχειριστούμε τα δικά μας.

Όταν χτυπάς το δάχτυλό σου, δεν λες “ευτυχώς έχω δάχτυλα” κι όταν περνάς μια δύσκολη μέρα στο γραφείο, συνήθως δεν λες “ευτυχώς έχω δουλειά”. Έτσι και η μητρότητα, δεν είναι κάτι διαφορετικό. Απλά στο τέλος λες “δεν θα ήθελα να ήταν διαφορετικά τα πράγματα”. Φυσικά, δεν θα γινόταν, λατρεύω τα παιδιά μου!

Τα συναισθήματα των παιδιών δεν χρειάζονται αλλαγή, απλά πρέπει να τα νιώσουν. Το ίδιο κι εμείς.

Όλοι χρειαζόμαστε μια στιγμή για να νιώσουμε. Για αυτό θα συνεχίσω να αισθάνομαι. Να μοιράζομαι τα καλά αλλά και τα άσχημα. Αυτό δεν είναι γκρίνια, είναι συναίσθημα”.

Κείμενο της Jess Urlichs στο Τhemotherhoodproject

Ακολούθησε το TheMamagers στο Instagram

Διαβάστε περισσότερα

Best of network