Μπορεί να έχουμε τσακωθεί, μπορεί να κοιμάμαι όρθια, να έχω να μαγειρέψω, τα παιδιά να μου έχουν κάνει τα νεύρα κρόσσια, αλλά κάθε βράδυ όταν έχουν βάλει πιτζαμούλες κι έχουν ξαπλώσει, είναι η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας. Κάνουμε αγκαλιές, φιλιά, διαβάζουμε παραμύθια. Και κάθε βράδι πριν το “καληνύχτα”, από τότε που ήταν ακόμα μωρά και δεν μπορούσαν καν να μιλήσουν ή να απαντήσουν, τους έλεγα την ίδια φράση.
“Σε αγαπώ πολύ. Ξέρεις πότε θα σταματήσω να σε αγαπώ; Πότε!“. Δεν θα σταματήσω να σε αγαπώ ούτε όταν γκρινιάζεις, ούτε όταν μου φωνάζεις, ούτε όταν κάνεις αστεία ενώ εγώ βιάζομαι, ούτε όταν κλαις και φωνάζεις ταυτόχρονα και δεν καταλαβαίνω τι λες.
Και πίσω από αυτό το ποτέ, ξέρω ότι κρύβονται ακόμα περισσότερα: “Δεν θα σταματήσω να σε αγαπώ ούτε όταν θα μου χτυπάς την πόρτα πίσω σου στην εφηβεία, ούτε όταν- ελπίζω όχι- με βρίσεις για πρώτη φορά, ούτε όταν αργήσεις να γυρίσεις σπίτι, ούτε όταν δεν θα σηκώνεις τα τηλέφωνα. Δεν θα σταματήσω να σε αγαπώ ούτε όταν πας σε δικό σου σπίτι και κάνεις τα πάντα εντελώς διαφορετικά από εμένα, ούτε όταν συμβεί κάτι σημαντικό στη ζωή σου κι εγώ το μάθω τελευταία. Δεν θα σταματήσω να σε αγαπώ ποτέ, ακόμα κι αν κάποια στιγμή κάνεις κάτι που είναι εντελώς αντίθετο από τις αρχές μου”.
Θα προσπαθώ να σε καθοδηγώ πάντα, να σου δώσω ό,τι καλύτερο μπορώ κι αν κάποια στιγμή ξεφύγεις, θα περιμένω να επιστρέψεις, γιατί σε ξέρω. Ξέρω τι παιδί μεγαλώνω. Ξέρω πόσο καλός άνθρωπος είσαι και ξέρω πόσο καλός άνθρωπος θα γίνεις. Θα σε αγαπώ, θα σε κατανοώ, θα σε αποδέχομαι ακριβώς όπως είσαι. Γιατί σε ξέρω και σε αγαπώ από τότε που ήσουν στην κοιλιά μου. Και από τότε που σε είδα για πρώτη φορά, η αγάπη που ένιωσα ήταν μοναδική και απερίγραπτη. Και όχι μόνο δεν θα σταματήσει ποτέ, αλλά κάθε μέρα που περνά δυναμώνει ακόμα περισσότερο γιατί σε γνωρίζω καλύτερα. Και λατρεύω ό,τι είσαι.
Πλέον τα παιδιά μου, αν και η φράση που τους λέω κάθε βράδυ είναι απλά “Σε αγαπώ πολύ. Ξέρεις πότε θα σταματήσω να σε αγαπώ; Πότε!”, ξέρουν ήδη την απάντηση. Τα πλησιάζω και τους λέω “σε αγαπώ πολύ” και πριν καν ολοκληρώσω τη φράση μου μού φωνάζουν με ένα στόμα “δεν θα σταματήσεις να μας αγαπάς ποτέ!“.
Και κλείνοντας το φως και την πόρτα, ξέρω πως θα κοιμηθούν γνωρίζοντας ότι έχουν μια μαμά που τους περιβάλλει με αγάπη, με φροντίδα, με τρυφερότητα, με ασφάλεια. Θα κοιμηθούν έτσι όπως πρέπει να κοιμόμαστε όλοι: Νιώθοντας αγάπη και ασφάλεια. Μακάρι όλα τα παιδιά του κόσμου να κοιμούνται έτσι πάντα…
