Θα ήθελα να είμαι πάντα, η μάνα που είμαι το καλοκαίρι

Θα ήθελα να είμαι πάντα, η μάνα που είμαι το καλοκαίρι

Θα ήθελα να είμαι πάντα η μάνα που είμαι το Καλοκαίρι. Να γδυθώ από τα «μη» και να απαλλαγώ από τις προστακτικές που σε εκνευρίζουν. «Ντύσου, αργήσαμε», «διάβασε», «πλύσου», «σταμάτα».

Να γίνω μόνο προτροπές που δεν έχουν καταναγκασμό, που δίνουν επιλογές.

«Ας πάμε μια βόλτα», «ας δοκιμάσουμε αυτό το γλυκό». Να μπορώ να σε ακούω. Να’μαι δοσμένη στις κουβέντες σου και να ρουφάω κάθε συναίσθημα, κάθε φόβο κι επιθυμία που κρύβεται πίσω απ’τις λεξούλες σου. Να σε αφουγκράζομαι. Να έχω το χρόνο να το κάνω, και να μην με διακόπτουν υποχρεώσεις, ρολόγια, δουλειές και χρονοδιαγράμματα. Να μπορώ να κάθομαι δίπλα σου και να μην κάνουμε τίποτα.

Να έχουμε την πολυτέλεια να στήνουμε παραμύθια από το τίποτα. Να μιλάμε για τους Κύκλωπες και τα κέρινα φτερά του Ίκαρου.

Να ακουμπάμε τα κεφάλια μας σε γρασίδια και αμμουδιές. Να χαζεύουμε τον έναστρο ουρανό και να δείχνουμε με τα δάχτυλά μας υψωμένα τη μικρή και τη μεγάλη Άρκτο. Να πούμε σαχλαμάρες, και να κάνουμε γκριμάτσες. Να ψευδίσουμε, να τραγουδήσουμε και να γελάσουμε. Να κάνουμε όλ’αυτά που φαίνονται ασήμαντα, αλλά που, στην πραγματικότητα, πλάθουν μικρούς κρατήρες στην μικρή σου καρδιά, απ’τους οποίους αργότερα θα ξεχυθούν ένα σωρό συναισθήματα. Να χτίσουμε γλυκές στιγμές, μικρές, τόσο δα μικρούλες, αλλά καθημερινές, που όταν, μετά από πολλά χρόνια, τις βάλεις τη μία πάνω στην άλλη φτιάχνεις έναν ουρανοξύστη ευτυχίας.

Αυτή η μαμά θα ήθελα να είμαι πάντα, αυτή που αγαπάς ακόμα πιο πολύ όταν είναι καλοκαίρι.

Που θα πει για μια φορά «έλα μωρέ και τι έγινε». Που δεν θα φωνάξει με το ακατάστατο σπίτι, με τα άπλυτα σου χέρια, τα βρώμικα ρούχα σου, που άργησες, που έφαγες δύο παγωτά σήμερα, που στο «φεύγουμε» είπες «πέντε λεπτά ακόμα» και τα πέντε έγιναν είκοσι, που έκανες φασαρία το μεσημέρι, που κοιμήθηκες αργά…

Αυτή η μαμά με όλες τις βόλτες και τα παιχνίδια και τις γλύκες, τις αγκαλιές και τις σκανταλιές που θες και μου ζητάς κάθε λεπτό. Και που τα περιμένεις στο τέλος της εβδομάδας, ενώ θα μας άξιζε να είναι η καθημερινότητά μας. Όμως τι θα είχαμε μετά να περιμένουμε; Κάτι θα βρίσκαμε.

Γράφει η Αποστολία Καζάζη

Διαβάστε επίσης:
8 πράγματα που πρέπει να περιέχει η τσάντα παραλίας μιας μαμάς

Ακολούθησε το TheMamagers στο Instagram

Διαβάστε περισσότερα

Best of network