Ας μην κρυβόμαστε: Ένα παιδί δεν αλλάζει την καθημερινότητά σου αλλά ολόκληρη τη ζωή σου. Από τη στιγμή που το πλασματάκι αυτό γεννιέται όλη σου η σκέψη περιστρέφεται γύρω από αυτό. Τις ώρες που κοιμάται, που τρώει, για το αν πονάει, αν κρυώνει και αν τελοσπάντων είναι ευτυχισμένο που έχει έρθει στον κόσμο και έχει εσένα για μαμά. Και μιας και αναφέραμε τις μαμάδες, τι θα λέγατε να επικεντρωθούμε λίγο σε αυτές; Τι θα λέγατε να μιλήσουμε για τις μαμάδες και όλα όσα θα πρέπει να έχουν φροντίσει μέχρι να έρθει στη ζωή το μωρό τους;
Είμαι η Νικολέττα Ράλλη και παρακάτω σου έχω έναν πλήρη οδηγό για όλα όσα χρειάζεται να έχεις τακτοποιήσει - χωρίς άγχος πάντα - μέχρι να γεννήσεις. Τα παρακάτω συμπεράσματα, έχουν βγει μέσα από δικές μου εμπειρίες αλλά και από εμπειρίες φίλων. Τα μοιράζομαι μαζί σου με πολλή αγάπη.
- Να ασχοληθείς με την φυσική σου κατάσταση. Ξεχνάμε για λίγο κοιλιακούς και μπράτσα και πάμε στο βασικό πλεονέκτημα που σου προσφέρει η γυμναστική το οποίο και είναι η καλή φυσική κατάσταση. Έτσι θα μπορέσεις να διαχειριστείς το νέο σώμα που θα αποκτήσεις - και θα κουβαλάς - και τους εννέα μήνες της εγκυμοσύνης και για τα επόμενα ένα με δύο χρόνια.
- Να έχεις λύσει τα ψυχολογικά σου ή τουλάχιστον να έχεις ψάξει λίγο το μέσα σου παραπάνω. Στην πορεία της εγκυμοσύνης αλλά και μετά τον τοκετό, οι ορμόνες κυριολεκτικά χτυπάνε κόκκινο, η ζωή σου αλλάζει 180 μοίρες και τυχόν άλυτα ή θαμμένα θεματάκια, μπορούν να βγουν στην επιφάνεια με πολύ σκληρό τρόπο, που θα θέλουν περισσότερο κόπο να διαχειριστούν μετά.
- Να έχεις βολιδοσκοπήσει από πού θα έρθει η βοήθεια (πρακτική πάντα) που σίγουρα θα σου χρειαστεί για το μεγάλωμα του παιδιού σου, ακόμα και αν αυτή η βοήθεια δεν βοηθά άμεσα το παιδί αλλά εσένα... άρα το παιδί! Δεν είναι τυχαίο που οι ξένοι λένε "Χρειάζεται ένα ολόκληρο χωριό για να μεγαλώσεις ένα παιδί". Συγγενείς, φίλοι, που να ξέρεις και να εμπιστεύεσαι. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να σου προσφέρουν τη βοήθειά τους, αλλά μπορείς να τη ζητήσεις εσύ.
- Να έχεις κάνει τις οικονομίες σου! Δεν θα το αναλύσω και πολύ, απλά θα πω αυτό που ξέρουμε ήδη όλοι: το μεγάλωμα ενός παιδιού δεν θέλει μόνο αγάπη, αλλά και χρήματα. Ειδικά στην μέρες μας. Είναι λογικό να θέλεις πέρα από τα βασικά να είσαι σε θέση να μπορείς να προσφέρεις στο παιδί σου τα πάντα. Μόρφωση, εκπαίδευση, ψυχαγωγία. Ανάγκες που αυξάνονται όσο μεγαλώνει το παιδάκι σου.
- Η σχέση με τον πατέρα. Και τώρα τι να πρωτοπώ γι' αυτό… Η σχέση σας θα αλλάξει. Εσείς θα αλλάξετε. Ο καθένας ξεχωριστά εννοώ. Επίσης να προσθέσω στο σημείο αυτό, ότι και λάθη θα γίνουν και εντάσεις θα υπάρξουν. Επίσης μην εντυπωσιαστείς αν παρατηρήσεις τον - καθ΄όλα ψύχραιμο σύντροφό σου - να χάνει την ψυχραιμία του σε στρεσογόνες καταστάσεις και να μη θυμίζει σε τίποτα τον άνθρωπο που ερωτεύτηκες. Μόνο ένα πράγμα θα πω εδώ: Υπομονή και πάνω από όλα στήριξη στη μάνα.
- Κατάψυξη ωαρίων. Να και κάτι που μπήκε σε αυτή την λίστα μετά από ερώτηση που έθεσα σε φίλες και κάτι που εγώ δεν θα σκεφτόμουν ποτέ. Είτε έχεις κάνει παιδί ίσως θελήσεις κάποια στιγμή δεύτερο, είτε δεν έχεις κάνει παιδί, καλό θα ήταν να ενημερωθείς για το κομμάτι της γονιμότητας και την κατάψυξη ωαρίων. Πολλές φορές λανθασμένα πιστεύουμε ότι άπαξ και γίνει μια φορά η σύλληψη, μετά είναι ευκολάκι. Ίσως κάποτε... σε μια άλλη εποχή.
- Θηλασμός. Είτε θέλεις να θηλάσεις είτε όχι, να ξέρεις ότι κατά πάσα πιθανότητα θα είναι εντέλει κάτι που θα αποφασίσεις την πρώτη στιγμή που θα πάρεις αγκαλιά το μωράκι σου. Ό τι και να σου έχουν πει για το κομμάτι του θηλασμού, άκου τα όλα και απολύτως τίποτα. Θα δεις πώς θα δουλέψει για εσένα - και αν δουλέψει - και βλέποντας και κάνοντας. Σε καμία, μα καμία περίπτωση μην νιώσεις ενοχές για το οτιδήποτε και - όπως και σε άλλα θέματα - η σωστή ενημέρωση, από τους ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥΣ ανθρώπους είναι το Α και το Ω.
- Ενημέρωση γενικά! Εδώ πιο συγκεκριμένα σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας δυο συγκεκριμένες καταστάσεις που έζησα εγώ, η Νικολέττα γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα και μέσα στα πράγματα (εδώ γελάμε). Πίστευα, όπως είχα δει και μέσα από ταινίες κτλ ότι όταν γεννάς, αυτομάτως εξαφανίζεται και η κοιλιά. Δεν ξέρω εάν έπαιξε ρόλο η καισαρική, αλλά εγώ κορίτσια μου, από το μαιευτήριο έφυγα με το ίδιο μέγεθος κοιλιάς με αυτό που μπήκα.
Η δεύτερη κατάσταση είναι πιο γενική και αφορά στο ότι, το να μεγαλώνεις ένα παιδάκι είναι μια πραγματικά αρκετά δύσκολη διαδικασία. Δεν με ενδιαφέρουν οι ιστορίες που λένε μόνο τα καλά, τα οποία και όντως είναι πολλά, αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω τον βαθμό δυσκολίας που θα έρθεις αντιμέτωπη πολλές φορές, για τα οποία θα μπορούσα να γράψω ένα νέο άρθρο.
