Στις ήσυχες αίθουσες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, κάτι νέο και απρόσμενα ζωντανό άρχισε να συμβαίνει: οι ιστορίες ξύπνησαν. Αγάλματα και εκθέματα "μιλούν" σε παιδιά, ενώ οι μύθοι παίρνουν μορφή. Με τη νέα δράση "Κυριακάτικο Παραμύθι στο Μουσείο", η αρχαιότητα δεν είναι πια μακρινή, ενώ οι αφηγήσεις που ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια μικρών και μεγάλων αρχίζουν να γίνονται μία από τις πιο αγαπημένες οικογενειακές συνήθειες της πόλης.
Η αρχή έγινε τον Νοέμβριο, όταν το Μουσείο παρουσίασε το παραμύθι "Το άγαλμα που κρύωνε" του Χρήστου Μπουλώτη, συνδέοντας τις ιστορίες μικρών προσφυγόπουλων με δύο εμβληματικά εκθέματα: το άγαλμα ενός μικρού αγοριού, γνωστό ως "Το προσφυγάκι", από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, και το ανάγλυφο δύο κοριτσιών από τη Ραιδεστό, που φυλάσσεται στη Συλλογή του ΑΜΘ.
"Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν ιδιαίτερα, όταν τους δόθηκε η δυνατότητα να αγγίξουν το μικρό ανάγλυφο. Έκαναν ερωτήσεις, απαντούσαν στις δικές μου, αναγνώρισαν τι έβλεπαν, συμμετείχαν στη διαδικασία", αναφέρει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η γενική διευθύντρια του ΑΜΘ Αναστασία Γκαδόλου, η οποία "εγκαινίασε" τη δράση με τη δική της πρώτη αφήγηση.
"Πιο πολύ, όμως, συγκινήθηκαν οι γονείς, επειδή το παραμύθι έχει έμμεση αναφορά στο προσφυγικό", προσθέτει, υπογραμμίζοντας πως "ο στόχος μας να περάσει ένας γονιός μία ώρα ουσιαστικά και ευχάριστα με το παιδί του επιτεύχθηκε πλήρως". Η ανταπόκριση του κοινού ξεπέρασε κάθε προσδοκία, με αποτέλεσμα να προστεθεί και δεύτερη αφήγηση στο πρώτο παραμύθι και να απολαύσουν την εμπειρία συνολικά 40 άτομα.
Καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της δράσης παίζει η νέα αίθουσα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων και Δημιουργικών Εργαστηρίων, που δημιουργήθηκε με δωρεά του Ιδρύματος Παπαγεωργίου. "Είναι ένας χώρος κατάλληλα διαμορφωμένος, όπου τα παιδιά αισθάνονται άνετα και είναι σε θέση να παρακολουθήσουν με ακόμα μεγαλύτερη προσήλωση. Μέσω του εξοπλισμού που διαθέτει η αίθουσα, με τις μεγάλες οθόνες, είχαμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε και εποπτικό υλικό", εξηγεί η κ. Γκαδόλου. Τονίζει επίσης ότι "το Μουσείο είναι πολύ μικρό γι’ αυτά που θέλει να προσφέρει στο κοινό. Οι ιδέες υπήρχαν και αυτή η αίθουσα τώρα μας έδωσε τη δυνατότητα να υλοποιήσουμε μία από αυτές".
Τον Δεκέμβριο, ένα νέο παραμύθι ζωντανεύει…
Η δράση επιστρέφει την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου, αυτή τη φορά με το παραμύθι της Αναστασίας Δεληκάρη "Το Μουσείο που άνοιξε επειδή έκλεισε", σε αφήγηση της δρ. αρχαιολόγου Τζένης Γεωργάκη και με κοινό, παιδιά ηλικίας 8-11 ετών.
Πρόκειται για μια ιστορία γεμάτη ζωντάνια, όπου οι Κίονες, η Δυτική Ζωφόρος, το Ξεσκονόπανο και η Βάση Στήριξης τσακώνονται, παραπονιούνται και αναζητούν το πραγματικό νόημα της ύπαρξής τους στο Μουσείο.
Μετά την αφήγηση, τα παιδιά θα περιηγηθούν στον Αρχαϊκό Ναό που βρίσκεται μέσα στο Μουσείο. Εκεί, "θα ρωτήσουν" το… αφτί της θεάς Ίσιδας που "κατοικεί" δίπλα του, για να μάθουν τα πάντα για τη συναρπαστική, γεμάτη μετακομίσεις ζωή του Ναού.
"Το θέμα είναι πάντα πώς θα συνδεθούν τα παιδιά με τις αρχαιότητες", εξηγεί η διευθύντρια. "Στο πρώτο παραμύθι είχαμε ένα μικρό αντικείμενο που μεταφέραμε στην αίθουσα, παρουσία φύλακα. Στο δεύτερο, η κ. Γεωργάκη αφού τελειώσει την αφήγηση, θα πάει τα παιδιά να δουν τον αρχαϊκό ναό και να συνδέσουν την ιστορία με το πραγματικό έκθεμα".
Το πρόγραμμα έχει ήδη σχεδιαστεί για τους επόμενους μήνες, με το Μουσείο να επιλέγει κάθε φορά νέα παραμύθια που "κουμπώνουν" με αρχαιότητες της Συλλογής και νέους χώρους για να τα αφηγηθεί. Ένα παραμύθι εμπνευσμένο από τον Τρωικό Πόλεμο, θα συνδεθεί μία από τις επόμενες Κυριακές με μια σαρκοφάγο, όπου απεικονίζονται μάχες Ελλήνων και Τρώων. Την άνοιξη, το παραμύθι της Εύης Πίνη για τον Λέοντα των Κυθήρων, θα διαβαστεί στο αίθριο του Μουσείου και θα συνδεθεί με το μαρμάρινο λιοντάρι από τον Ευαγγελισμό. Αφήγηση θα γίνει ακόμα και μέσα στην Περιοδική Έκθεση "Στη σπηλιά: Ιστορίες από το σκοτάδι στο φως" για την Παλαιολιθική Εποχή, με αφορμή τα πολύ πρώιμα αντικείμενα της έκθεσης.
Η νέα δράση σχεδιάστηκε ως άμεση ανταπόκριση στις ανάγκες του κοινού. "Στην έρευνα μη κοινού που αναθέσαμε στην εταιρεία Ierax, οι επισκέπτες μας ζήτησαν δράσεις για οικογένειες με παιδιά. Δεν ήταν κάτι που απλώς σκεφτήκαμε, μας το ζήτησαν και ανταποκριθήκαμε", αναφέρει η διευθύντρια.
Στο πρόγραμμα συμμετέχουν ήδη αρχαιολόγοι του Μουσείου και μεταπτυχιακοί φοιτητές του ΑΠΘ, ενώ προγραμματίζονται και προσκλήσεις συγγραφέων παιδικών βιβλίων, όπως της Εύης Πίνη. "Υπάρχει άφθονο υλικό σε παραμύθια που σχετίζονται με αρχαιότητες, καθένας από όσους αναλαμβάνουν αφήγηση θα προτείνει το δικό του αγαπημένο και θα το συνδέει με ένα έκθεμα του Μουσείου", καταλήγει η κ. Γκαδόλου.
