Αληθινές ιστορίες από μαμάδες για μαμάδες. Στιγμές που περνάμε με τα παιδιά μας και θα θυμόμαστε για πάντα. Στιγμές που μας δυσκόλεψαν, μας σημάδεψαν, μας έκαναν περισσότερο μαμάδες και στιγμές που ξαναγίναμε παιδιά μέσα από τα παιδιά μας, που νιώσαμε πόσο όμορφη είναι η ζωή βλέποντας τον κόσμο μέσα από τα μάτια των παιδιών μας. Αυτές τις στιγμές κι αυτές τις ιστορίες μοιράζονται αγαπημένες μας μαμάδες στο TheMamagers.gr.
Η Βασιλική Μιλλούση γράφει στο TheMamagers.gr για ένα θέμα που απασχολεί όλους τους γονείς: Πώς θα μάθουμε στα παιδιά μας να αγαπούν τον αθλητισμό χωρίς, όμως, να νιώθουν ότι τα πιέζουμε. Έχουμε δει γονείς να γίνονται "προπονητές" των παιδιών τους, να τα πιέζουν με τις προσδοκίες τους και τελικά να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Παιδιά που μισούν τον αθλητισμό, δεν θέλουν να τον κάνουν τρόπο ζωής, αλλά τους φαίνεται αγγαρεία. Αλλά και παιδιά που πιέζονται πολύ, αγχώνονται, έχουν κρίσεις πανικού, γίνονται τελειομανείς. Ασχολούνται μόνο με το αποτέλεσμα, τις επιδόσεις και όχι με τα πραγματικά οφέλη του αθλητισμού.
Η Olympian της ενόργανης γυμναστικής είναι η πλέον κατάλληλη να μας δώσει τις πολύτιμες οδηγίες της για το πώς μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό, εξηγώντας πώς το κατάφερε και θα συνεχίσει να το κάνει επιτυχημένα και σωστά με τις κόρες της.
"Παίζουμε τον αθλητισμό; Ναι καλά διαβάσατε, έτσι ξεκίνησε για τα κορίτσια μας το παιχνίδι της προπόνησης! Ας ξεκινήσουμε απο την αρχή, είμαι η Βασιλική Μιλλούση μαμά δύο μικρών κοριτσιών της Σοφίας 5 ετών και της Λένιας 4 ετών, Olympian της ενόργανης γυμναστικής, σύζυγος τους ολυμπιονίκη των κρίκων Ελευθέριο Πετρούνια, αντιπεριφερειάρχης αθλητισμού στην Περιφέρεια Αττικής. Όπως καταλαβαίνετε ο αθλητισμός για την οικογένειά μας είναι τρόπος ζωής, η καθημερινότητα μας! Για τα κορίτσια μας όμως είναι το παιχνίδι τους, μεγαλώνουν μέσα στα γυμναστήρια μας, παίζοντας κάνουν γυμναστική, γυμναστική και στο σπίτι για παιχνίδι, γυμναστική και έξω μεταξύ τους. Θα έλεγε κανείς ότι αυτό είναι λίγο υπερβολικό, κάτι σαν πλύση εγκεφάλου. Μπορεί, αλλά δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς καθώς για εμάς, ο αθλητισμός είναι η ζωή μας, μέσα από αυτό γνωριστήκαμε και μέσα σε αυτό μεγαλώνουμε τα κορίτσια μας.
View this post on Instagram
Ποια είναι όμως η παγίδα; Έχουμε δει αρκετά συχνά γονείς που βρίσκονται μέσα στο ίδιο επάγγελμα τα παιδιά τους να το ακολουθούν ή να το μισούν. Εμείς προσπαθώντας να το αποφύγουμε αυτό (που όμως θα φανεί σε λίγα χρόνια, χαχα) τις βάλαμε μέσα στη γυμναστική από την κοιλιά... Ναι, ήμουν έγκυος και βρισκόμουν εκεί. Τα πρώτα τους βήματα τα έκαναν μέσα στο γυμναστήριο, τα πρώτα ταξίδια τους στο εξωτερικό για να δουν το μπαμπά και μια φορά τη μαμά στους αγώνες. Και τώρα, είναι η σειρά τους!
Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα για τη μικρή είναι ακόμα εύκολα κάνει προπόνηση δύο ώρες την εβδομάδα. Η μεγάλη μας όμως ξεκίνησε δειλά- δειλά λίγο πιο έντονη προπόνηση...και δεν είναι τα πράγματα τόσο εύκολα! Κανένα παιδάκι δεν θέλει να ζοριστεί σε αυτές τις ηλικίες και είναι λογικό, όμως το άθλημα της ενόργανης γυμναστικής επιβάλει αυτή την πρώιμη φάση, γιατί ξεκινάμε να χτίζουμε τα κορμάκια τους. Δυναμώνουν, αποκτούν περισσότερες επιδεξιότητες, μαθαίνουν γρήγορα και σχετικά εύκολα γιατί είναι σαν πλαστελίνη. Αυτό όμως δεν θα μπορούσε να γίνει με τη μαμά ή το μπαμπά στο ρόλο του προπονητή.
Δεν πρέπει οι ρόλοι να μπερδεύονται, κατά την άποψή μου, αλλά και με την εμπειρία μου στα χρόνια σε ανάλογες καταστάσεις.
View this post on Instagram
Όταν, λοιπόν, οι μέρες δεν είναι και τόσο εύκολες, η τακτική μας είναι να την πηγαίνουμε στο γυμναστήριο με τρυφερότητα, αναγνωρίζοντας την κούραση της και ενθαρρύνοντάς την να ξεκινήσει σιγά- σιγά χωρίς να πιεστεί πολύ, μετά με ένα μαγικό τρόπο της έρχεται τρομερή όρεξη και δεν λέει να σταματήσει! Η σωστή διατροφή είναι επίσης τρόπος ζωής, πάντα το παράδειγμα τους είμαστε εμείς και αυτά που βάζουμε σπίτι μας. 'Οσο πιο σωστά τρώμε εμείς τόσο πιο σωστά θα μάθουν να τρώνε και τα παιδιά μας, όμως, δεν ξεχνάμε ότι είναι παιδιά! Στα παιδιά ό,τι απαγορεύεις είναι αυτό που θα αναζητήσουν πρώτο ή κρυφά....
View this post on Instagram
Όλα με μέτρο είναι η απάντηση! Λίγο πολύ ο αθλητισμός σε αθλητικές οικογένειες είναι αυτονόητο, τι γίνεται όμως στα παιδιά που δεν έχουν αυτό το υπόβαθρο;
Αν με ρωτάτε ως μητέρα, ήμουν δεν ήμουν αθλήτρια, θα επιδιώκα τα παιδιά μου να ασχοληθούν με οποιοδήποτε άθλημα τους κινούσε το ενδιαφέρον περισσότερο και πίστευαν ότι τους ταιριάζει! Προσοχή σε αυτό! Το άθλημα πρέπει να είναι επιλογή του παιδιού, στην περίπτωση που δεν είναι, θα πρέπει να το ακούμε, γιατί αν δεν επιλέξουμε σωστά δεν θα προσπαθήσει ποτέ αρκετά. Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω τα οφέλη που κερδίζουν τα παιδιά μέσα από την ενασχόληση τους με τον αθλητισμό. Συνεργασία, αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, στόχοι, στοχοπροσήλωση, ΥΓΕΙΑ, ευεξία, πειθαρχία, έλεγχος σώματος και νου συν τα σωματικά οφέλη, καλή φυσική κατάσταση, ευκινησία, ευλυγισία, ενδυνάμωση και πολλά πολλά άλλα. Ο αθλητισμός για εμάς επιβάλλεται, ο πρωταθλητισμός σε επιλέγει!"
