Ο Γιάννης Τσιμιτσέλης μίλησε στο περιοδικό ΟΚ και τον δημοσιογράφο Αστέρη Κασιμάτη και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην απώλεια του πατέρα του αλλά και στο πώς ο ίδιος έπαιξε στην παράσταση που συμμετείχε το ίδιο βράδυ μετά τον θάνατο του.
-Το 2012, όταν έχασες τον πατέρα σου, το ίδιο βράδυ έπαιξες κανονικά στο θέατρο;
Ήταν 600 θεατές από κάτω που περίμεναν να δουν την παράσταση. Δεν θα τους απασχολούσε αν ο δικός μου πατέρας πέθανε. Ταυτόχρονα, υπήρχαν είκοσι συνάδελφοι που περίμενα να πληρωθούν. Δεν θα τους στερούσα εγώ ένα μεροκάματο, ούτε ο πατέρας μου θα ήθελε να το κάνω αυτό. Από κει και πέρα, πρέπει ο καθένας να έχει τις αντοχές που τη δύναμη να μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά, χωρίς να επηρεάζεται από κανένα παράγοντα, όσο σημαντικός και αν είναι.
-Μπορέσεις όμως θα πενθήσεις τον πατέρα σου;
Με τον τρόπο μου και εγώ πένθησα, όπως και αδερφός μου την οικογένειά μου. Ο καθένας πενθεί όπως αισθάνεται. Άλλος μπορεί να κλειστεί σε ένα δωμάτιο και να κλαίει όλη μέρα. Εγώ πιθανότητα πιάστηκα από τη δουλειά μου. Αλλά επειδή ο πατέρας μου έφυγε από καρκίνο και ήξερα ότι θα συμβεί, είχα τρεις μήνες να προετοιμαστώ. Το αιφνιδιαστικό είναι το πιο σοκαριστικό.
-Έχεις κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία;
Όχι, ποτέ. Προς το παρόν οποιοδήποτε θέμα έχω στη ζωή μου προσπαθώ να το λύσω μόνος μου. Κατά πόσο το λύνω με επιτυχία ή όχι δεν ξέρω.
-Δεν συζητάς με τους δικούς μου ανθρώπους;
Σπάνια. Δε θα μάθουν τι με προβληματίζει. Πιστεύω ότι ο πιο ικανός για να λύσει το πρόβλημα που υπάρχει ή έχει δημιουργηθεί εκείνη τη στιγμή είμαι μόνο εγώ. Πρέπει οποιαδήποτε επιλογή να την κάνω μόνος μου, χωρίς να έχω επηρεαστεί από κάποιον άλλον.
