Σε μια προσωπική εξομολόγηση προχώρησε η Βίκυ Καγιά. Μιλώντας στον Ανέστη Ευαγγελόπουλο και το "Anestea The Podcast", το διάσημο μοντέλο παραδέχθηκε πως παρόλο που ξεκίνησε την καριέρα της αρκετά νωρίς, πάντα ένιωθε ότι ήταν υποχρεωμένη να στηρίξει την οικογένειά της.
"Πάντα είχα το βάρος και το άγχος να στηρίζω κάποια πράγματα"
"Από τα 14 έχω ξεκινήσει να δουλεύω, να βοηθάω την οικογένειά μου, να κερδίζω χρήματα, να τα στέλνω στο σπίτi, να χτίζω και τη δική μου καριέρα. Συνάμα να φροντίζω και διάφορους γύρω-γύρω. Ήταν μια μανιέρα και με είχαν βάλει σε αυτό το καλούπι, ότι η αποστολή μου είναι μεν να περνάω καλά, να δουλεύω και να εξελίσσομαι αλλά πάντα να έχω το βάρος και το άγχος ότι πρέπει να στηρίζω κάποια πράγματα που πρέπει να λειτουργούν. Αυτό είναι ένα τραύμα που το κουβαλάς κάπως" εξομολογήθηκε η Βίκυ Καγιά.
Μάλιστα, η ίδια συνέχισε επισημαίνοντας: "Δεν είναι το παιδί που ξεχωρίζει αλλά το παιδί που αντέχει... Μόνο βάρος ήταν τότε. Γιατί αν δεν κάνεις ψυχανάλυση κάποια στιγμή σύντομα στη ζωή σου και εμένα αυτό μου έτυχε στα 21-22, μόνο βάρος είναι. Δεν ξέρεις που να το κατατάξεις γιατί είναι πάρα πολύ σκληρό από τα 14 να πρέπει όλους να τους κουβαλάς. Και σε ένα χώρο πολύ ευαίσθητο από μόνος τους. Στο λένε ενστικτωδώς και ψυχολογικά από μικρό παιδί, σε σμιλεύουν με τη στάση τους, με την κατάσταση που μπορεί να συμβεί σε ένα σπίτι, σε μια οικογένεια, κάπως το υιοθετείς, κάπως κατατάσσεις τον εαυτό σου σε αυτό το παιδί που πρέπει να αντέξει, γιατί αν δεν αντέξεις δε θα αντέξουν όλοι οι άλλοι. Δε θες να δεις ποτέ την οικογένειά σου να γκρεμίζεται, ούτε τους ανθρώπους σου να στεναχωριούνται".
"Πριν φύγει ο πατέρας μου, είχαμε λίγο ψυχρανθεί"
Στη συνέχεια της συζήτησης και μιλώντας για τον πατέρα της, η Βίκυ Καγιά σημείωσε ότι "Πριν ένα χρόνο και κάτι έχασα τον πατέρα μου. Υπήρχε τεράστιο πένθος, δεν το είχα πιστέψει ποτέ ότι μπορεί να πονέσω τόσο πολύ. Μου λείπει κάθε μέρα, δεν το πίστευα γιατί έλεγα 'γονείς είναι, αρρωσταίνουν' και δεν είχαμε και κάποια σχέση κοντινή τα τελευταία χρόνια. Κι όμως ακόμα και όσο περνάει ο καιρός είναι χειρότερο. Είχαμε λίγο ψυχρανθεί, δεν είχαμε πολλή σχέση, δεν με άκουγε, είχε αποτραβηχτεί, δε μας μίλαγε, δεν μας έλεγε την αλήθεια. Είχε πάθει και αυτός ένα πράγμα... Είχε αποτραβηχτεί στο εξοχικό και μας έλεγε ένα 'γεια'. Όταν τον ρωτάγαμε, μας έλεγε 'Καλά, καλά'".
Ωστόσο, η Βίκυ Καγιά ξεκαθάρισε πως "Φυσικά και πρόλαβα να του πω ο,τι ήθελα (πριν πεθάνει). Με τον μπαμπά μου δεν είναι ότι δεν μιλούσαμε από τα 18 αλλά τα τελευταία 6-8 χρόνια. Μου έλειπε πολύ αλλά είχε αποφασίσει πως 'Ούτε στους γιατρούς θα πηγαίνω, ούτε θα εξετάζομαι, ούτε τίποτα'. Ήμασταν σε έναν μόνιμο τσακωμό για το πότε θα έρθει να πάμε στους γιατρούς".
