Νέα παιδιά που περνάνε το καλοκαίρι τους με αγωνίες. Πώς θα είναι ο Σεπτέμβρης; Σε ποια σχολή θα περάσω; Θα τα καταφέρω; Θα μου αρέσει;
Το καλοκαίρι είναι μια περίοδος ανασύνταξης, ξεκούρασης και νέων στόχων για τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά. Γονείς και μαθητές/ φοιτητές προγραμματίζουν, αγχώνονται, περιμένουν με ενθουσιασμό ή στρες.
Την απάντηση και την πολύτιμη συμβουλή της για όλα αυτά τα άγχη δίνει η κλινική ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια Άννα Κανδαράκη σε μια ανάρτηση που έκανε πρόσφατα για τα δικά της φοιτηικά χρόνια:
"Με αφορμή μηνύματα που λαμβάνω, από μαθητές και φοιτητές που προβληματίζονται για το επόμενο τους βήμα, γύρισα πίσω στα δικά μου φοιτητικά χρόνια..(που ήταν μπόλικα)…
Οι φωτογραφίες είναι ότι έμεινε από εκείνο το απόγευμα στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, η ορκομωσία, το πτυχίο και το μεταπτυχιακό μου.
Και πιο μεγάλη πια από το διδακτορικό μου, στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών.
Οι Γάλλοι δε φημίζονται για μεγαλεπήβολες τελετές, ούτε τίβεννοι, ούτε καπέλα στον αέρα, ούτε φλας...
Θυμάμαι δεν είχα πει ούτε στους γονείς μου να έρθουν - κάτι που το μετάνιωσα - δεν ζήτησα καν τις φωτογραφίες από το τέλος της τελετής - κι αυτό επίσης.
Αχ ήταν όμως τόση η χαρά μου, τόση η βαθιά υπερηφάνεια μου, για αυτό που εγώ είχα καταφέρει, που δεν μ' ενδιέφερε καν να αποτυπωθεί η στιγμή.
Την είχα μέσα μου και μου έφτανε.
Για μένα αυτό το πτυχίο, ήταν το πρώτο, αλλά ουσιαστικό λιθαράκι της πίστης στον εαυτό.
Η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι όταν λαχταράς πραγματικά κάτι, αν βάλεις επιμονή, συνέπεια, δουλειά και πίστη θα το καταφέρεις.
Σε αυτά τα ίδια έδρανα της Σορβοννης έμαθα και από τους καλύτερους την τέχνη και τη γνώση της ομαδικής ψυχοθεραπείας.
Μετά ακολούθησε η επιστροφή στην Ελλάδα, μαζί με το διδακτορικό στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών.
Μεγάλη διαδρομή, με στροφές, ανηφόρες κατηφόρες, απογοητεύσεις αλλά και τεράστιες νίκες. Οχι τόσο έξω.
Μέσα μου.
Εξάλλου δεν υπάρχει αντικείμενα μεγάλη νίκη. Η κάθε νίκη εξαρτάται από το πόσο μεγάλος ήταν ο φόβος που νίκησες.
Ακόμα παλεύω με καινούργιους φόβους, που όσο προχωρά κανείς αλλάζουν και αυτοί μαζί με τις επιθυμίες. Μοναχά που τώρα μαθαίνω να στέκομαι λίγο περισσότερο στην βουνοκορφή να απολαμβάνω περισσότερο τη θέα, να κοιτάζω τα βήματα που ανέβηκα, μέχρι να στρέψω ξανά το βλέμμα στον επόμενο στόχο.
Τι θέλω να σας πω με όλα αυτά; Μη δειλιάζεις, μην υποχωρείς και μην παραιτείσαι.
Για την ώρα.. απολαύστε το καλοκαιρινό κυριακάτικο βράδυ. Μη βιάζεστε να περάσει για να ξεκινήσουν οι διακοπές ή να έρθει η παρασκευή. Το "σήμερα", το "τώρα" μας είναι όλα όσα έχουμε.
Καλό ξημέρωμα".
