Μερικές φορές λέμε πράγματα στα παιδιά μας και δεν συνειδητοποιούμε πώς οι λέξεις μας τα επηρεάζουν. Μπορεί να βιαζόμαστε και να λέμε “κάνε πιο γρήγορα!” ή να έχουμε αγανακτήσει και να λέμε “όχι, το κάνεις λάθος, άσε να το κάνω εγώ”.
Φυσικά στόχος μας δεν είναι να πληγώσουμε τα παιδιά απλά πολλές φορές ξεχνάμε ότι είναι παιδιά... και πολλές φορές απλά αντιδράμε και φερόμαστε όπως μας μιλούσαν και οι δικοί μας γονείς.
Εάν θέλεις να καταλάβεις για κι εσύ όταν ήσουν παιδί ένιωθες αποξένωση από τους γονείς σου, ένιωθες λίγος ή αδικημένος και γιατί μπορεί και το δικό σου παιδί σήμερα να αισθάνεται άβολα όταν λες κάποια πράγματα, δες τι σκέφτεται το παιδί κάθε φορά που του λες κάτι σχολιάζοντας αυτό που είπε ή έκανε.
Εμείς λέμε: Δεν μπορείς να κάνεις πιο γρήγορα;
Το παιδί ακούει: Δεν είσαι σημαντικός για μένα
Θα μπορούσαμε να πούμε: Έχουμε μόνο 10 λεπτά για να ετοιμαστούμε
Εμείς λέμε: Πρόσεχε, θα πέσεις!
Το παιδί ακούει: Ο κόσμος είναι επικίνδυνος. Καλύτερα να μην κάνεις τίποτα!
Θα μπορούσαμε να πούμε: Φρόντισε τον εαυτό σου
Εμείς λέμε: Σταμάτα να γκρινιάζεις/ να γελάς/ να κλαις
Το παιδί ακούει: Μην εκφράζεις τα συναισθήματά σου
θα μπορούσαμε να πούμε: Έχεις μάλλον κουραστεί/ αναστατωθεί/ εκνευριστεί
Εμείς λέμε: Πόσες φορές πρέπει να στο πώ;
Το παιδί ακούει: Είσαι άχρηστος
Θα μπορούσαμε να πούμε: Μπορείς να τα καταφέρεις, θα σε βοηθήσω. Θα το κάνουμε μαζί.
Εμείς λέμε: Τι έκανες;
Το παιδί ακούει: Είσαι κακό παιδί
Θα μπορούσαμε να πούμε: Το ξέρω ότι δεν το έκανες επίτηδες, αλλά την επόμενη φορά να είσαι πιο προσεχτικός
Εμείς λέμε: Δεν το κάνεις σωστά, άσε θα το κάνω εγώ!
Το παιδί ακούει: Είσαι χαζό
Θα μπορούσαμε να πούμε: Να σου δείξω ένα κόλπο να το κάνεις καλύτερα;
Εμείς λέμε: Ο τάδε το κάνει καλύτερα από εσένα
Το παιδί ακούει: Είσαι χειρότερος από τα άλλα παιδιά
Θα μπορούσαμε να πούμε: Σε αγαπώ ακριβώς όπως είσαι
