To Attachment Parenting είναι το καλύτερο βήμα που μπορεί να κάνει η ανθρωπότητα.
Ακούγεται κάπως υπερβολικό; Αλήθεια το πιστεύω. Τι μπορεί να είναι πιο σημαντικό από το να μεγαλώσεις συναισθηματικά ισορροπημένα, υγιή, σίγουρα και ενσυναισθητικά ανθρώπινα όντα;
Το attachment parenting ήταν σίγουρα μία από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα για την οικογένειά μας. Αλλά παράλληλα και μία από τις πιο δύσκολες.
Δεν σας λέω και κάτι καινούριο λέγοντας ότι το attachment parenting είναι εξαντλητικό.
Πολλοί γονείς μπαίνουν σε αυτό με πολύ αποφασιστικότητα και ζήλο, μόνο και μόνο για να σταματήσουν μερικούς μήνες αργότερα εντελώς εξαντλημένοι, αναρωτώμενοι πως στην ευχή θα επιβίωναν την επόμενη μέρα. Και την μεθεπόμενη. Και την ημέρα μετά από αυτή.
Και αναρωτιόμαστε, που κάναμε λάθος; Πήραμε την σωστή απόφαση; Δεν θα έπρεπε αυτό να είναι λίγο πιο ανθρωπίνως δυνατό;
Το θέμα είναι ότι υπάρχουν μερικά λάθη που οι ενσυναισθητικοί γονείς κάνουν συχνά. Αν νιώθετε εξαντλημένοι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κάνετε κι εσείς μερικά από αυτά.
1. Δεν αντιλαμβανόμαστε το πόσο σημαντικοί είμαστε.
Πρέπει να μεταχειρίζεστε τον εαυτό σας όσο σαν το ίδιο σημαντικό όσο και το παιδί σας.
Κοιτάχτε τον εαυτό σας μέσα από τα μάτια των παιδιών σας. Είστε τα πάντα. Είστε το φίλτρο μέσα από το οποίο βλέπουν τον κόσμο. Είστε η αντανάκλαση των δικών τους συναισθημάτων και εμπειριών. Βλέπουν τον εαυτό τους σε εσάς. Είστε κυριολεκτικά μία επέκτασή τους και το αντίθετο. Φροντίζοντας τον εαυτό σας, φροντίζετε κι εκείνα.
Διαβάστε το ξανά παρακαλώ.
Φροντίζοντας τον εαυτό σας, φροντίζετε κι εκείνα.
Παραμένοντας ικανοποιημένοι, κάνετε το καλύτερο που μπορείτε για το παιδί σας.
2. Δεν έχουμε μία ρουτίνα αυτοφροντίδας
Δώστε στον εαυτό σας 15 λεπτά το πρωί, 15 το μεσημέρι και 15 το βράδυ. Ή επιλέξτε μόνο δύο από τα παραπάνω αν όλα είναι ανέφικτό. Σε αυτά τα λεπτά, κάντε οτιδήποτε γεμίζει τις μπαταρίες σας: Προσευχηθείτε, διαλογιστείτε, γυμναστείτε, ζωγραφίστε ή απλά καθίστε και πιείτε ένα φλιτζάνι…
Τα μωρά μπορούν να είναι πολύ απαιτητικά και μερικές φορές, το να βρείτε έστω και 2 λεπτά για να πάτε στην τουαλέτα φαίνεται απίθανο. Ο χρόνος που κάθισα στην τουαλέτα με το μωρό μου στην αγκαλιά…; Δεν θέλετε να ξέρετε.
Λοιπόν ναι, το καταλαβαίνω, δεν είναι εύκολο να βρείτε χρόνο για εσάς, πρέπει όμως. Θεωρείστε το την νούμερο ένα προτεραιότητά σας.
Κάντε το όταν το μωρό σας κοιμάται ή ακόμα όταν κάποιος άλλος είναι εκεί για να το κρατήσει για λίγο. Κάντε το τον «δικό σας χρόνο» και δώστε του την πρέπουσα σημασία. Βάλτε το στο πρόγραμμά σας, αν έχετε ένα. Θα είναι το πιο σημαντικό ραντεβού της ημέρας.
3. Δεν αναθέτουμε
Είμαι τόσο ένοχος στο να προσπαθώ να κάνω τα πάντα μόνη μου.
Είναι στιγμές στη ζωή μας, που δεν υπάρχει κανένας να αναθέσουμε κάτι αλλά πολλές φορές υπάρχουν επιλογές και απλά χρειάζεται να τις αναζητήσουμε. Αν είστε νέα μητέρα ζητήστε βοήθεια.
Είστε ένας ενσυναισθητικός γονιός, έτσι δεν θέλετε να αναθέσετε τις ευθύνες του παιδιού, σας αλλά το καθάρισμα, το σιδέρωμα ή το μαγείρεμα – για όλα αυτά μπορείτε να βοηθηθείτε. Αν το αντέχετε οικονομικά προσλάβετε κάποιον για καθάρισμα για να κάνει τις μεγάλες δουλειές μια φορά την εβδομάδα. Αν όχι, δείτε αν η μαμά σας μπορεί να βοηθήσει ή οι φίλοι σας. Προσπαθήστε να κάνετε ανταλλαγή – μπορείτε να βοηθήσετε η μία την άλλη, μπορείτε να φυλάξετε το παιδί της φίλης σας μία φορά την εβδομάδα και εκείνη μπορεί να σας βοηθήσει με το καθάρισμα.
Και τέλος, αλλά το πιο σημαντικό – αφήστε τον σύζυγό σας να βοηθήσει. Πείτε του τι να κάνει. Βάλτε στο παιχνίδι μεγαλύτερα αδέλφια. Δεν είστε μόνες. Απλά πρέπει να το ζητήσετε.
Διαβάστε τη συνέχεια στην επόμενη σελίδα4. Δεν μιλάμε σε άλλους επειδή οι φίλοι μας δεν ακολουθούν την ενσυναισθητική γονεϊκότητα.
Βρείτε νέους φίλους. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να διώξετε τους παλιούς. Απλά να είστε σίγουροι ότι έχετε κάποιον να μοιραστείτε τις στιγμές της ενσυναισθητικής γονεϊκότητας μαζί τους. Ψάξτε στο facebook, σε φόρουμ ή μιλήστε με μαμάδες σε κέντρα μητρότητας στην πόλη σας για να δείτε αν έχετε κοινές απόψεις.
Το να βρείτε γονείς που μοιράζονται τις αντιλήψεις σας θα σας βοηθήσει να μην νιώθετε μόνες και θα σας δώσει έμπνευση και κίνητρο σε στιγμές που τα πράγματα δυσκολεύουν.
5. Δεν θέτουμε τα όριά μας.
Το να έχεις ένα παιδί είναι δύσκολο.
Ο χαμένος ύπνος και η έλλειψη προσωπικού χρόνου μπορούν να μειώσουν τις αντιστάσεις μας και να μας κάνουν νευρικούς. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να μας κάνει να πληγώσουμε την σχέση μας με τους συζύγους μας και τα μεγαλύτερα παιδιά μας.
Θυμάμαι ότι υπήρχε ένα πράγμα που μπορούσε να με κρατήσω χωρίς να μετατραπώ σε τέρας κάθε απόγευμα. Διάλειμμα καφέ. Εξήγησα ποια ήταν η ανάγκη μου στα μεγαλύτερα παιδιά και του είπα ότι χρειάζομαι 15 λεπτά χωρίς διακοπές το απόγευμα όταν πίνω τον καφέ μου.
Αυτά τα 15 λεπτά έκαναν τεράστια διαφορά σε εμένα.
Έβαζα το μωρό για ύπνο, αγνοούσα την ακαταστασία, έφτιαχνα καφέ, άφηνα τα μεγαλύτερα παιδιά να παίξουν στο δωμάτιό του ή τους έβαζα μια ταινία και έπινα τον καφέ μου με την ησυχία μου.
Όταν κάποιο από τα μεγαλύτερα παιδιά μου ερχόταν σε εμένα, απλά του έδειχνα την κούπα και έλεγα: Ώρα για καφέ. Και ήξεραν ότι έπρεπε να περιμένουν. Όλα μπορούσαν να περιμένουν. Τις περισσότερες φορές ήθελαν απλά να μου πουν για κάτι που έπαιξαν ή για την ταινία ή για το γεγονός ότι ένας από εκείνα έχυσε γάλα στο χαλί…Ώρα για καφέ – Όλα μπορούν να περιμένουν.
Καθάριζα μετά. Μιλούσα με τα παιδιά, έπαιζα παιχνίδια και όλα γίνονταν με πολύ περισσότερη ενέργεια και πολύ περισσότερη υπομονή.
Ποια είναι τα προσωπικά σας όρια; Είναι η ώρα του ύπνου; Πρωινή άσκηση; Τα μωρά δεν μπορούν να μάθουν τα όρια αλλά τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν και πρέπει. Μαθαίνοντας τα προσωπικά σας όρια είναι ένα μάθημα που θα αντικατοπτρίσει σε καλύτερες προσωπικές σχέσεις στην μετέπειτα ζωή τους.
Μετάφραση : Miltos Diamantis
Το διαβάσαμε στο group της ενσυναίσθησης
