Γιατί θέλω η κόρη μου να επιλέγει μόνη της τα ρούχα της

Εδώ και λίγο καιρό, η νέα... πίστα - πρόκληση στο σπίτι μας, είναι η λέξη «επιλογές».

Συγκεκριμένα, η 3χρονη κόρη μου έχει αρχίσει να θέλει να αποφασίζει τι να φορέσει, τι να φάει, πότε να κάνει ό,τι ζητήθηκε να κάνει - καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.

Το πνευματώδες, ανεξάρτητο, ζωηρό παιδί μου μαθαίνει πώς να «διεκδικεί» τον εαυτό του. Αρχίζει να υπολογίζει τα όρια και να «τεστάρει» πόσο τις δικές μου αντοχές και του πατέρα της. Μαθαίνει ποια είναι και ποιος είναι ο κόσμος γύρω της.

Και είναι ακριβώς αυτό που θέλω να συμβεί - έτσι;

Σωστά.

Αλλά θα σας πω ένα μικρό μυστικό: Κι εμένα μου αρέσει να κάνω επιλογές. Επειδή έχω συνηθίσει να έχω τον έλεγχο κι επειδή ειλικρινά, μερικές φορές είναι απλώς ευκολότερο.

Όμως...το «εύκολο» δεν είναι πάντα «καλύτερο για τα παιδιά μας».

Τις προάλλες, ζήτησα από την κόρη μου να φορέσει τα ρούχα που της είχα αγοράσει. Βγήκε μετά από λίγο από το δωμάτιο της φορώντας ένα μαγιό και μια φούστα μπαλέτου (tutu). Μόλις την είδα, και σκέφτηκα αν έπρεπε να της πω ότι πρέπει να αλλάξει ρούχα.

Αποφάσισα ότι ναι, έπρεπε να της το πω, γιατί έξω είχε κρύο και έβρεχε. Προφανώς και θέλω να επιλέγει μόνη της τι να φορέσει. Θέλω, όμως, επίσης, να την διδάξω πώς να επιλέγει σωστά και με ασφάλεια. Έτσι, της εξήγησα ότι έξω κάνει κρύο και πιθανότατα να ένιωθε πιο άνετα με ένα φούτερ με μακριά μανίκια και παντελόνι. Της ζήτησα, λοιπόν, να φορέσει κάτι άλλο.

Κι αυτή (πολύ περήφανα) φόρεσε το περσινό αποκριάτικο κοστούμι της αδελφής της: Η Boots, η μαϊμού της Ντόρας της Εξερευνήτριας.

Αναγκαστικά, έπρεπε να ξανασκεφτώ ότι και πριν. Αν έπρεπε να διαφωνήσω και πάλι μαζί της. Στην πραγματικότητα, ήθελα να της πω:

- Φοράς ένα αποκριάτικο κοστούμι ενώ δεν έχουμε Απόκριες, είναι πολύ σφιχτό και πρέπει να βγούμε έξω.

Αλλά δεν το έκανα. Αντ΄αυτού, της είπα:

Έτσι λοιπόν, βγήκαμε.

Δεν πρόκειται να πω ψέματα. Ήταν δύσκολο. Δεν ήθελα να βγει έξω ντυμένη μαϊμού (όχι ότι το κατάλαβε και κανείς). Ήθελα να φορέσει κάτι πιο κατάλληλο για βόλτα.

Αλλά, ως μητέρα της, έπρεπε να αποφασίσω τι είναι αυτό που με νοιάζει τελικά. Προσωπικά, μεγάλωσα με γονείς που τους ένοιαζε «τί θα πει ο κόσμος» και εγώ, είχα υποσχεθεί εδώ και πολλά χρόνια στον εαυτό μου, ότι δεν θα μεγαλώσω έτσι το παιδί μου.

Γιατί θα έπρεπε να με νοιάζει αν η κόρη μου φοράει εκκεντρικά ρούχα (κατά τα πρότυπα της κοινωνίας πάντα) αφού τα είχε επιλέξει η ίδια, ήταν περήφανη για τον εαυτό της και δεν ήθελε να της ζητήσω να τα βγάλει; Μπορεί να μοιάζει μικρό, αλλά όπως και να το κάνουμε, είναι ένα θέμα που αφορά την προσωπική της ανεξαρτησία.

Γιατί θα έπρεπε να με νοιάζει αν θέλει να δέσει τα μαλλιά της αλογοουρά ή να τα κάνει πλεξούδα ή να φορέσει κορδέλα κλπ.; Αν είναι χαρούμενη και άνετη με τα μαλλιά της - θα πρέπει να είμαι κι εγώ.

Γιατί να απαιτώ να μου εξηγήσει τι συμβαίνει ή γιατί είναι αναστατωμένη εκείνο το λεπτό που τη ρωτάω, όταν πρέπει να σέβομαι το χώρο της και να της επιτρέπω να νιώσει τα συναισθήματά της; Θα έρθει σε μένα όταν είναι έτοιμη.

Γιατί να με νοιάζει αν τα κομμάτια του παζλ δεν ταιριάζουν επειδή κάποια έχουν μπει σε λάθος θέση; Αν δεν την ενοχλεί - καλύτερα να κρατώ το στόμα μου κλειστό.

Γιατί να με νοιάζει αν οι κάλτσες της δεν ταιριάζουν; Δηλαδή, σοβαρά τώρα, το συγκεκριμένο θέμα το έχω δουλέψει πάρα πολύ με τον εαυτό μου κι είναι απολύτως γελοίο. Οι διαφορετικές κάλτσες δεν θα έπρεπε να γίνονται τόσο τεράστιο ζήτημα.

Το θέμα είναι ότι η κόρη μου δεν είναι ένα πρότζεκτ για μένα.

Το θέμα είναι ότι η κόρη μου δεν είναι το βραβείο μου για να το επιδεικνύω.

Το θέμα είναι ότι η κόρη μου δεν είναι ιδιοκτησία μου.

Το θέμα είναι ότι η κόρη μου δεν είμαι εγώ. Ο εαυτός της είναι δικός της.

Αυτό που μαθαίνω, ως μια σχετικά νέα μητέρα, είναι ότι δεν πρέπει να με νοιάζουν τα επιφανειακά πράγματα. Αυτό που θα έπρεπε να δουλεύω είναι να φροντίσω να μάθει όλα τα πράγματα που έχουν πραγματική σημασία.

Γιατί η κόρη μου μεγαλώνει ακριβώς μπροστά στα μάτια μου και δεν θέλω να την διδάξω ότι τα ταιριαστά ρούχα έχουν μεγάλη σημασία στην ζωή.

Αυτό που θέλω να την διδάξω είναι μαθήματα όπως:

Το να κάνεις το σωστό είναι δύσκολο, αλλά αισθάνεσαι πάντα καλύτερα από το να κάνεις το εύκολο λάθος.

Πάντα υποστήριζε εκείνους που δεν μπορούν να υποστηρίξουν τον εαυτό τους.

Αν κάποιος παίζει μόνος του στο σχολείο, ρώτα τον εάν θέλει να παίξετε μαζί ή απλά στάσου πλάι του.

Η καλοσύνη έχει σημασία. Αντιμετώπιζε τους γύρω σου με σεβασμό.

Άνοιξε την καρδιά σου κι άσε τους άλλους να μπουν - μην φοβάσαι.

Δούλεψε σκληρά. Πίστεψε σε αυτό που μπορείς να κάνεις. Εξασκήσου σε αυτά που θες να είσαι καλύτερη.

Μην αλλάξεις τον εαυτό σου επειδή ο κόσμος λέει τι είναι "φυσιολογικό" ή "όμορφο" - να είσαι αληθινή στον εαυτό σου. Να μην απολογείσαι για το ποια είσαι.

Είσαι ένας όμορφος άνθρωπος - απέξω, από μέσα, στην καρδιά και την ψυχή σου. Έχεις ό,τι χρειάζεται για να γίνει αυτός ο κόσμος ένα καλύτερο μέρος.

Κι είσαι μοναδική. Κανένας άλλος δεν μπορεί να είναι μια καλύτερη εκδοχή σου επειδή είσαι μοναδική, όπως όλοι είμαστε. Μην κρυφτείς από αυτό που σε κάνει μοναδική. Αποδέξου το. Νιώσε άνετα με αυτό.

Και μην αφήσεις κανέναν να επέμβει στην ανεξαρτησία σου, καρδιά μου. Ούτε καν εμένα.