Ο Γιώργος Μαυρίδης βρέθηκε καλεσμένος στο "BeWell Podcast" της Χριστίνας Μπόμπα και αναφέρθηκε στα παιδικά τραύματα που έχει και στη δύσκολη σχέση που είχε με τον πατέρα του.
"Ο πατέρας μου ήταν αυτός που δημιούργησε τα προβλήματα στην οικογένεια και κατά κύριο λόγο σε εμένα. Δεν ήθελα με τίποτα ο άλλος να πει "τι κακός που ήταν σαν άνθρωπος”, πρώτον γιατί δεν βρίσκεται στη ζωή και δεύτερον γιατί γνωρίζω ότι ήταν άρρωστος. Για πολλά χρόνια έκανε χρήση ναρκωτικών. Όσοι κάνουν χρήση για πολλά χρόνια, δεν έχουν καθαρή σκέψη και διαύγεια, οπότε ανάλογα με την κλίμακα του εγκεφάλου τους η αρρώστια τους μεταδίδεται στους δίπλα τους" δήλωσε αρχικά ο Γιώργος Μαυρίδης και προσέθεσε: "Το πρόβλημα των ανθρώπων που κάνουν ναρκωτικά είναι στους γύρω τους. Το ξέρω πολύ καλά το θέμα γιατί το είχα μέσα στο σπίτι μου. Το έζησα μεγαλώνοντας με τους φίλους μου, προσπαθώντας να τους εξηγήσω ποιο είναι το τέλος, γιατί το είχα δει, αλλά δεν είσαι ο εαυτός σου. Δεν είσαι εσύ, δεν μιλάς εσύ. Για αυτό δεν θα ήθελα κάποιος να πει ότι ήταν πολύ κακός. Από όλο αυτό θέλω να κρατήσετε πως είμαι εδώ να το συζητήσω, επειδή είμαι πολύ καλά. Το εννοώ. Θεωρώ ότι είμαι σε ένα επίπεδο που τα έχω καταφέρει. Νομίζω ότι κατάφερα να μην γίνω κάτι που ήταν προδιαγεγραμμένο να γίνω"
Στη συνέχεια της συζήτησης, ο γνωστός παρουσιαστής δήλωσε ότι: "Ο πατέρας μου, την εποχή που στην Ελλάδα υπήρχε χούντα, ήταν δηλωμένος κομμουνιστής. Αυτό στοίχιζε τότε στους ανθρώπους με φυλάκιση. Το ’70 μπήκε για πρώτη φορά φυλακή. Όταν βγήκε από την φυλακή ήταν πολύ διαφορετικός. Η μητέρα μου άλλον άνθρωπο παντρεύτηκε και άλλον είχε στην πορεία. Εκείνες τις εποχές δεν χώριζες. Η μητέρα μου τότε είχε μείνει έγκυος στην αδελφή μου και τότε όλο αυτό το στήριξε. Όταν βγήκε από την φυλακή ήταν πολύ πιο άγριος και επιθετικός. Η μητέρα μου είχε ήδη ένα παιδί και προσπαθούσε να καταλάβει τι ακριβώς πρέπει να κάνει, γιατί ήταν τελείως άσχετη με όλο αυτό το πράγμα".
Μάλιστα, ο ίδιος περιέγραψε ότι: "Θυμάμαι να είμαι κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο με την αδελφή μου και ο πατέρας μου να προσπαθεί να αυτοκτονήσει με χάπια. Απ’ έξω ήταν πυροσβεστικές και αστυνομίες και εκείνος απειλούσε ότι θα με σκοτώσει. Αυτό το θυμάμαι γιατί έπαιζα με τα κουτάκια από τα χάπια. Αυτό με την αυτοκτονία συνέβη όταν ήμουν μεταξύ 5-10 ετών. Θυμάμαι που πήγαινα επισκεπτήριο στις φυλακές και δεν μου λέγανε ότι είναι φυλακή. Μου έλεγε η γιαγιά μου ότι είναι ξενοδοχείο και ο μπαμπάς μου δούλευε εκεί".
Σε άλλο σημείο, ο ίδιος είπε: "Κάποια στιγμή άρχισε να ασχολείται πάρα πολύ μαζί μου. Έπαθε ένα κόλλημα, μια υστερία, μια εμμονή μαζί μου ότι θα γίνω γκέι. Ήταν νταής σε όλη του τη ζωή και μετά βγήκε από τη φυλακή τρελός και ξαφνικά ότι φταίνε όλοι οι γκέι. Για αυτόν ήταν κάτι πολύ κακό ότι θα γίνω γκέι. Άρχισε να έχει μια εμμονή. Είχε εμμονή με τον θείο μου που βοηθούσε τη μητέρα μου, γιατί το πρωί δούλευε στο μανάβικο του θείου μου και το βράδυ έραβε με τη μηχανή για να μπορέσει να μας μεγαλώσει. Μας βοηθούσε και η γιαγιά μου".
Συμπλήρωσε, μάλιστα: "Όλη αυτή η εμμονή που έβγαινε προς τον θείο μου, που βοηθούσε την μάνα μου, και γενικότερα προς τους γκέι, πέρασε σε μένα, δεν έχω ιδέα γιατί. Μου έλεγε να αλλάξω τη φωνή μου, να μη μιλάω γιατί μιλάω σαν γκέι, σαν γυναικούλα. Με ξενυχτούσε από τα 7 μου μέχρι τα 10 μου, ήταν πάνω από το κρεβάτι μου και δεν μπορώ να θυμηθώ τι άκουγα. Η μάνα μου έκλαιγε από δίπλα και τον παρακαλούσε να σταματήσει. Για πολλά χρόνια άλλαζα τη φωνή μου, μιλούσα με άλλη φωνή γιατί κάθε φορά που μιλούσα κανονικά με κοιτούσε και άλλαζα ξανά τη φωνή μου. Δεν κοιμόμουν το βράδυ, πήγαινα σχολείο και κοιμόμουν στο θρανίο. Κάπου άρχισαν να καταλαβαίνουν οι δάσκαλοι ότι υπάρχει θέμα. Υπήρχε πολύ τρομοκρατία".
