Τα παιδιά δεν ξεπερνούν τις κακιές μας συνήθειες και συμπεριφορές. Προσαρμόζονται σε αυτές και το αποτέλεσμα δεν είναι θετικό για αυτά!
Ένα παιδί που δεν το αφήνουν να εκφραστεί, δεν θα το ξεπεράσει έτσι απλά. Θα μάθει να μην εκφράζεται, δεν θα έχει αυτοπεποίθηση και θα μάθει να μην μιλάει και να μην ακούγεται. Στην εφηβεία θα δυσκολευτεί και ως ενήλικας θα έχει να αντιμετωπίσει πολλές περισσότερες προκλήσεις.
Δεν είναι ακόμα ένας λόγος για να νιώσουμε πίεση οι γονείς ή τύψεις ή ντροπή. Είναι μια υπενθύμιση ότι χρειάζεται να παρατηρούμε. Να σταματάμε για λίγο, να παρατηρούμε το παιδί, να προσαρμόζουμε τη συμπεριφορά μας με ενσυναίσθηση και αγάπη. Γιατί ό,τι δεν "διορθώνουμε" όσο μεγαλώνουν τα παιδιά θα μας γυρίσει μπούμερανγκ στην εφηβεία τους και στα νεανικά τους χρόνια.
Τα αδικαιολόγητα "όχι"
"Γιατί δεν μπορώ να το κάνω;" ρωτάει το παιδί κι η απάντηση του γονιού είναι "επειδή το λέω εγώ"! Αν διαρκώς δεν εξηγούμε στο παιδί τα "γιατί", θα σταματήσει να ρωτάει. Θα σταματήσει να προσπαθεί, να ρωτάει τη γνώμη μας και να συζητάει.
Απαγόρευση "έντονων" συναισθημάτων
"Σταμάτα να κλαις, μην φωνάζεις (στην παιδική χαρά), μην χορεύεις, να πας στο δωμάτιό σου/ τα καλά παιδιά δεν...". Όταν απαγορεύουμε στα παιδιά να εκφραστούν δεν τα μαθαίνουμε απαραίτητα πώς μπορούν να διαχειρίζονται τα συναισθήματα και πώς μπορούν να έχουν μια υγιή συμπεριφορά. Αντίθετα συσσωρεύουν όλα αυτά τα συναισθήματα και μαντέψτε πότε θα εκραγούν... στην εφηβεία!
Όλη μέρα οθόνες
Υπάρχει ηρεμία στο σπίτι, το παιδί είναι "κολλημένο" στην οθόνη. Στην εφηβεία θα έχει εθιστεί, δεν θα έχει σύνδεση με την οικογένεια και τους φίλους, δεν θα μπορεί να συγκεντρωθεί, να διαβάζει, να έχει υγιή χόμπι.
Λύνουμε όλα τους τα προβλήματα
Δεν περιμένουμε να δέσουν τα κορδόνια τους, τους συμφιλιώνουμε με τους φίλους τους μετά από μια διαφωνία, παίρνουμε καινούριο παιχνίδι αν το χάσει ή το χαλάσει, τους βάζουμε νερό ακόμα και στα 12. Στην εφηβεία θα περιμένουν τα πάντα από εμάς και δεν θα έχουν μάθει να αναλαμβάνουν ευθύνες.
Πειθαρχούμε με φωνές ή απειλές
Φωνάζουμε, τιμωρούμε, απειλούμε κι εννοείται αμέσως υπακούν. Στην εφηβεία δεν θα έχουν σύνδεση μαζί μας, μπορεί να μας φωνάζουν ή να μην εκφράζονται καθόλου.
Συγκρίνουμε και χάνουν...
"Γιατί δεν μπορείς να κάνεις ό,τι κι ο/ κοίτα η αδελφή σου, γιατί δεν είσαι έτσι;" λένε κάποιοι γονείς και δεν συνειδητοποιούν ότι δημιουργούν προβλήματα αυτοεκτίμησης στα παιδιά. Στην εφηβεία θα έχουν πρόβλημα ανασφάλειας, άγχους και θα γίνονται "χαλί" να τους πατήσουν!
