Όταν βρεθώ στο δρόμο με τα παιδιά θα μου φωνάξετε "ανέβα επιτέλους στο πεζοδρόμιο!"».
Το να περπατήσει κάποιος σε πεζοδρόμιο στην Ελλάδα, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η ομάδα «Μαμάδες στο δρόμο» διεκδικεί ελεύθερα και ασφαλή πεζοδρόμια, όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά για όλους. «Διεκδικούμε το αυτονόητο: τη δυνατότητα να πάμε με τα παιδιά μας στο σχολείο, το πάρκο ή οπουδήποτε αλλού βαδίζοντας σε πεζοδρόμια όπου θα χωράμε να περάσουμε, χωρίς η πορεία μας να διακόπτεται από εμπόδια ή να απειλείται από οχήματα» αναφέρουν στην ιστοσελίδα τους και παράλληλα δεν ξεχνούν και όλους όσους ζουν «φυλακισμένοι» στα σπίτια τους (Αμεα, ηλικιωμένοι, κ.ο.κ.), διότι ακόμα και η πιο μικρή διαδρομή είναι γεμάτη εμπόδια.
Στην κοινωνία της άποψης «για πέντε λεπτά το πάρκαρα πάνω στο πεζοδρόμιο κυρία μου, πως κάνετε έτσι;», διεκδικούν την αλλαγή της νοοτροπίας που θέλει τον ανεφάρμοστο ΚΟΚ να θεωρείται πλέον φυσιολογική κατάσταση.Τα παιδιά στο σχολείο μπορεί να διδάσκονται τον ΚΟΚ, όμως βλέπουν πως σε καθημερινή βάση πως δεν εφαρμόζεται και απαξιώνεται. Έτσι μαθαίνουν στη συνέχεια να απαξιώνουν και αυτά τον ΚΟΚ, στάση που την αναπαράγουν αργότερα ως οδηγοί. Κι έτσι συνεχίζεται η κουλτούρα της παράβασης ως κανονικότητα.
«Πεζοί είμαστε όλοι, μόλις βάλουμε τα κλειδιά στην τσέπη. Έχουμε πια συνηθίσει τόσο πολύ να βαδίζουμε στον χώρο των οχημάτων, που δε συνειδητοποιούμε πόσο επικίνδυνο είναι» λένε οι «Μαμάδες» και επισημαίνουν πως σύμφωνα με την Τροχαία, το 17% των νεκρών από τροχαία (56 άτομα το 2015) είναι πεζοί.Οι δράσεις της ομάδας χωρίζονται σε τρεις βασικούς τύπους: Πορείες (ή εκδηλώσεις), ξεναγήσεις και επιστολές.
- Οι πορείες ή εκδηλώσεις γίνονται σε συγκεκριμένο χώρο ώστε να αναδείξουν τα προβλήματα.
- Οι ξεναγήσεις έχουν σκοπό το να συνειδητοποιήσουμε τις ομορφιές που προσπερνάμε κάθε φορά που δεν περπατάμε την πόλη μας.
- Και οι επιστολές απευθύνονται σε διάφορους φορείς για την αντιμετώπιση προβλημάτων που έχουν να κάνουν με την πρόσβαση των πεζών.
Τα πεζοδρόμια ανήκουν σε όλους μας, όχι στα αυτοκίνητα. Και καμία παράβαση του ΚΟΚ δεν αξίζει να γίνεται όταν απειλείται όχι μόνο η ακεραιότητα μας, αλλά και η ποιότητα της ζωής μας. Οι «Μαμάδες» ξέρουν.