Όταν ένα παιδί κάνει λάθος, όλοι οι γονείς ελπίζουν να ακούσουν ένα απλό "συγγνώμη". Το εννοούν όμως; Σύμφωνα με τους ειδικούς δεν έχει σημασία η λέξη "συγγνώμη" αλλά να καλλιεργήσουν ενσυναίσθηση ώστε να το κατανοούν και να το εννοούν.
Όπως αναφέρει η parenting expert Heather Johnson στην αμερικάνικη εκπομπή του KSL 'The Noon Show' αυτό που μαθαίνει πραγματικά στα παιδιά πώς να ζητούν συγγνώμη, να δείχνουν ταπεινότητα και να καλλιεργούν ενσυναίσθηση, δεν είναι το δικό τους "συγγνώμη", αλλά όσα λέμε εμείς στις δύσκολες στιγμές.
Η Johnson εξηγεί ότι το πιο απαιτητικό κομμάτι της γονεϊκότητας είναι συχνά να βρίσκουμε τις σωστές λέξεις. Για αυτό μοιράζεται πέντε πιθανά περιστατικά και το ακριβές "γονεϊκό σενάριο" που προτείνει, ξεκινώντας πάντα από την επικύρωση και την ενσυναίσθηση.
"Πάντα να ξεκινάτε με ενσυναίσθηση", λέει. "Αν πρόκειται να κάνετε "λάθος”, το καλύτερο λάθος είναι να επικυρώσετε τα συναισθήματα του παιδιού".
Διαβάστε Επίσης
Η συγγνώμη δεν είναι απλώς μια λέξη
Πίσω από κάθε συγγνώμη κρύβεται κάτι ακόμα πιο σημαντικό: Η ταπεινότητα ώστε να είσαι δεκτικός να μάθεις αλλά και η χάρη, να μάθεις, δηλαδή, να συγχωρείς και να είσαι ευγενικός ακόμα κι όταν ο άλλος δεν το "αξίζει". Τις στιγμές που το παιδί πρέπει να ζητήσει συγγνώμη, πρέπει να σκεφτόμαστε: Ποια αντίδραση θα βοηθούσε πραγματικά; Τι θα τους μάθει και θα μας φέρει πιο κοντά;
Παράδειγμα 1: Ξέχασε την εργασία και ξεσπάει σε νεύρα
Όταν ένα παιδί ξεχνά να κάνει την εργασία του στο σχολείο και αντιδρά απότομα, ο γονιός χρειάζεται πρώτα να αναγνωρίσει το συναίσθημα.
Τι λέμε: "Καταλαβαίνω ότι νιώθεις άσχημα που το ξέχασες. Όλοι κάνουμε λάθη κι εγώ. Το πιο σημαντικό τώρα είναι να δούμε τι κάνουμε από εδώ και πέρα".
Αυτό βοηθά το παιδί να μη νιώσει ντροπή και ανοίγει τον δρόμο για διορθωτική δράση.
Παράδειγμα 2: Χάνει στο παιχνίδι και θυμώνει
Όταν το παιδί χάνει και αντιδρά έντονα, επιβεβαιώνουμε πρώτα το συναίσθημα.
Τι λέμε: "Ναι, είναι χάλια να χάνεις. Κανείς δεν το απολαμβάνει, ειδικά όταν ήσουν πολύ κοντά στο να κερδίσεις".
Είναι σημαντικό να μάθει αυτή τη στιγμή ότι δεν χρειάζεται να κερδίζουμε για να είμαστε ευγενικοί.
Παράδειγμα 3: Ζηλεύει την επιτυχία άλλων
Τα παιδιά συχνά νιώθουν ζήλια όταν ένας φίλος πετυχαίνει κάτι που εκείνα ήθελαν.
Τι λέμε: "Είναι φυσιολογικό να είσαι απογοητευμένος. Αλλά μπορούμε να χαιρόμαστε για τους άλλους, ακόμη κι αν εμείς δεν πήραμε εμείς αυτό που θέλαμε".
Αυτό διδάσκει υγιή συναισθηματική ωριμότητα.
Παράδειγμα 4: Κουτσομπολιό
Όταν ακούμε παιδιά να κουτσομπολεύουν, η πρώτη μας παρόρμηση είναι να τους σταματήσουμε. Η επίπληξη όμως δεν διδάσκει, μόνο η σωστή καθοδήγηση.
Τι λέμε: "Θέλω να θυμάσαι ότι ταπεινότητα δεν σημαίνει ότι σκέφτομαι λιγότερο τον εαυτό μου, αλλά ότι δίνω χώρο και στους άλλους".
Σενάριο 5: Καβγάς ανάμεσα σε αδέλφια
Στις αδελφικές συγκρούσεις, τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι η συγγνώμη έχει δύναμη. Αυτό αλλάζει εντελώς την οπτική του παιδιού απέναντι στη συγγνώμη.
Τι λέμε: "Το "συγγνώμη” δείχνει δύναμη, όχι αδυναμία. Σημαίνει ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να διορθώσεις τα πράγματα".
Διαβάστε Επίσης
