Πρόσφατα επέστρεψα από τις παραδεισένιες διακοπές μου, χωρίς τα παιδιά.
Οι κόρες μου, πέντε και επτά χρονών, έμειναν με τους παππούδες, όσο εγώ και ο άντρας μου ταξιδεύαμε. Ήταν κάτι που ονειρευόμασταν για χρόνια και φέτος, αποφασίσαμε να το κάνουμε πραγματικότητα. Στην αρχή, το οικονομικό ήταν ένας ανασταλτικός παράγοντας. Ο άντρας μου γκρίνιαζε για τα χρήματα που θα έπρεπε να δώσουμε και είχε δίκιο. Ευτυχώς, πριν τιναχτούν όλα στον αέρα, ένας φίλος μας πρότεινε το 18-24.gr όπου βρήκαμε καταπληκτικά πακέτα διακοπών σε όμορφους προορισμούς και σε τιμές κομμένες στα μέτρα μας.Έτσι, κλείσαμε τα εισιτήρια νωρίτερα, αλλά ακόμα κι όταν είχε πλησιάσει ο καιρός, μου φαινόταν σαν ψέμα. Ήμουν ενθουσιασμένη.
Όμως, παραδέχομαι ότι, εκτός από ενθουσιασμό, ένιωθα άγχος, φόβο και ενοχή. Χίλιες φορές σκέφτηκα να κάνω πίσω. Σκεφτόμουν όλα τα αρνητικά ενδεχόμενα και μιλούσα διαρκώς για τις φοβίες μου με τον άντρα μου. Με είχε πιάσει μια υστερία και παραλίγο να ακυρώσω το ταξίδι. Σε συζητήσεις με άλλους γονείς, διάβαζα στα μάτια τους την απορία "τι σόι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους, για να πάνε διακοπές";
Από την άλλη σκεφτόμουν ότι δεν είμαστε κακοί γονείς.Επιτέλους μόνοι. Το να είμαστε μόνοι, χωρίς τα παιδιά, ήταν κάτι ξένο και οικείο ταυτόχρονα. Επιτέλους ήμασταν ελεύθεροι να μιλήσουμε χωρίς να χρειάζεται να ψιθυρίσουμε μην μας ακούσουν τα παιδιά. Να κάνουμε βόλτες και να πιούμε έναν απλό καφέ χωρίς διακοπές από τις απορίες των μικρών ή τις συχνές διαμάχες τους. Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό κοιτάζαμε τους εαυτούς μας και δεν είχαμε στο νου μας να πάρουμε τη ζακέτα, το σκούφο, το τάδε παιχνίδι μαζί μας μήπως κρυώσουν, βαρεθούν, δυσανασχεστήσουν. Όσον αφορά στο σεξ, επιστρέψαμε στους πρώτους μήνες της γνωριμίας και απολαύσαμε ο ένας τον άλλον χωρίς να χρειαστεί να κλειδώσουμε τη πόρτα και να έχουμε τη μισή μας προσοχή στραμμένη έξω από το δωμάτιο μήπως τα παιδιά χρειαστούν κάτι. Κατά τη διάρκεια των διακοπών, ομολογώ, πως τα παιδιά μου έλειψαν. Αλλά πολύ λιγότερο απ ότι νόμιζα.
Μιλούσαμε καθημερινά μαζί τους στο τηλέφωνο και συζητήσαμε αρκετές φορές γι' αυτά με τον άντρα μου. Όμως μέχρι εκεί. Όλες τις υπόλοιπες ώρες ήμασταν τελείως ελεύθεροι. Με λίγα λόγια κάναμε όλα αυτά που όσοι δεν έχουν παιδιά θεωρούν δεδομένα. Ήμασταν ελεύθεροι να οδηγούμε χωρίς να γίνεται πόλεμος για το τι μουσική θα ακούσουμε, ή για να βάλουν τα κορίτσια τις ζώνες τους. Ελεύθεροι να βγούμε έξω χωρίς ειδικό σχεδιασμό. Ελεύθεροι να μιλήσουμε μεταξύ μας και με τους φίλους μας, χωρίς να μας διακόψουν. Ελεύθεροι να κάνουμε βόλτες, να τρώμε, να ξυπνάμε και να κοιμόμαστε ό,τι ώρα θέλουμε. Ελεύθεροι να δεχτούμε την κάθε μέρα, όπως έρθει.
Πέντε ολόκληρες μέρες για να αφεθεί κανείς σε αυτό το είδος ελευθερίας είναι ό,τι καλύτερο. Και δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις στην άλλη άκρη του κόσμου τόσο μεγάλο διάστημα για να νιώσεις και πάλι ερωτεύσιμος και ζευγάρι με τον άλλον. Μερικές μέρες κάπου, μακριά από το σπίτι, αρκούν.Σαν γονείς με μικρά παιδιά, είμαστε εξοικειωμένοι με τις διαπραγματεύσεις, τις εντάσεις, τα ξεσπάσματα. Είναι το αλατοπίπερο μας. Και σ' έναν ιδανικό κόσμο, δεν θα είχαμε τον παραμικρό τσακωμό μεταξύ μας. Θα ήμαστε κι οι δύο τέλειοι και έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις καθημερινές οικογενειακές αντιξοότητες. Ποτέ δεν θα το ρίχναμε στην κρεβατομουρμούρα, ποτέ δεν θα κατηγορούσαμε ο ένας τον άλλον και ποτέ δεν θα γινόμαστε παράλογοι. Όμως στην πραγματική ζωή συμβαίνουν αυτά. Το να ξεφεύγουμε από αυτήν την πίεση είναι αναζωογονητικό. Είναι υγιές. Είναι απαραίτητο. Εδώ εμείς βρήκαμε έξυπνες προτάσεις διακοπών, είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό ώστε να βρεθούμε σε μέρη που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα επισκεφτούμε τόσο οικονομικά και άνετα.Για να μην αναφέρουμε την ανείπωτη χαρά που νιώθουμε, όταν ξαναβλέπουμε τα παιδιά και τα σφίγγουμε στην αγκαλιά μας.
