Γράφω αυτό το κείμενο καθισμένη στην κορυφή της σκάλας, γιατί οι γιοι μου δεν μένουν στο δωμάτιό τους, ούτε ξαπλώνουν στα κρεβάτια τους με κανένα τρόπο. Εκτός κι αν μείνω καθισμένη εδώ στο κεφαλόσκαλο επαναλαμβάνοντας διαρκώς το ίδιο:
«μείνε στο κρεβάτι σου» και «δεν χρειάζεται να πιεις άλλο νερό» και πολλά ακόμα.
Μόνο έτσι αποφασίζουν και οι δύο να μείνουν κάτω απ' τα παπλώματα και επιτέλους να κοιμηθούν.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Έχω δοκιμάσει τα πάντα. Τελετουργίες ύπνου. Αυτοκόλλητα επιβράβευσης. Παραμύθια. Νανουρίσματα. Και τελικά αυτό που κατάφερα είναι να δουλεύω απ' την κορυφή της σκάλας προτρέποντάς τους να μείνουν στο κρεβάτι τους. Η αλήθεια είναι ότι είμαι συνηθισμένη να απαντώ σε e-mail, να γράφω στο Twitter και στο Facebook και γενικά να δουλεύω με την πλάτη ακουμπισμένη στην πόρτα του δωματίου μου και τα μάτια μου στραμένα διαρκώς στο δωμάτιό τους για να σιγουρευτώ ότι επιτέλους κοιμήθηκαν.
Είναι φανερό πως η ζωή μου δεν έχει μπει σε πρόγραμμα. Είναι σκόρπια. Αλλά δεν θα το κρύψω, έχω κι εγώ το μερίδιο ευθύνης μου, γιατί το "προσωπικό μου πάνθεον" της μητρότητας είναι γεμάτο από σκαμπανεβάσματα, αποτυχίες, δεύτερες και τρίτες προσπάθειες και αμήχανες στιγμές. Όπως αυτή τώρα, που κάθομαι στο κεφαλόσκαλο γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη λύση για να μείνουν τα παιδιά στο κρεβάτι τους.
Κι αυτά δεν είναι τα μόνα "φάουλ" μου. Για παράδειγμα δεν τρώμε βιολογικά μήλα, αγοράζω στα παιδιά μου καραμέλες με γεύση φρούτων και δεν είναι λίγες οι φορές που τα αφήνω να παίζουν στον υπολογιστή περισότερη ώρα απ' όση προβλέπεται. Πολλές φορές δεν διπλώνω τα ρούχα τους γιατί τα κάνουνε κουβάρι, έτσι κι αλλιώς. Το σαλόνι μου είναι γεμάτο από μαξιλάρια πεταμένα στο πάτωμα, τσαλακωμένα χαρτιά πάνω στον καναπέ, ένα σπασμένο λαμπατέρ,κάτι ζευγάρια παπούτσια από δω και από κει και δυο τρία άδεια κουτιά τακτοποίησης που πρέπει να γεμίσω με παιχνίδια.
Κι ενώ αρκετές φορές το σπίτι μου είναι ένα πραγματικό μπάχαλο, η σελίδα μου στο Pinterest, είναι γεμάτη από φωτογραφίες με τέλεια σπίτια.
Επίσης συχνά χάνω την υπομονή μου με τα παιδιά μου. Βλέπω, όμως, ότι παρ' όλα αυτά είμαι φυσιολογική και τα παιδιά μου το ίδιο.
Γιατί η μητρότητα δεν βασίζεται στην τελειότητα.
Δεν βασίζεται μόνο στο να καταναλώνουμε τροφές χωρίς γλουτένη, προϊόντα ολικής άλεσης και βιολογικά φρούτα. Ούτε να'ναι οι κάλτσες διπλωμένες ανά ζεύγος, ούτε να'μαστε πάντα "βούδες" και να μη χάνουμε ποτέ την υπομονή μας. Ούτε να έχουμε ένα άψογα τακτοποιημένο σαλόνι που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτά του Pinterest που λέγαμε παραπάνω.
Διάβασε τη συνέχεια στην επόμενη σελίδαΗ μητρότητα είναι αληθινή.
Αληθινή, με αληθινές μαμάδες, σαν και εμένα και σένα. Που χάνουν την υπομονή τους, που καταθέτουν τα όπλα, που έχουν παιδιά που γκρινιάζουν, που λερώνονται, που κλαίνε και που δεν κοιμούνται εύκολα. Είναι γεμάτη από μαμάδες που είναι αναγκασμένες να δουλεύουν ενώ θα προτιμούσαν να μένουν σπίτι και από άλλες που μένουν σπίτι ενώ θα προτιμούσαν να δουλεύουν. Ή μαμάδες που'χουν εξαντληθεί απ'την καθημερινή, ρουτίνα, που είναι τόσο ίδια, σαν εκείνη την λατρεμένη ταινία "η Μέρα της Μαρμότας".
Είναι γεμάτη αληθινές μαμάδες που πηγαίνουν τα παιδιά τους στην παιδική χαρά, στις καφετέριες και στο σουπερμάρκετ, στο γιατρό και στο σχολείο και κάνουν όλα αυτά τα φυσιολογικά πράγματα. Είναι γεμάτη μαμάδες που νιώθουν πως η ζωή τους σημαίνει να βάζουν πλυντήρια και από μαμάδες χαρούμενες, θλιμμένες, ζορισμένες αλλά κυρίως αληθινές.
Μαμάδες που είναι απλώς αρκετές.
Δεν είναι ότι δεν θέλω να γίνω καλύτερη μαμά. Και έχω την αίσθηση πως κατά βάθος όλες μας όταν ξυπνάμε κάθε πρωί αυτό που θέλουμε είναι η κάθε μέρα μας να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Είμαι η πρώτη που υποστηρίζω πως το σημαντικότερο σ'αυτήν τη ζωη είναι να σηκώνεσαι όταν πέφτεις και να προσπαθείς ξανά και ξανά. Από την άλλη, όμως, καλό είναι να συγχωρείς που και που τον εαυτό σου. Μητρότητα σημαίνει στιγμές τεράστιας υπομονής και προσπάθειας αλλά σημαίνει και να μην κάνεις συγκρίσεις.
Η μητρότητα δεν βασίζεται στην τελειότητα.
Μητρότητα σημαίνει ότι μαθαίνεις. Κάθε μέρα. Σημαίνει να μην νιώθεις ενοχές με την ανακούφιση που μπορεί να σου προσφέρει μια σκέτη μακαρονάδα με τυρί επειδή δεν πρόλαβες να φτιάξεις κάτι πιο θρεπτικό. Η μητρότητα δεν βασίζεται στο τι κάνουν οι άλλες μαμάδες. Βασίζεται σε σένα – και στο να γνωρίζεις εσύ τι είναι καλύτερο για την οικογένειά σου και να είσαι σίγουρη για τις επιλογές σου.
Γιατί η μητρότητα, εκτός των άλλων είναι ένα ταξίδι προσωπικής αφύπνισης και ανακάλυψης του εαυτού μας.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Σου λέω λοιπόν –σε όποιο στάδιο μητρότητας κι αν βρίσκεσαι– ότι τα πας περίφημα.
Τα πας περίφημα αν τα παιδιά σου δεν μένουν στο κρεβάτι τους, αν παθαίνουν κρίσεις υστερίας στο σουπερμάρκετ, αν βγαίνεις από τα ρούχα σου, αν κρατάς τις τελευταίες κουταλιές παγωτό για τον εαυτό σου, και αν είσαι απλώς ο εαυτός σου. Απλώς συνέχισε να προσπαθείς. Συνέχισε να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και συνέχισε να νιώθεις όλο και πιο σίγουρη για σένα και την ικανότητά σου να είσαι μητέρα.
Ξέρεις τι χρειάζονται τα παιδιά σου; Εννοείται ότι ξέρεις. Δεν χρειάζονται την τελειότητα.
Χρειάζονται εσένα.
Εσένα, την υπέροχη, ατελή μαμά.
Απόδοση στα ελληνικά, Λίνα Παπαδοπούλου
