"Γιατί δεν έχεις πλύνεις τα δόντια σου;", "γιατί σηκώθηκες από το κρεβάτι" και "γιατί δεν έχεις συμμαζέψει ακόμα;". Κάθε μέρα ρωτάμε τα παιδιά όλα αυτά τα "γιατί" και η αλήθεια είναι ότι ήδη ξέρουμε την απάντηση.
Με τα "γιατί" δεν προσπαθούμε να καταλάβουμε, απλά έτσι επικοινωνούμε στα παιδιά μας ότι έκαναν κάτι που δεν έπρεπε ή δεν έκαναν κάτι που έπρεπε. Αντί όμως να καταφέρουμε με αυτά τα "γιατί" να έρθουμε πιο κοντά μας και να διαχειριστούμε όλες αυτές τις αιτίες για τις οποίες τα παιδιά δεν ακολουθούν τους κανόνες, καταλήγουμε να τσακωνόμαστε, να δημιουργούμε απόσταση και να βάζουμε τιμωρίες.
Η ψυχολόγος Zara Kadir προτείνει να αφήσουμε τα "γιατί" και μας προτείνει εναλλακτικές που δημιουργούν βάσεις και πιο αποτελεσματικούς τρόπους επικοινωνίας με τα παιδιά αλλά και διαχείρισης όλων όσων τους απασχολούν. "Βλέπω ότι σηκώθηκες από το κρεβάτι", "καταλαβαίνω ότι δεν θέλεις να συμμαζέψεις τα παιχνίδια σου", "βλέπω ότι δεν θέλεις να πλύνεις τα δόντια σου", είναι προτάσεις που δείχνουν κατανόηση και επιτρέπουν στα παιδιά να εκφράσουν τους λόγους αλλά και τα συναισθήματά τους.
Γιατί κάποιες φορές τα μικρά παιδιά συμπεριφέρονται πολύ άσχημα; Η απάντηση της παιδιάτρου
Η απάντηση των παιδιών θα μας δώσει την ευκαιρία να προσφέρουμε κι εμείς με τη σειρά μας εναλλακτικές. "Είσαι κουρασμένος, θέλεις να σε βοηθήσω εγώ να πλύνεις τα δόντια σου" και "δεν ξέρεις πώς να ξεκινήσεις, θέλεις να μαζέψεις πρώτα τα χαρτιά και μετά να βάλεις όλα τα αυτοκινητάκια στο κουτί τους;".
Τα "γιατί" δείχνουν την αγανάκτησή μας ενώ οι εναλλακτικές μας επιτρέπουν να βρούμε λύσεις χωρίς φωνές και τιμωρίες.
