Ένας πατέρας δημοσίευσε το παρακάτω κείμενο, περιγράφοντας μια προσωπική του εμπειρία σε γνωστό κατάστημα παιχνιδιών.
«Μουστάκας… Χριστούγεννα 2019, άπειρα παιχνίδια, εκατοντάδες παιδιά. Και γονείς. Πολλοί γονείς.
Σε ένα διάδρομο γεμάτο barbie ψάχνω να βρω το δώρο του Άη Βασίλη για τις κόρες μου. Τη barbie γιατρό ζήτησε η μεγάλη, τη barbie κτηνίατρο η μικρή. Και οι δύο γυναίκες με μια μαμά γιατρό ως πρότυπο… λογικό σκέφτομαι!
Δίπλα μου ένα αγοράκι μελαχρινό με κατάμαυρα μάτια, πέντε, έξι χρονών. Να κοιτάζει τις ξανθιές κούκλες με θαυμασμό. Ένας μουσάτος άντρας 1.90 φτάνει δίπλα του.
«Που είσαι ρε Αχιλλέα, σε ψάχνω τόση ώρα» του λέει.
«Εδώ μπαμπά» του απαντάει. «Να, αυτό το δώρο θέλω να μου φέρει φέτος ο Αη Βασίλης» ψελλίζει δειλά και του δείχνει τη πιο λαμπερή barbie του διαδρόμου. «Το θέλω πολύ» του λέει διστακτικά.
«Αχιλλέα, άσε τις μαλακίες, είσαι άντρας» είναι η απάντηση που παίρνει.
Θυμάμαι στις κούνιες να έχω ακούσει άπειρες φορές «Είσαι άντρας ρε, οι άντρες δεν κλαίνε». Στην παιδίατρο μαμάδες να φωνάζουν «Είσαι άντρας ρε, δε φοβάσαι τα εμβόλια». Στα πάρτυ να λένε «Είσαι άντρας ρε, οι άντρες δεν πονάνε». Ακόμα και στο προαύλιο του σχολείου «Είσαι άντρας ρε, χτύπα». Θυμήθηκα επιτόπου και σε ένα ζαχαροπλαστείο έναν άντρα 8 χρόνων να προσπαθεί να πείσει μια γυναίκα 40 ότι για τα γενέθλια του θέλει μια τούρτα frozen. «Είσαι άντρας ρε, θα πάρεις τον σούπερμαν». Όλα αυτά τα παιδιά είναι άντρες. Δεν έχουν το δικαίωμα να κλαίνε, να πονάνε, να φοβούνται. Γιατί είναι άντρες. Καμία κούκλα, καμία Elsa, κανένα κάστρο δεν επιτρέπεται να είναι το παιχνίδι τους. «Είσαι άντρας ρε»… Κατεστραμμένος, διαλυμένος, ταπεινωμένος, θυμωμένος, φιμωμένος, ευνουχισμένος, δυστυχισμένος. Δεν έχει σημασία, αρκεί που είσαι άντρας. Για εμένα, τη μαμά, τη γιαγιά, το συμμαθητή, τη δασκάλα, το γείτονα. Ναι ρε…. Είσαι άντρας. Και τώρα σαν άντρας πιες, βάρα, σκότωσε, πήδα.
