Ακούω την εσωτερική φωνή μου να λέει: Όχι η μητρότητα δεν είναι διαγωνισμός ομορφιάς, δεν κάνουμε συγκρίσεις, δεν μαλώνουμε τα παιδιά μας, δεν αισθανόμαστε άσχημα. Και πάντα μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με ενσυναίσθηση.
Όλο αυτό συμβαίνει ενώ βρίσκομαι σε εστιατόριο στο Λουξεμβούργο με οικογένειες και ενώ όλα τα Γαλλάκια, Βελγιδάκια, Λουξάκια, Γερμανάκια κ.λ.π τρώνε χωρίς να κάνουν φασαρία, τα δικά μου τρέχουν, φωνάζουν, γελάνε, χαμογελάνε στους σερβιτόρους, ανεβαίνουν στους καναπέδες, χτυπάνε τα μαχαιροπίρουνα, μας αγκαλιάζουν και φωνάζουν σ’αγαπώ μαμά! σ’αγαπώ μπαμπά και από παντού βλέμματα. Συνήθως ακολουθούνται από δειλά χαμόγελα που το μυαλό μου τα μεταφράζει:
Πώς αντέχεις; Από πού είστε; - από ποιον πλανήτη δηλαδή;
Περιμένω τη στιγμή που θα έρθει ο διευθυντής του εστιατορίου να μας διώξει. Παραδόξως αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Αντιθέτως, βλέπω τα παιδιά των ξένων, να συντομεύουν το φαγητό και να παρακαλούν τους γονείς τους να σηκωθούν από τις καρέκλες για να παίξουν με τα δικά μου. Δειλά-δειλά, η παρέα μεγαλώνει και στο εστιατόριο γίνεται χαμός. Αλλά είναι ωραίος χαμός! Τα παιδιά παίζουν! Γελάνε! Τρέχουν! Και εμείς τρώμε. Μία μαμά με πλησιάζει δειλά:
- Γεια είμαι η Πασκάλ, είμαι από το Βέλγιο. Είστε Ισπανοί;
- Όχι της λέω, Έλληνες. "Α το κατάλαβα ότι μάλλον είστε μεσογειακοί, είστε ζωντανοί άνθρωποι".
Την κοίταζα και σκεφτόμουν: Εσύ δεν το ξέρεις, αλλά μόλις μου έδωσες την έμπνευση για να γράψω κάτι γι' αυτό. Ξεκίνησα λοιπόν να κάνω μία λίστα με αυτά που κάνουν ή δεν κάνουν οι ξένες μαμάδες, βασισμένη βέβαια σε προσωπικές μου εμπειρίες.
Όλα έχουν κοινή αφετηρία: την απεριόριστη αγάπη που νιώθει κάθε μαμά για το παιδί της. Είτε Ελληνίδα είτε ξένη.
Ο σκοπός της λίστας δεν είναι σε καμία περίπτωση να συγκριθούν οι Ελληνίδες μαμάδες με τις ξένες, ούτε το αντίστροφο. Είναι μία απλή καταγραφή παρατηρήσεων με σκοπό να αναδειχθεί ότι στη μητρότητα τίποτα δεν είναι καλύτερο ή χειρότερο, είναι απλά διαφορετικό.
Κατηγορία: Φαγητό
Ποτέ δεν άκουσα μία μη Ελληνίδα μαμά να πιέζει το παιδί της να φάει. Θυμάμαι όταν κατέβηκα στην Ελλάδα με τη δεύτερη κόρη μου 3 μηνών, μία γνωστή, καλοπροαίρετα θέλω να πιστεύω, μου είπε:
Να σου ζήσει το μωράκι σου, αδυνατούλικο ε; θηλάζεις; μήπως να της δώσεις και σκόνη γάλα;
Πού να καθίσω να εξηγήσω… Είναι ολόκληρη φιλοσοφία και αλλαγή στον τρόπο που έχουμε μάθει να βλέπουμε τα πράγματα: μωρό με δίπλες υγιές, μωρό χωρίς δίπλες, μη υγιές. Φυσικά βλέπω σιγά-σιγά νέες μαμάδες στην Ελλάδα σε αυτό το θέμα να είναι πολύ μπροστά! Επίσης, έχω συνειδητοποιήσει μετά από αρκετές συνομιλίες με ξένες μαμάδες ότι δεν τις πειράζει αν τα παιδιά τους δεν έχουν κάθε μέρα μαγειρεμένο φαγητό στο τραπέζι.
Αντιθέτως, το δικό μου μόνιμο άγχος ως εργαζόμενη μητέρα είναι να υπάρχει φρέσκο, υγιεινό φαγητό στο σπίτι για την οικογένεια. Η Ελληνίδα μαμά θέλει και προσπαθεί να μαγειρεύει για την οικογένειά της.
Από την άλλη, οι περισσότερες νέες ξένες μαμάδες που έχω συναντήσει ακολουθούν τη μέθοδο baby lead weaning όταν το μωρό τους ξεκινάει τις στερεές τροφές. Δηλαδή δίνουν στο μωρό τους τροφές σε μικρά κομμάτια για να τα πιάσει με το χεράκι του, να πειραματιστεί, να μυρίσει, να δοκιμάσει, να το πετάξει στο πάτωμα και γενικώς να έχει εκείνο την πρωτοβουλία στο φαγητό. Όταν το δοκίμασα με τη δεύτερη κόρη μου, η γιαγιά της έπαθε μία μικρή συγκοπή όταν την είδε, 8 μηνών, να κρατάει το φρούτο και να το τρώει μόνη της.
Κατηγορία: Νοικοκυριό
Μία ξένη μαμά δεν αγχώνεται καθόλου για το αν το σπίτι της είναι τακτοποιημένο ή όχι όταν έχει 2-3 παιδιά, ιδιαίτερα σε μικρή ηλικία να τρέχουν μέσα στο σπίτι. Θα καλέσει τις φίλες της και εκείνες θα πιουν τον καφέ τους μέσα σε ένα χαμό. Σε ωραίο χαμό όμως από άποψη χαλάρωσης και κουβεντούλας… Γιατί όταν είσαι μωρομάνα και ίσως εργάζεσαι κιόλας, θέλεις απλά να χαρείς τον καφέ με τις φίλες σου. Τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία σημασία. Δεν έχουν επίσης καμία εμμονή με το να είναι καλές σε όλα, καλές μαγείρισσες, καλές νοικοκυρές, καλές στη δουλειά κλπ. γιατί πολύ απλά ξέρουν ότι δεν γίνεται. Σημαντικό ρόλο παίζει ότι στο Λουξεμβούργο -όπου μένω εγώ- σχεδόν όλες οι μαμάδες έχουν γυναίκα για τις δουλειές του σπιτιού. Να σημειώσω εδώ ότι το να έχεις καθαρίστρια εδώ, δεν θεωρείται πολυτέλεια αλλά κάτι απολύτως φυσιολογικό και χρήσιμο καθώς οι μισθοί βρίσκονται σε άλλα επίπεδα.
Συνήθως, η Ελληνίδα μάνα θα αναλάβει όλες τις δουλειές του σπιτιού. Της βγάζω το καπέλο! Η Ελληνίδα μάνα, θα ανοίξει το σπίτι της, θα καλέσει κόσμο, θα περιποιηθεί τους καλεσμένους της. Η μη Ελληνίδα μαμά δεν θα το ανοίξει ούτε εύκολα, ούτε τακτικά.
Διαβάστη τη συνέχεια στην επόμενη σελίδα
Κατηγορία: Διακοπές
Στην παραλία η ξένη μαμά θα διαβάζει ήρεμη για ώρα το βιβλίο της στην ξαπλώστρα και τα μικρά της θα παίζουν στην άμμο αμέριμνα με τα κουβαδάκια. Όταν θα πάμε εμείς στην παραλία, το κουβαδάκι είμαι εγώ... Η ξένη μαμά δεν θα φωνάξει στην παραλία, δεν θα κουβαλήσει μία ολόκληρη προίκα από πράγματα που χρειάζονται τα βλαστάρια της, αλλά θα είναι πολύ τυπική στο να ανανεώνει το αντηλιακό στα παιδιά της, να έχει στο μωρό της μαγιό που θυμίζει στολή δύτη για να το προστατεύει από τον ήλιο και καπελάκι και γυαλιά ηλίου. Στην Ελλάδα είμαστε λίγο πιο χύμα σε αυτό.
Κατηγορία: Τοκετός και Μαμάδες με νεογέννητα
Οι περισσότερες ξένες μαμάδες που γνωρίζω γέννησαν με φυσιολογικό τοκετό. Όταν στα μαθήματα φυσιολογικού τοκετού, είπα στη Μαία ότι μάλλον λόγω μυωπίας θα πρέπει να γεννήσω με καισαρική, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα γέλιο της και μου είπε:
"Μα δεν θα γεννήσεις με τα μάτια".
Δυστυχώς η Ελλάδα παραμένει με πολύ υψηλά ποσοστά καισαρικών στην Ευρώπη.
Μετά τον τοκετό και επιστρέφοντας στο σπίτι με το μωρό, οι ξένες μαμάδες βγάζουν τα νεογέννητα βόλτα πριν σαραντήσουν (δεν υπάρχει νομίζω καθόλου εδώ η έννοια, να σαραντίσω…) με χιόνι, με βροχή, με κρύο, με ήλιο κλπ κλπ με ανάλογο ντύσιμο και καμία αγωνία αν το παιδί θα κρυώσει. Επίσης θηλάζουν χωρίς να τις απασχολούν τα γνωστά ζητήματα:
- Είναι καλύτερη ή χειρότερη η μαμά που θηλάζει αποκλειστικά;
- Είναι σωστό να θηλάζεις το μωρό σου μπροστά σε όλους;
- Θηλάζεις ακόμα;
Θηλάζουν χωρίς θόρυβο, χωρίς κριτική, απλά θηλάζουν, αν μπορούν, γιατί αυτό είναι το φυσιολογικό. Δεν υπάρχουν στρατόπεδα (θηλάζουσες / μη θηλάζουσες). Όλες οι επιλογές είναι σεβαστές.
Κατηγορία: Επικοινωνία
Όταν γέννησα, η μητέρα μου μου με βοήθησε παρά πολύ. Ήρθε στο Λουξεμβούργο από την Ελλάδα, έκανε τις δουλειές του σπιτιού, μαγείρευε, έτσι ώστε να έχω εγώ και ο σύζυγος μου χρόνο να ασχοληθούμε με το νεογέννητο. Μία φορά τη ρώτησα:
"Μαμά γιατί με βοηθάς τόσο πολύ";
"Δεν καταλαβαίνω τι με ρωτάς. Δεν σε βοηθάω, κάνω κάτι που μου αρέσει", μου απάντησε.
Μιλώντας με μία φίλη Αμερικανίδα για το πόσο βοηθούν οι γιαγιάδες με τα μωρά, μου είπε ότι οι περισσότερες μαμάδες εκεί δεν το κάνουν αυτό. Έχουν τις δικές τους ζωές. Αγαπάνε λιγότερο τις κόρες τους; Όχι βέβαια. Απλά κάποια πράγματα είναι διαφορετικά. Πρόσφατα, μία συνάδελφος Νορβηγίδα εντυπωσιάστηκε που μιλάω κάθε μέρα με τη μητέρα μου στο τηλέφωνο.
"Μπράβο", μου είπε, "η μητέρα σου σε παίρνει κάθε μέρα τηλέφωνο. Εγώ με τη δική μου μιλάω σπάνια. Στην πατρίδα μου οι γονείς είναι κοντά σου μέχρι τα 18. Μετά είσαι μόνος σου. Για εσάς τους Έλληνες η οικογένεια είναι πολύ σημαντική και είναι ωραίο αυτό".
Με τις ελληνίδες μαμάδες φίλες, μιλάμε πολύ για το μέλλον, πώς θα είναι η ζωή, για το σχολείο, τις σπουδές, το φόβους μας, τις ανησυχίες μας. Οι ξένες μαμάδες ζουν πιο πολύ για το "τώρα".
Είμαι τυχερή που τα έχω στη ζωή μου και τα δύο. Γιατί ζώντας με άλλες εθνικότητες μαθαίνεις από εκείνους και μαθαίνουν και εκείνοι από εσένα. Γι' αυτό λοιπόν στη "σύγκριση" Ελληνίδα Μαμά vs Ξένη Μαμά, σημειώσατε Χ. Δεν υπάρχει καλύτερο ή χειρότερο. Υπάρχει απλά το διαφορετικό.
Γράφει η Έλφη Κουφογιώργου
