Τη μια στιγμή παίζει χαρούμενα. Την επόμενη, έχει σηκώσει χέρι. Και το σοκ ή το βλέμμα των άλλων μαμάδων δεν βοηθάει. "Γιατί το έκανε αυτό;", "Μήπως φταίω εγώ;", "Πώς να το σταματήσω χωρίς να φωνάξω;".

Αν σε παρηγορεί, δεν είσαι η μόνη. Τα μικρά παιδιά εκφράζουν με το σώμα ό,τι δεν ξέρουν ακόμα να πουν με λέξεις. Κι αν έχεις βρεθεί σε μια τέτοια δύσκολη στιγμή, κράτα αυτά τα 4 βήματα:

1. Άμεση παρέμβαση – αλλά με ηρεμία

Μην το αφήσεις να περάσει, αλλά ούτε να σε παρασύρει το συναίσθημα. Σκύψε στο ύψος του και πες με σταθερή φωνή:
"Δεν χτυπάμε. Τα χέρια μας είναι για αγκαλιές, για παιχνίδι, όχι για χτύπημα".
Όχι φωνές, όχι ντροπιαστικά σχόλια. Το παιδί χρειάζεται όριο, όχι ενοχή.

2. Δες τι κρύβεται πίσω από τη συμπεριφορά

Ήταν κούραση; Ζήλια; Θυμός; Ή απλά δεν ξέρει πώς να διεκδικήσει κάτι αλλιώς; Όταν ηρέμησε, ρώτα: "Ήθελες να παίξεις με το αυτοκινητάκι και δεν ήξερες πώς να το ζητήσεις;"
Όσο πιο πολύ το βοηθήσεις να ονοματίσει το συναίσθημά του, τόσο πιο εύκολα θα το διαχειριστεί την επόμενη φορά.

3. Δείξε του τον σωστό τρόπο να διεκδικεί

"Αν θέλεις κάτι, λες: μπορώ να παίξω κι εγώ;"
Κάντε μαζί μικρές πρόβες στο σπίτι – με παιχνίδι ρόλων. Παίξτε μαζί "πως ζητάμε κάτι χωρίς να θυμώνουμε". Αυτό το παιχνίδι μπορεί να φανεί απλό, αλλά είναι μαγικό εργαλείο μάθησης.

4. Δώσε σημασία στο καλό, όχι μόνο στο λάθος

Κάθε φορά που το παιδί σου εκφράζεται χωρίς να χτυπήσει, παρατήρησέ το και πες του: "Μου άρεσε πολύ που μίλησες ήρεμα στον φίλο σου" ή "Χάρηκα που μοιράστηκες το παιχνίδι".
Η ενίσχυση της καλής συμπεριφοράς δουλεύει πολύ περισσότερο από την τιμωρία.

Το παιδί σου δεν είναι "κακό". Είναι παιδί που μαθαίνει. Και κάθε τέτοια στιγμή, όσο δύσκολη κι αν είναι, είναι ευκαιρία για εξέλιξη – και για σένα και για εκείνο. Εσύ είσαι ο καθρέφτης του. Με τη δική σου ψυχραιμία, του δίνεις τον πιο όμορφο οδηγό ζωής. Μην το ξεχνάς αυτό.