Τα παιδιά μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους γιατί μας μαθαίνουν τι σημαίνει πραγματική αγάπη.
Ακόμα κι αν δεν είχες την ευκαιρία ποτέ πριν κάνεις παιδί να δημιουργήσεις μια σχέση βασισμένη στην πραγματική αγάπη, στο σεβασμό και στην αλληλοεκτίμηση, ευτυχώς το παιδί που έρχεται στη ζωή σου σε μαθαίνει πώς να αγαπάς.
Και τα λάθη που μπορεί να έκανες στην επικοινωνία με συντρόφους, φίλους ή συναδέλφους πλέον τα καταλαβαίνεις ξεκάθαρα. Γιατί όταν αγαπάς κάποιον ξέρεις ακριβώς πώς να του φερθείς με σεβασμό. Αφήνεις στην άκρη τον εγωισμό, αρχίζεις να κατανοείς πέρα από τα εμφανή, αρχίζεις να αποδέχεσαι πραγματικά τον άλλο.
4 λάθη που έκανα με το παιδί μου και πώς τα διόρθωσα:
Όταν εκνευριζόμουν δεν του μιλούσα μέχρι να ηρεμήσω: Αυτή η "αντίδραση" μου ήταν φυσική. Πίστευα μάλλον ότι κάνω σε όλους καλό αφού ήθελα να συζητώ ψύχραιμα. Με το παιδί μου, όμως, κατάλαβα, ότι ενώ έχω δικαίωμα να ηρεμήσω, ταυτόχρονα πρέπει να δημιουργώ στους άλλους μια ασφάλεια και να εξηγώ ότι χρειάζομαι χρόνο. Πλέον λέω στο παιδί μου "Είμαι εκνευρισμένη. Χρειάζομαι λίγο χρόνο να ηρεμήσω, αλλά θα μιλήσουμε αμέσως μόλις νιώσω καλύτερα".
Αγχωνόμουν κι έπρεπε να αγχωθούν και οι άλλοι: Αφού έχουμε αργήσει το πρωί και μόνο εγώ τρέχω, πρέπει όλοι να αγχωθούν ώστε να μπορέσουμε κάποια στιγμή να φύγουμε για τις δουλειές μας. Κανείς, όμως, δεν λειτουργεί υπό πίεση ούτε είναι ανάγκη. Οπότε το παιδί μου με έμαθε όχι μόνο να μην αγχώνομαι εγώ αλλά να μπορώ να προλαμβάνω το άγχος: "Θα ξυπνήσουμε λίγο πιο νωρίς αύριο για να προλάβουμε να ετοιμαστούμε το πρωί με την ησυχία μας", λέω πλέον κι όλα είναι πολύ πιο ήρεμα.
Ξεσπούσα όταν ήμουν κουρασμένη: Όταν επέστρεφα από τη δουλειά, πίστευα ότι είναι λογικό να είμαι κουρασμένη και να μην αντέχω να διαχειριστώ γκρίνιες και απρόοπτα. Πλέον ξέρω ότι οι γκρίνιες και τα απρόοπτα είναι μέρος της καθημερινότητας και μάλιστα πρέπει να είμαι ψύχραιμη για να μπορέσω να τα αντιμετωπίσω. Αυτή η οπτική με βοήθησε στο να πάω από το "μα καλά δεν έκανες τα μαθήματά σου επειδή έβλεπες βιντεάκια;" στο "τι έβλεπες όσο έλειπα; Ωραία! Τώρα ήρθε η ώρα για διάβασμα"!
Δεν έλεγα συγγνώμη όταν φώναζα: Ανήκουμε σε μια γενιά παιδιών που δεν είχαμε ακούσει συγγνώμη από τους γονείς, οι γονείς ήταν γονείς. Πλέον μαθαίνω στο παιδί μου τη δύναμη που κρύβεται πίσω από μια συγγνώμη. Όλοι κάνουμε λάθη κι όλοι έχουμε τη δύναμη να τα διορθώσουμε με λέξεις αλλά και με πράξεις!
Διαβάστε Επίσης
