Όταν το παιδί σου διαμαρτύρεται επειδή "όλα τα παιδιά έχουν κινητό/ παίζουν ηλεκτρονικά/ τρώνε 2 παγωτά/ ξενυχτούν κ.ο.κ." από τη μία σκέφτεσαι ότι εσύ γνωρίζεις ποιο είναι το καλό του παιδιού σου και θέλεις να επιμείνεις στα όρια που έχεις θέσει, από την άλλη λίγο αμφιβάλλεις για τους κανόνες σου "μήπως είμαι πολύ αυστηρή; ή μήπως το παιδί μου αποξενωθεί από τους φίλους του;".
Είναι λογικό! Αν όλοι οι συμμαθητές του, ειδικά τώρα που είναι καλοκαίρι, παίζουν όλη μέρα ηλεκτρονικά, το παιδί νιώθει ότι αποκόβεται. Δεν κάνει αυτό που κάνουν οι άλλοι. Δεν μπορεί να συζητήσει μαζί τους για τη "νέα πίστα" ή για κάποιο κοινό ενδιαφέρον. Δεν θα επιστρέψει στο σχολείο για να πει "έτρωγα δυο παγωτά την ημέρα ή κοιμόμουν κάθε μέρα στις 12".
Θέλουμε τα παιδιά να χαλαρώσουν αλλά θέλουμε να διατηρήσουν και τα όρια. Πώς, λοιπόν, μπορούμε να μην επηρεαζόμαστε από αυτά που κάνουν οι άλλοι, ειδικά όταν δεν συμφωνούμε καθόλου με αυτά;
Σύμφωνα με την ψυχολόγο Ευτυχία Βαρσαμή αυτό που πρέπει να εξηγήσουμε στα παιδιά είναι ότι δεν χρειάζεται όλοι να είμαστε ίδιοι και δεν χρειάζεται να κάνουμε τα ίδια πράγματα για να διατηρήσουμε τη σύνδεση μαζί τους. Κάθε άνθρωπος και κάθε οικογένεια είναι διαφορετική κι αυτό πρέπει να το σεβόμαστε.
Όπως γράφει σε ανάρτησή της για όσα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε οι γονείς πριν το μεταδώσουμε στα παιδιά: "Δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι ίδιοι. Δεν χρειάζεται να κάνουμε ό,τι κάνουν οι άλλοι.
Η κάθε οικογένεια έχει τη δική της καρδιά, τις δικές της ανάγκες, τα δικά της όρια.
Το σημαντικό δεν είναι να συμφωνούν όλοι με εμάς.
Το σημαντικό είναι να ξέρουμε γιατί λέμε "όχι”, να στεκόμαστε σταθερά με φροντίδα και να δείχνουμε τον δρόμο στα παιδιά μας με συνέπεια και αγάπη.
Δεν είναι εύκολο να πηγαίνεις κόντρα στο "μα όλοι το κάνουν".
Αλλά εκεί φυτρώνουν τα πιο γερά θεμέλια.
Όχι με τιμωρία ή φόβο, αλλά με εναλλακτικές, εξηγήσεις και συντροφικότητα.
Αυτό είναι γονεϊκότητα!".
