Οι μαμάδες συγκινούμαστε την πρώτη μέρα στο σχολείο. Στον αγιασμό φοράμε γυαλιά ηλίου ή συζητάμε για να "σπάσουμε" την αμηχανία.
Οι μαμάδες που έχουν πρωτάκια ξεχωρίζουν. Τις κοιτάζω και νιώθω ξανά ό,τι ένιωθα όταν κι ο γιος μου πήγε πρώτη φορά Α'Δημοτικού.
Σκεφτόμουν ότι μεγάλωσε. Ότι στην τσάντα του δεν θα έχει αλλαξιές και νερομπογιές. Θα έχει μολύβια, τετράδια, βιβλία.
Η δασκάλα δεν θα λέει (μόνο) τραγουδάκια. Θα δίνει απαντήσεις, θα κάνει τα παιδιά να εντυπωσιάζονται, να αναρωτιούνται, να ρωτούν και να μαθαίνουν.
Θα κάνει φιλίες που μπορεί να κρατήσουν μια ζωή. Θα ανακαλύψει ποιος είναι, τι του αρέσει και κυρίως πώς θέλει να συμπεριφέρεται και να του συμπεριφέρονται.
Η πρώτη μέρα στο σχολείο δεν είναι απλά η αρχή της σχολικής χρονιάς.
Ακόμα κι αν δεν έχεις πρωτάκι.
Είναι η πρώτη μέρα πολλών πρώτων φορών.
-Η πρώτη φορά που θα γράψει στο τετράδιό του.
-Η πρώτη φορά που θα ανακαλύψει αριθμούς, ιστορίες, ξένες γλώσσες.
-Η πρώτη φορά που θα καταφέρει κάτι μόνο του.
-Η πρώτη φορά που θα γνωρίσει τον καλύτερό του φίλο.
-Η πρώτη φορά που αγαπήσει κάποιον εκτός οικογένειας.
-Η πρώτη φορά που θα κάτσει στο θρανίο και θα νιώσει έντονα συναισθήματα.
Κι η τσάντα όλων των μαθητών σε όποια τάξη κι αν πηγαίνουν δεν θα έχει μόνο βιβλία. Θα έχει και πολλές αγωνίες
-Θα τα καταφέρω;
-Θα με αγαπήσουν;
-Θα με δεχτούν;
-Θα ανταποκριθώ;
Το μόνο που θέλω να ξέρει το παιδί μου αυτή τη σχολική χρονιά είναι ότι μπορεί να μην έχω όλες τις απαντήσεις, μπορεί να μην είμαι κάθε στιγμή μαζί του, αλλά είμαι πάντα δίπλα του. Ό,τι κι αν συμβεί θα είμαι δίπλα του να το βοηθάω, να καθοδηγώ, να βρίσκουμε μαζί λύσεις. Στο ταξίδι που ξεκινάει σε ένα σχολικό περιβάλλον μακριά από το σπίτι δεν θα είναι μόνο του. Θα έχει πάντα την ασφάλεια και την αγάπη της οικογένειάς του.
