Εκεί γύρω στους 18 μήνες της ζωής του παιδιού σου βρίσκεται η κορύφωση του άγχους αποχωρισμού. Και τι εννοούμε με αυτήν την έννοια; Πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν και η αλήθεια είναι πως μέχρι να το βιώσεις δεν σε νοιάζει να μάθεις πως λέγεται.
Είναι αυτή η φάση που δεν μπορείς να πας ούτε στην τουαλέτα μόνη σου, που ακούς "μαμά” μαζί με κλάμα περίπου 100 φορές το λεπτό (εντάξει αυτό συμβαίνει και μετά), που το μωρό σου είναι ανήσυχο και απογοητευμένο με κάθε παραμικρή απομάκρυνσή σου από κοντά του, που σε αναζητάει ακόμα και στον ύπνο του γιατί για τον ξύπνιο του... ας μην το αναλύσουμε περισσότερο!

Πολλοί γονείς μπερδεύουν το άγχος αποχωρισμού με το άγχος που δημιουργεί στο παιδί κάθε άγνωστη παρουσία και κάθε συναναστροφή με πρόσωπα που δεν γνωρίζει. Ήρθε η ώρα να ξεμπερδέψουμε αυτές τις δύο στρεσογόνες καταστάσεις που έχουν ως κοινό παρονομαστή το άγχος που βιώνει το παιδί αλλά και ορισμένες σημαντικές διαφορές.
Άγχος αποχωρισμού
- Για να πεις με σιγουριά πως το μωρό σου βρίσκεται στη φάση του άγχους αποχωρισμού θα πρέπει να του προκαλεί μεγάλη δυσφορία και δυσκολία η απουσία σου αλλά και η απομάκρυνση από το οπτικό του πεδίο ή την αγκαλιά σου. Τα μωρά σε αυτή τη φάση είναι εντελώς αρνητικά να ανακουφιστούν αλλιώς ή με κάποιον άλλον πέραν της μαμάς. Η μυρωδιά, η εγγύτητα, η ασφάλεια της μητρικής αγκαλιάς είναι για εκείνα αναντικατάστατη.
- Αν το μωρό σου τείνει να γίνει αυτοκόλλητο πάνω στο σώμα σου, έχει αυξήσει κατά πολύ τους θηλασμούς και σε αναζητά συνεχώς ναι μπορώ να σου πω με βεβαιότητα πως βρίσκεται σε αυτή τη φάση.
- Και ηλικιακά αν το δεις είναι κάτι που συμβαίνει μεταξύ 8-18 μηνών οπότε αν το μικρό σου ανήκει σε αυτό το ηλικιακό group τότε δεν αποκλείεται όλα του τα ξεσπάσματα να οφείλονται σε αυτό.
- Αν παρατηρείς πως έχει ισχυρή προσκόλληση προς τη μαμά τότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το άγχος αποχωρισμού είναι αυτό που του προκαλεί τόσα ξεσπάσματα ενώ πολλές φορές θα έχεις διαπιστώσει πως αρνείται πεισματικά να φάει, να κοιμηθεί και γενικά να το φροντίσει κάποιος άλλος.

Άγχος για τους ξένους
Τις περισσότερες φορές είναι δύσκολο να το αναγνωρίσουμε αφού θεωρούμε απλά πως το μωρό μας κάνει ντροπές ή απλά έχει κουραστεί, νυστάζει ή πεινάει. Στην πραγματικότητα τα μωρά έχουν το δικαίωμα να στρεσαριστούν από μια άγνωστη φυσιογνωμία και να αντιδράσουν με τρόπο που πολλές φορές μας φέρνει σε δύσκολη θέση. Δώσε προσοχή στα σημάδια για να το καταλάβεις..
- Όταν το μωρό σου αντιδρά έντονα σε μια πρώτη επαφή με ένα άγνωστο άτομο ή όχι τόσο οικείο και ειδικά όταν το δώσουμε στην αγκαλιά ενός τέτοιου προσώπου μιλάμε για άγχος συναναστροφής.
- Πολλές φορές μπορεί να αρνείται να παίξει ή να μείνει στο ίδιο δωμάτιο με κάποιον που γνωρίζει ελάχιστα. Με κάποιον συγγενή που δεν έχει δει πολλές φορές, μια γυναίκα που θέλουμε να το κρατάει όταν λείπουμε εμείς ή στις πρώτες επισκέψεις στον παιδικό σταθμό.
- Κύριο γνώρισμα το έντονο κλάμα αλλά και ο φόβος να μείνει στον ίδιο χώρο με το άτομο αυτό.
- Ηλικιακά συμβαίνει μεταξύ των 6-12 μηνών, ενώ το να μένουν σπίτι με οικεία τους πρόσωπα τα ανακουφίζει.
- Τα μωρά μας στη φάση αυτή αποφεύγουν τη βλεμματική επαφή με το άτομο εκείνο που τους προκαλεί αυτήν την τόσο έντονη συναισθηματική κατάσταση.

