Οι γονείς μας ήταν οι καλύτεροι γονείς του κόσμου. Και ήταν και οι πιο ευτυχισμένοι γονείς. Γιατί έζησαν σε μια πιο χαρούμενη εποχή (στα 80s και στα 90s) που για να είσαι καλός γονιός έπρεπε το παιδί σου να τρώει, να διαβάζει και να σε... αφήνει ήσυχο!
Οι γονείς μας δεν είχαν μια παιδοκεντρική προσέγγιση στη γονεικότητα, το οποίο σήμαινε ότι μας μεγάλωναν έχοντας ως προτεραιότητα εμάς, αλλά χωρίς να ξεχνούν τις δικές τους επιθυμίες και τη δική τους άνεση.
Θα έβγαιναν το βράδυ και θα μας άφηναν στη γειτόνισσα ή θα μας έπαιρναν μαζί (ας κοιμηθεί το παιδί στις 12 ή σε μια καρέκλα). Θα έκαναν πάρτι το σπίτι και αν κάπνιζαν, θα άνοιγαν το παράθυρο. Μας έδιναν- αν μας έδιναν- ένα σνακ για το σχολείο. Το μεσημέρι και το βράδυ θα τρώγαμε ό,τι είχε η κατσαρόλα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Και φυσικά πηγαίναμε φροντιστήριο μόνα μας ή μαζί με κάποιο συμμαθητή, ακόμα κι αν ήμασταν 8 χρονών.
Με λίγα λόγια, οι γονείς μας τα έκαναν σχεδόν όλα διαφορετικά και χωρίς τύψεις. Ευτυχώς, τα πράγματα εξελίχθηκαν, αλλά η κατάσταση "δυσκόλεψε" για τους γονείς. Πλέον ξέρουμε πώς να μην μεταφέρουμε "τραύματα" στα παιδιά αλλά χρειάζεται προσπάθεια. Γιατί και η διαρκής σύνδεση και ενσυναίσθηση είναι εξαντλητική αλλά και γιατί αλλιώς μάθαμε και πρέπει να ξε-μάθουμε.
Ποια είναι, όμως, τα 8 πράγματα που λίγο-πολύ οι περισσότεροι γονείς κάνουμε εντελώς διαφορετικά από τους δικούς μας γονείς;
1.Φερόμαστε στα παιδιά με σεβασμό (που θα έδειχναν κάποτε σε ενήλικα). Ρωτάμε, συμπεριλαμβάνουμε, το ακούμε, ζητάμε συγγνώμη.
2.Ακούμε την άποψή τους
3.Εξηγούμε γιατί (γιατί πήραμε μια απόφαση, γιατί θα κάνουμε κάτι)
4.Τα ενδυναμώνουμε (τους λέμε γιατί η φωνή τους είναι σημαντική και τους επιτρέπουμε να εκφραστούν ελεύθερα)
5.Δεν τιμωρούμε και βρίσκουμε εναλλακτικές
6.Συζητάμε όταν έχουμε μια διαφωνία (δεν τα στέλνουμε στο δωμάτιό τους)
7.Διασκεδάζουμε μαζί με τα παιδιά. (Διοργανώνουμε playdates και βγαίνουμε με γνώμονα τα παιδιά, όχι τις δικές μας προτιμήσεις)
8.Τα ρωτάμε "τι θέλεις να κάνεις;/να παίξουμε;"
