Όταν νιώθουμε τύψεις επειδή φωνάξαμε στο παιδί- Η απάντηση του παιδοψυχολόγου

O σύμβουλος γονέων και παιδοψυχολόγος Ιωάννης Γλωσσόπουλος μιλάει για ένα θέμα που έχει απασχολήσει όλους τους γονείς. Για τις τύψεις που βάζουμε όταν φωνάζουμε στα παιδιά, όταν συνειδητοποιούμε ότι δεν ξέρουμε πώς να θέσουμε όρια, όταν νιώθουμε κακοί γονείς, όταν είμαστε απλά εξαντλημένοι. 

Οι συμβουλές του είναι πολύτιμες και κυρίως πολύ καθησυχαστικές για τους γονείς που προσπουθούν καθημερινά να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους:

Φωνάζεις στο παιδί σου και μετά νιώθεις χάλια.
Δεν θες να το πληγώνεις.
Δεν θες να είσαι "αυτός” ο γονιός.
Αυτός που είπε ότι δεν θα γίνει ποτέ.
Κι όμως… εκεί βρίσκεσαι.
Με φωνές που δεν σε εκπροσωπούν και τύψεις που σε βαραίνουν. 
Δεν είσαι κακός γονιός.
Είσαι κουρασμένος.
Εξαντλημένος.
Και πολλές φορές, χωρίς σωστά "εργαλεία." 
 

Γιατί τα όρια δεν μπαίνουν μόνο στο παιδί.
Μπαίνουν πρώτα σε σένα.

Στο πότε λες "ναι" ενώ μέσα σου είναι "όχι".
Στο πότε κρατάς, κρατάς, κρατάς... και μετά ξεσπάς.
Στο πότε δεν φεύγεις για να μην κλάψει και τελικά φωνάζεις για να σταματήσει.
Όριο είναι να πεις "τώρα δεν μπορώ άλλο", πριν φτάσεις στο δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου.
Όριο είναι να πεις "χρειάζομαι βοήθεια" και να την αναζητήσεις.
Όριο είναι να πεις στο παιδί "σ' αγαπώ, αλλά αυτό δεν γίνεται".

Μπορείς να γίνεις ο γονιός που θέλεις.
Όχι όταν δεν φωνάζεις ποτέ.

Αλλά όταν κάθε μέρα κάνεις λίγο χώρο για σένα και λίγο χώρο για εκείνο!