Λένε πώς όσο χρονών κι αν είναι τα παιδιά μας πάντα θα τα βλέπουμε σαν τα μωρά μας. Ισχύει, όμως, αυτό, ειδικά όταν φτάνουν στην εφηβεία;
Για τα παιδιά μας, όσο χρονών κι αν είναι, είμαστε πάντα οι γονείς τους, η ασφάλειά τους, η καθοδήγηση και η αγάπη που ξέρουν. Όσο είναι μικρά χρειάζονται την συναισθηματική ασφάλεια και τη σύνδεση που έχουν μαζί μας για να εξελιχθούν, το ίδιο όμως ισχύει και για την εφηβεία. Υποχρέωσή μας είναι να "αλλάξουμε" λίγο τον τρόπο που επικοινωνούμε αυτή τη σύνδεση. Χωρίς να χάσουμε τον τρόπο που συντονιζόμαστε με τα παιδιά και αφουγκραζόμαστε όλα όσα χρειάζονται...
5 ένστικτα που έχουμε οι γονείς με τα μωράκια μας αλλά τα ξεχνάμε όταν φτάνουν στην εφηβεία
1. Διαβάζουμε τα σημάδια
Όταν τα μωράκια κλαίνε, προσπαθούμε να καταλάβουμε αν πεινάνε ή νυστάζουν. Όταν είναι έφηβοι και εκφράζουν το συναίσθημά τους, δεν αναρωτιόμαστε και συνήθως λέμε "μην είσαι αγενής" ή "μίλα καλύτερα".
2. Αντιδράμε με ενσυναίσθηση
Όταν είναι μωρά και δεν αισθάνονται καλά, προσπαθούμε να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να μεταδώσουμε με ενσυναίσθηση την ηρεμία που χρειάζονται. Όταν φτάνουν στην εφηβεία το ξεχνάμε, όμως, και συχνά φωνάζουμε.
3.Είμαστε στοργικοί καθοδηγητές
Στα μωράκια δείχνουμε κατανόηση. Δίνουμε στοργή για να μπορέσουμε να τους μάθουμε όσα χρειάζονται. Στην εφηβεία το ξεχνάμε και εστιάζουμε στο πρόβλημα που δημιουργούν!
4. Διδάσκουμε μέσα από πράξεις
Στα μικρά παιδιά είμαστε σωστά πρότυπα. Τους δείχνουμε πώς πρέπει να μιλάνε και να φέρονται. Μέχρι να φτάσουν την εφηβεία, πιστεύουμε ότι πρέπει να τα γνωρίζουν και εκνευριζόμαστε όταν δεν φέρονται σωστά. Ξεχνάμε ότι ακόμα είναι παιδιά κι εμείς παραμένουμε καθοδηγητές.
5.Εστιάζουμε στα θετικά
Στα μωράκια και στα μικρά παιδιά εστιάζουμε στα "μπράβο" μας. Επαινούμε κάθε κατόρθωμα και προσπαθούμε να τα καθησυχάσουμε στα λάθη τους. Στην εφηβεία είναι λες και κάτι αλλάζει και εστιάζουμε μόνο στα λάθη και στα προβλήματα!
Διαβάστε Επίσης
