Ας ξεκινήσουμε με το τι σημαίνει "Gaslighting". Σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι η απόπειρα χειραγώγησης κάποιου με στόχο να αμφισβητηθεί η ορθότητα της σκέψης του. Πρόκειται για μια μορφή ψυχολογικής κακοποίησης που κάνει το θύμα να αμφιβάλλει για τα συναισθήματα και τη λογική του.
Το gaslighting μπορεί να συμβεί σε μια συντροφική σχέση αλλά και σε μια επαγγελματική ή οικογενειακή. Μπορούν οι γονείς να κάνουν gaslighting στα παιδιά τους; Φυσικά και μάλιστα πολλές φορές δεν μιλάμε για περιπτώσεις τοξικών γονιών που χρησιμοποιούν αυτού του είδους την συναισθηματική κακοποίηση στα παιδιά τους για να τα ελέγξουν.
Gaslighting μπορεί να κάνει κι ένας γονιός χωρίς να το καταλάβει στην προσπάθειά του να ηρεμήσει ένα παιδί, να το προστατεύσει και να το κάνει να νιώσει ασφάλεια. Είναι ο τρόπος που οι παλιότερες γενιές γονιών χρησιμοποιούσαν για να σταματήσει το παιδί να κλαίει ή να γκρινιάζει. Είναι το "έλα μωρέ δεν έπαθες τίποτα" που όχι μόνο δεν επιβεβαιώνει το συναίσθημα του παιδιού, αλλά του λέει με λίγα λόγια "δεν νιώθεις αυτό που νιώθεις/ είσαι υπερβολικός/ αμφισβητώ αυτό που βιώνεις".
Μερικά παραδείγματα gaslighting από γονείς στα παιδιά:
"Μια χαρά είσαι"
Το παιδί κλαίει επειδή χτύπησε κι εμείς το αγκαλιάζουμε για να ηρεμήσει. Του λέμε "μια χαρά είσαι" κι εκείνο μπορεί να παραπονεθεί περισσότερο. Αυτό που θέλει να ακούσει είναι "καταλαβαίνω ότι έχεις χτυπήσει/ ενδιαφέρομαι/ θα σε φροντίσω", αλλά εμείς του λέμε "δεν έπαθες τίποτα" κι εκείνο νιώθει ανασφάλεια.
"Σιγά μην χόρτασες"
"Μα δεν έχεις φάει τίποτα, σιγά μην χόρτασες", λέμε γιατί θέλουμε το παιδί μας να φάει. Εκείνο μας λέει ότι έχει φουσκώσει κι εμείς το αμφισβητούμε. Τι κάνουμε; Λέμε "ξέρεις καλύτερα το στομάχι σου, αλλά επειδή δεν έφαγες δεν θα φας άλλα σνακ μέχρι το βραδινό".
"Μην κάνεις έτσι, δεν έγινε τίποτα"
Μπορεί να τρόμαξε ή να στεναχωρήθηκε με κάτι. Εμείς θέλουμε να το ηρεμήσουμε και να του πούμε ότι δεν ήταν τρομακτικό ή κάτι φοβερό. Ξεχνάμε όμως ότι εμείς είμαστε ενήλικες και δεν τρομάζουμε με ό,τι τρομάζει ένα παιδί. Αυτό που νιώθει είναι κάτι φοβερό και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε και να καθησυχάσουμε το παιδί.
