Όταν ένα παιδί ξεκινά να μαθαίνει κάτι καινούργιο, είτε πρόκειται για μια αθλητική δεξιότητα, είτε για ένα μουσικό όργανο, είτε απλώς για μια νέα εμπειρία, η μεγαλύτερη δυσκολία δεν είναι η τεχνική, αλλά ο φόβος της αποτυχίας και μήπως "φαίνεται αδέξιο". Ο προπονητής ποδοσφαίρου Joshua Paul, μιλώντας στα παιδιά σε μια προπόνησή τους, έδωσε μια συμβουλή που ξεπερνά τα γήπεδα και το ποδόσφαιρο και αφορά στη ζωή ολόκληρη.
"Ο χρυσός κανόνας όταν μαθαίνεις μια νέα δεξιότητα ή κάτι καινούργιο - όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά και στη ζωή - είναι ότι υπάρχει μια περίοδος όπου πρέπει να είσαι εντάξει με το να φαίνεσαι πραγματικά αστείος", λέει ο Joshua Paul. "Και όταν λέω "αστείος”, εννοώ πολύ αστείος. Γιατί ποιος εδώ μπορεί να μιλήσει; Όλοι μπορείτε. Ποιος μπορεί να περπατήσει; Ποιος μπορεί να φάει; Όταν μαθαίνατε να κάνετε αυτά τα πράγματα, πιστέψτε με, φαινόσασταν αστείοι!"
Ο προπονητής εξηγεί πως το να δείχνεις αδέξιος δεν είναι αποτυχία, αλλά είναι μέρος της μάθησης. Όπως τα παιδιά που όταν μαθαίνουν να μιλούν λένε "μπα, μα, αγκού", όταν μαθαίνουν να περπατούν πέφτουν και ξανασηκώνονται, κι όταν μαθαίνουν να τρώνε πετούν το φαγητό παντού, έτσι και κάθε νέα δεξιότητα απαιτεί υπομονή και αποδοχή της αρχικής αστάθειας.
"Όταν μαθαίνουμε οτιδήποτε καινούργιο - είτε στο ποδόσφαιρο είτε στη ζωή - πρέπει να νιώθουμε άνετα με το να φαινόμαστε αστείοι, αν θέλουμε πραγματικά να γίνουμε καλοί σε αυτό που κάνουμε. Μην σας νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι ή πώς θα σας κοιτάξουν. Για να μάθεις κάτι καινούργιο, πρέπει για ένα διάστημα να φαίνεσαι αδέξιος. Κι εγώ θέλω να σας βλέπω να φαίνεστε έτσι στις προπονήσεις μου, γιατί αυτό μου δείχνει ότι μαθαίνετε κάτι καινούργιο", συνεχίζει ο προπονητής. "Οπότε, όταν σας δίνω κάτι νέο να δοκιμάσετε σήμερα, μην φοβηθείτε να φαίνεστε αστείοι. Όλοι πρέπει να φαινόμαστε αστείοι όταν μαθαίνουμε κάτι καινούργιο".
Η ουσία της συμβουλής του είναι απλή: Όποιος μαθαίνει κάτι νέο, πρέπει να επιτρέπει στον εαυτό του να αποτυγχάνει. Η αδεξιότητα είναι η φυσική απόδειξη ότι βρισκόμαστε στη διαδικασία της μάθησης. Ο φόβος της αποτυχίας ή της "γελοιοποίησης" μπορεί να γίνει εμπόδιο, ειδικά για τα παιδιά, που συχνά επηρεάζονται από το βλέμμα των άλλων. Εκεί είναι που χρειάζεται η στήριξη των ενηλίκων (γονιών, εκπαιδευτικών, προπονητών) ώστε να καταλάβουν πως το λάθος δεν είναι αποτυχία, είναι το πρώτο βήμα της επιτυχίας.
Πώς μπορούμε να το επικοινωνήσουμε οι γονείς στα παιδιά μας
Δώσε αξία στη διαδικασία, όχι στο αποτέλεσμα
Πες στο παιδί: "Μου άρεσε που προσπάθησες ξανά" αντί για "Μπράβο που τα κατάφερες". Έτσι καταλαβαίνει πως το σημαντικό είναι η επιμονή, όχι η τελειότητα.
Μοιράσου δικές σου "αδέξιες” στιγμές
Πες του: "Κι εγώ όταν μάθαινα να γράφω, έκανα λάθη στην ορθογραφία", δείχνοντάς του πως όλοι περάσαμε από αυτό το στάδιο.
Μίλησέ του για τη διαδικασία
Ονόμασέ τη διακδικασία της μάθησης "φάση του εξερευνητή". Έτσι, η αδεξιότητα αποκτά θετικό νόημα.
Μην επεμβαίνεις πολύ γρήγορα
Άσε το παιδί να δοκιμάσει ξανά, ακόμη κι αν δυσκολεύεται. Η αποτυχία είναι ο πιο φυσικός τρόπος να μάθει.
Να γέλατε μαζί
Όταν το παιδί δει ότι η αδεξιότητα δεν φέρνει θυμό ή απογοήτευση, αλλά χαμόγελο και ενθάρρυνση, μαθαίνει να συνδέει το λάθος με τη χαρά της ανακάλυψης.
"Όλοι πρέπει να φαινόμαστε αστείοι όταν μαθαίνουμε κάτι καινούργιο", λέει ο προπονητής κι αυτή είναι μια όμορφη μορφή θάρρους και προσπάθειας. Κι όταν θα κατακτηθεί η μάθηση, θα έρθει η αυτοπεποίθηση και στο τέλος και η επιτυχία.
Διαβάστε Επίσης
