Είναι το τελευταίο που θα πούμε μετά από πολλά παρακάλια για να φύγουμε από την παιδική χαρά, τον παιδότπο, το πάρτι. "Πάμε, αλλιώς θα φύγω και σε σε αφήσω εδώ” και συνήθως λειτουργεί! Μπορεί να κλάψει, να ξεσπάσει, να γίνει χαμός αλλά θα φύγουμε. Τι τους μαθαίνει; Ότι αν δεν κάνει αυτό που του λέτε, μπορεί μια μέρα να το αφήσετε. Μια πραγματικά πολύ τρομακτική σκέψη για κάθε μικρό παιδί. Πώς πείθουμε όμως ένα παιδί να αφήσει κάτι διασκεδαστικό και να φύγει;
Πόσες προειδοποιήσεις "σε πέντε λεπτά” πρέπει να υπομείνουμε και πώς βάζουμε όρια όταν βρισκόμαστε εκτός σπιτιού; Αρχικά αντί να τους πάμε κόντρα ή να τους δώσουμε μια εντολή "φεύγουμε σε πέντε λεπτά”, προσεγγίζουμε το συναίσθημά τους εκείνη τη στιγμή ώστε να καταλάβουν ότι τα κατανοούμε.
"Το ξέρω ότι περνάς τέλεια. Θα φύγουμε σε λίγο και το ξέρω ότι είναι δύσκολο”. Εάν στη συνέχεια αρνηθεί να φύγει, έρχεται η στιγμή να θέσεις το όριο "είναι η ώρα να φύγουμε”.
Αν αρνηθεί, εξακολουθούμε να υπενθυμίζουμε το όριο "το ξέρω ότι σου είναι δύσκολο, αλλά είναι ώρα να φύγουμε”. Αν συνεχίζει να αρνείται προσφέρουμε βοήθεια "εάν δεν μπορείς μόνος σου, θα σε βοηθήσω εγώ. Θες να περπατήσεις ή να σε πάρω αγκαλιά;”.
Εάν εξακολουθεί να αρνείται, εφαρμόζουμε το όριο: "βλέπω ότι δυσκολεύεσαι, οπότε θα σε σηκώσω εγώ αγκαλιά και θα φύγουμε”. Ακόμα κι αν το παιδί είναι αναστατωμένο, είναι σημαντικό να μην κάνουμε πίσω και να δείξουμε στο παιδί ότι θα το στηρίξουμε αλλά έχει σημασία να γίνει αυτό που έχουμε πει. Μετά από λίγο καιρό, το παιδί θα συνειδητοποιήσει ότι έχει ένα γονιό σταθερό που όταν λέει ότι πρέπει να γίνει κάνει, π.χ. να φύγετε από την παιδική χαρά, να προσέχει στον δρόμο ή να διαβάσει τα μαθήματά του, το εννοεί.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσει να σας αλλάξει γνώμη, αλλά θα καταλαβαίνει πιο εύκολα τα όρια και τους κανόνες. Δες στην ανάρτηση πώς θέτουμε όρια στα μικρά παιδιά:
View this post on Instagram
