Είναι γεγονός. Τα παιδιά, από μια ηλικία και μετά θέλουν την παρέα τους μαζί τους, είτε στα μπάνια είτε στις διακοπές. Ειδικά τα μοναχοπαίδια, ή τα παιδιά εκείνα που έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας με τα αδέρφια τους και δεν μπορούν να συντροφευτούν.
Το να λέω στο παιδί μου "η παρέα σου είμαι εγώ, τι να κάνεις τους άλλους;" το θεωρώ εγωιστικό και συν τοις άλλοις, κακά τα ψέμματα, όταν ένα παιδί δεν έχει παρέα στο μπάνιο ή τις διακοπές, δεν περνάνε και οι γονείς καλά. Και οι γονείς χρειάζονται κι αυτοί κάποιες στιγμές μοναχικότητας, ακόμα κι αν αυτές είναι να μείνουν στην παραλία μισή ώρα "μόνοι" χωρίς το "μαμά βαριέμαι, δεν έχω τι να κάνω".
Και όσο καλό και εποικοδομητικό κι αν είναι να βαριέται ένα παιδί, από ένα σημείο και μετά γίνεται εκνευριστικό. Έτσι το να πάρεις μαζί σου έναν φίλο ή μια φίλη στις διακοπές είναι κάτι που χαρίζει πιο ξέγνοιαστες στιγμές σε όλους. Ή μάλλον περίπου σε όλους. Γιατί το να έχεις ένα "ξένο" παιδί μαζί σου είναι μια τεράστια ευθύνη, μια ευθύνη μεγαλύτερη και από αυτή του να κρατάς το δικό σου παιδί. Γιατί για οτιδήποτε κι αν συμβεί, είτε φταις ή όχι, εσύ θα πρέπει να λογοδοτήσεις στον άλλον γονιό, καθώς έχεις αναλάβει να προστατεύεις και να φροντίζεις το παιδί του για όσο είναι μαζί σου. Και έτσι πρέπει να κάνεις.
Πριν δύο καλοκαίρια είχα φιλοξενήσει ένα κοριτσάκι, φίλη της 9 χρονης κόρης μου στο νησί. Η μικρή μου είχε ήδη αρκετές παρέες εκεί, αλλά επιθυμούσε διακαώς να έρθει και η κολλητή της μαζί, που την ήξερα αρκετά καλά. Στην αρχή είχα τις επιφυλάξεις μου. Περισσότερο όμως με έπεισε το γεγονός ότι το κοριτσάκι αυτό δεν είχε κάποιο εξοχικό να πάει, το σκεφτόμουν να λιώνει στην πόλη και έτσι είπα "δεν βαριέσαι", ας έρθει. Θυμάμαι ότι πέρασα πάρα πολύ δύσκολα 15 μέρες. Η μικρή, ενώ δεν είχε τσακωθεί ποτέ με την κόρη μου, τσακωνόταν μέρα παρά μέρα στο νησί, γιατί ένιωθε παραγκωνισμένη από την υπόλοιπη παρέα. Εννοείται ότι μίλησα με το παιδί μου και του τόνισα ότι πάνω απ' όλα η φιλοξενούμενή της είναι αυτή που μετράει, η μικρή μου είπε "μα δεν την αφήνω στιγμή μόνη, δεν καταλαβαίνω τι την έχει πιάσει" και άκρη δεν έβγαλα. Δηλαδή έβγαλα.
Μια ανάλογη εμπειρία είχε η αδερφή μου, όταν φιλοξένησε ένα αγοράκι που αποδείχτηκε δύσκολο στον ύπνο και στο φαγητό. Δεν θα καθίσω να αναλύσω ιστορίες της φίλης μια φίλης, αλλα πολλοί έχουμε να διηγηθούμε από μία. Η πιο επιτυχημένη συνταγή σε τέτοιες περιπτώσεις θα ήταν να ξέρεις πάρα πολύ καλά το παιδί που φιλοξενείς. Αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Γιατί ειναι διαφορετικό να έρθει ένα παιδί σπίτι σου για 2 ώρες ή για ένα Σ.Κ εν μέσω σχολικής χρονιάς και εντελώς διαφορετικό 15 μέρες μακριά από τους γονείς του στις διακοπές.
Για την ευκολία όλως λοιπόν έκανα μια λίστα των "δυσκολιών" που αντιμετωπίζεις όταν έχεις ένα άλλο παιδί στο σπίτι για να τις έχετε υπόψη σας και όχι για να μην δοκιμάσΕτε να φιλοξενήσετε ένα άλλο παιδί στις διακοπές μαζί σας.
Διαβάστε τη συνέχεια στην επόμενη σελίδα- Ένα παιδί έρχεται στο δικό σου σπίτι μαθημένο σε διαφορετικούς κανόνες από τους δικούς σου. Καλοί οι κακοί δεν έχεις δικαίωμα να τους κρίνεις, ούτε να ακυρώσεις τους γονείς του παιδιού. Ωστόσο το φιλοξενούμενο παιδί θα πρέπει να ακολουθήσει τους δικούς σου κανόνες στις διακοπές μαζί σου, αφενός για να μην "χαλάσει" ό,τι έχεις χτίσει με τόσο κόπο μέσα στην οικογένειά σου και αφετέρου γιατί χωρίς κανόνες δεν γίνεται τίποτα. Εκεί πολλές φορές υπάρχουν προβλήματα, γιατί ενδέχεται ο μικρός φιλοξενούμενός σου να έχει μάθει αλλιώς. Εκεί τον εισάγεις όμορφα και γλυκά στο δικό σου πρόγραμμα και αφετέρου αν δεις ότι δεν γίνεται, "λασκάρεις" λίγο τα πράγματα για τις μέρες που έχεις το παιδί εκεί.
- Δεν μπορείς να μαγειρεύεις τα πάντα γιατί δεν είναι όλα τα παιδιά εύκολα στο φαγητό - ούτε το δικό μου. Μπορεί το συγκεκριμένο παιδάκι, να έχει δυσανεξία σε ένα φαγητό, αλλεργία σε κάποιο άλλο ή να μην τρώει με τίποτα συγκεκριμένα πιάτα. Είναι λάθος να προσπαθήσεις να βάλεις τον φιλοξενούμενο στις δικές σου διατροφικές συνήθειες οπότε θα πρέπει να βρεις κι εδώ την χρυσή τομή, πράγμα που δεν το λες και διασκεδαστικό.
- Αν ο φιλοξενούμενος κάνει κάτι που δεν είναι σωστό, θα πρέπει του μιλήσεις ήρεμα ακόμα κι αν σε έχει βγάλει από τα ρούχα σου. Αυτό δεν σημαίνει ότι στο δικό σου παιδί ουρλιάζεις και κάνεις υστερίες, αλλά είναι γεγονός πως κάθε μάνα έχει έναν διαφορετικό κώδικα συνεννόησης με τα παιδιά της, ο οποίος δεν είναι πασπαρτού και για τα παιδιά των άλλων. Οπότε κι εκεί θέλει έναν λεπτό και ιδιαίτερο χειρισμό.
- Θα πρέπει να μιλάς καθημερινά με την μητέρα του παιδιού αφενός γιατί οφείλεις να της δίνεις αναφορά για ό,τι γίνεται και αφετέρου γιατί είναι καλό να ρωτάς όσα μπορείς για το παιδί ή να πάρεις τη γνώμη της σε μια ενδεχόμενη κρίση, πράγμα όχι και τόσο χαλαρωτικό, ειδικά αν η μαμά δεν είναι φίλη σου, αλλά απλά γνωστή σου.
- Πρέπει επίσης να έχεις υπόψη σου πως οτιδήποτε γίνεται μέσα στο σπίτι σου, με τον άντρα σου, με τη γιαγιά που μπορεί να είναι στο χωριό με τον γείτονα, ακόμα και με τον σκύλο σου θα πάει "καρφί" στο άλλο σπίτι από τις περιγραφές του φιλοξενούμενού σου οπότε οφείλεις να είσαι λίγο πιο προσεκτικός. Αν για παράδειγμα, θα πω το απλό, κυκλοφορείς με τον σουτιέν ή με το βρακί μπροστά στην κόρη σου, δεν το κάνεις μπροστά στο άλλο κοριτσάκι.
Κλείνοντας θέλω να τονίσω ότι είναι καλό και για τα παιδιά μας να αναλαμβάνουν την ευθύνη ενός φιλοξενούμενου στο σπίτι τους. Η κόρη μου, επειδή έχουμε φιλοξενήσει αρκετά παιδιά από τότε, ξέρει πως θα πρέπει να δώσει την "καλή" πικέ κουβέρτα στη φίλη της το βράδυ κι εκείνη να κρατήσει την φθαρμένη, ξέρει ότι θα πρέπει να δείξει στη φίλη της τα κατατόπια του σπιτιού, να της εξυπηρετήσει και γενικά να καταλάβει ότι η φιλοξενία είναι διασκεδαστική αλλά έχει και κάποιες υποχρεώσεις. Είναι μια ακόμα μορφή συμβίωσης με κάποιον που δεν είναι της οικογενείας. Κι αυτό αν μη τι άλλο είναι ένα μεγάλο και ωραίο μάθημα για όλους μας.
Διαβάστε επίσης 11 μικρά πράγματα που μπορείτε να κάνετε με το παιδί σας το καλοκαίρι
